Επιτέλους Σοφοκλή και μια γιορτή τρανταχτή. Τη γιορτάζω με πάθος την ημέρα αυτή. Ύψωσα στο σπίτι μου τρεις σημαίες γιατί αυτή η γιορτή κάθε χρόνο, ιδίως από το 2010 και μετά, μου αγγίζει βαθιά την καρδιά.
- Γιατί από το 2010 και μετά;
- Γιατί από τότε και μετά τα ΝΑΙ μου πληγώνουν την καρδιά. ΝΑΙ σε όλα
απανωτά, για τη χώρα υποτιμητικά, τα επέβαλλαν ανθέλληνες, όπως ο κ. Τόμσεν του ΔΝΤ, που κάποτε μας είχε πει όταν του είπαν να συγκρίνει κάτι με την
υπόλοιπη Ευρώπη.
Δεν είστε Ευρώπη, είστε βαλκάνια. Θυμήθηκα τότε τον πρώην υπουργό Αθανασόπουλο που είχε πει για τους Ευρωπαίους.
Όταν εμείς κτίζαμε Παρθενώνες, εσείς τρώγατε βελανίδια.
Τα τελευταία δέκα πέντε τα ναι είναι απανωτά. Για τη σημερινή κυβέρνηση η
Λέξη ΟΧΙ από το λεξιλόγιο έχει διαγραφεί.
Δεν θα αναφερθώ στην Ουκρανία, είναι γνωστά, αλλά στην Τουρκία.
Για υποχωρήσεις δεν τα λέω εγώ αλλά οι δυο πρώην πρωθυπουργοί Σαμαράς
και Καραμανλής.
Τώρα ο κ. Γεραπετρίτης διαβάζω κάνει λίφτιγκ σε βουλευτές που συμμετέχουν
σε σχετικές επιτροπές έχοντας δίπλα του τη Ντόρα χαμογελαστή, που πριν λίγο καιρό είχε ψηφίσει ένα τρανταχτό ΝΑΙ για να αναγνωρισθεί το Κόσσοβο.
Απόρησαν και αντέδρασαν τότε Κύπρος και Σερβία
Είχα δεχτεί πιέσεις είχε πει για να δικαιολογηθεί. Μα είναι γνωστό ότι σε όλα οι πιέσεις είναι συνεχείς.
Ο κ. Γεραπετρίτης για να δικαιολογήσει τον ενδοτισμό απέναντι στην Τουρκία
είχε πει πριν λίγο καιρό. Μα τι θέλετε πόλεμο ;
Αγνοεί ότι οι υποχωρήσεις οδηγούν εκεί.
Να θυμηθούν το Μολών Λαβέ του Α. Παπαντρέου το 1987 και τι έγραφε ο τουρκικός τύπος όταν πέθανε. Πέθανε το ΓΕΡΑΚΙ.
Ζήτω το ΟΧΙ.
