Σε κλίμα συγκίνησης, θλίψης, αλλά και σεβασμού και περηφάνιας για το Κόμμα που βγάζει τέτοιους αγωνιστές, στη Σέκλιζα Καρδίτσας, συγγενείς, σύντροφοι και φίλοι αποχαιρέτησαν τον σύντροφο Βασίλη Φυτσιλή, ο οποίος «έφυγε» την Τρίτη πλήρης ημερών και αγώνων, σε ηλικία 95 ετών.
Στη Σέκλιζα, το ανταρτοχώρι που πάλεψε σύσσωμο σχεδόν μέσα από τον ΔΣΕ, παραβρέθηκαν αντιπροσωπείες της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, στην οποία ήταν επικεφαλής ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ, και συμμετείχαν η Μαρία Γαβαλά, μέλος της Γραμματείας και γραμματέας της ΕΠ Θεσσαλίας και ο Φάνης Παρρής, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ.
Επίσης, παραβρέθηκαν αντιπροσωπείες της ΕΠ Θεσσαλίας, της ΤΕ Καρδίτσας, του ΣΠ Θεσσαλίας της ΚΝΕ, της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, καθώς και εκπρόσωποι μαζικών φορέων, της Τοπικής Διοίκησης.
Σε όλη τη διάρκεια της πολιτικής τελετής, ο σύντροφος Βασίλης ήταν σκεπασμένος με τη σημαία του τιμημένου ΚΚΕ, στο οποίο παρέμεινε πιστός και υπηρέτησε αταλάντευτα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του και παράλληλα είχε τους συντρόφους του σε θέσεις τιμητικής φρουράς στο πλάι του. Στη διάρκεια της τελετής τα αντάρτικα τραγούδια που εναλλάσσονταν με το μοιρολόι του κλαρίνου ενέτειναν τη συγκίνηση του κόσμου που βρισκόταν εκεί για να τον αποχαιρετήσει.
Επικήδειους εκφώνησαν εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Γιάννης Τσιούτρας, μέλος της ΚΕ, ενώ στο βήμα ακολούθησαν ο Θανάσης Σερδένης, αντιπρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, η Χαρά Κούτρα, μέλος του ΤΓ Καρδίτσας και της ΚΟΒ Σέκλιζας, ο Σπύρος Κλάντζος, μέλος του ΓΠ Θεσσαλίας της ΚΝΕ και ο Κώστας Παπαλέξης, μέλος του Τοπικού Συμβουλίου Σέκλιζας.
H τελετή ολοκληρώθηκε με τον Ύμνο της Διεθνούς και στη συνέχεια η πομπή κατευθύνθηκε προς το νεκροταφείο, με τους παρευρισκόμενους να τον συνοδεύουν τραγουδώντας αντάρτικα και μοιρολόγια.
Στεφάνια απέστειλαν η ΚΕ του ΚΚΕ, η Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, η ΤΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ και το ΣΠ Θεσσαλίας της ΚΝΕ.
Αντλούμε διδάγματα από όλη την αγωνιστική πορεία σου
Γιάννης Τσιούτρας αναφέρθηκε στο πλούσιο και αγωνιστικό βιογραφικό του, σημειώνοντας μεταξύ άλλων:
«Με αίσθημα τιμής και περηφάνιας αποχαιρετούμε σήμερα τον σύντροφο Βασίλη Φυτσιλή. Τον αγωνιστή της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ που με τον μαχητικό του λόγο του, τη στρατευμένη πένα και το ταλέντο του ανέδειξε τις αξίες και τα ιδανικά του κομμουνιστικού κινήματος. Μας αφήνει για να “πάει στα βουνά της αρνησιάς, στην κρυσταλλένια βρύση. Ήπιε νερό της λησμονιάς και πια δε θα γυρίσει…”.
Σύντροφε Βασίλη, εκπληρώνουμε σήμερα την τελευταία σου επιθυμία, όπως το ζήτησες από το Κόμμα και την οικογένειά σου, να σε αποχαιρετήσουμε απλά και λιτά, στην πλατεία του αγαπημένου σου χωριού, την ανταρτομάνα Σέκλιζα, δίπλα στο μνημείο των Ηρώων και του πλάτανου του Χαρίλαου Φλωράκη.
Ο Βασίλης Φυτσιλής γεννήθηκε στη Σέκλιζα της Καρδίτσας, το 1927. Ήταν η εποχή που ο άνεμος της Οκτωβριανής Επανάστασης και οι λαϊκοί αγώνες για μια άλλη δίκαιη κοινωνία συνέπαιρναν τις καταπιεσμένες και καταφρονημένες και μάζες των πόλεων και της υπαίθρου . Η έναρξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου τον βρίσκει ανάμεσα σε χωράφια και μαντριά σε πρώιμη εφηβική ηλικία. Η οικογένειά του, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής, ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του ΕΑΜ και παίρνει δραστήρια μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Ο ίδιος αταλάντευτα εντάσσεται στην ΕΠΟΝ και τοποθετείται στη νεότερη γενιά της Αντίστασης 1941-1944. Μετά τη Βάρκιζα και τις τρομοκρατικές διώξεις των αγωνιστών που ακολούθησαν από το αστικό κράτος και τις παρακρατικές οργανώσεις, η οικογένειά του κλήθηκε να πληρώσει για τις επιλογές της.
Η αδερφή του, σ’ ένα νησί, εξορία. Ο Γιάννης, ο μεγαλύτερος αδερφός του, ανθυπολοχαγός του ΕΛΑΣ, από τους πρώτους που είχε βγάλει τη Σχολή της Τύρνας, γλίτωσε “ως εκ θαύματος” από τα χέρια της συμμορίας του Παπαναξαγόρα, βγήκε στο βουνό και αναδείχτηκε καπετάνιος του Δημοκρατικού Στρατού.
Ο Βασίλης, ο πατέρας, η μάνα, ο μικρότερος αδερφός του ο Πάμφυλος, κρύβονταν για κάμποσον καιρό, έξω από το χωριό, σε κάτι μαντριά ή στο λόγγο. Το σπίτι τους το ‘κάψαν οι Βουρλάκηδες, δεξιοί τρομοκράτες, ληστοσυμμορίτες. Είχαν κλείσει μέσα και τον πατέρα του, για να τον κάψουν ζωντανό και τη γλίτωσε από θαύμα. Πολύ σύντομα πήραν τον δρόμο του βουνού κοντά στις αντάρτικες ομάδες των καταδιωκόμενων αγωνιστών, να γλιτώσουν από την εκδικητική μανία των Σούρληδων και του στρατού.
Σε ηλικία 19 χρονών, μη έχοντας άλλη επιλογή, κατατάσσεται στον Δημοκρατικό Στρατό στη διαφώτιση της δύναμης της Νομαρχιακής Επιτροπής Καρδίτσας. Εκτός από τις υπηρεσίες τυπογραφείου που προσέφερε στην Καστανιά, έκανε και τη δουλειά του συνδέσμου με την Καρδίτσα. Κατέβαινε, σχεδόν κάθε μέρα στο χωριό Καταφύγι. Από κει, με μια γυναίκα του χωριού, έστελνε όλο το υλικό στην Καρδίτσα, Η ίδια γυναίκα έφερνε από την Καρδίτσα με χίλιες προφυλάξεις ό,τι πληροφορίες της δίναν οι Οργανώσεις από την πόλη.
Με συγκλονιστικό τρόπο περιγράφει τα βιώματά του από το επικό πέρασμα της Νιάλας τον Απρίλη του 1947 όπου πιάστηκε αιχμάλωτος. Στην άνιση μάχη με τις αριθμητικά υπέρμετρες δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού και τη χιονοθύελλα στον αυχένα της Νιάλας, ο σύντροφος Βασίλης έσωσε από βέβαιο θάνατο την ηρωίδα του Κόμματος και δασκάλα Βαγγελίτσα Κουσιάντζα, κουβαλώντας την στα χέρια σε μια κακοτράχαλη διαδρομή όπου χάθηκαν δεκάδες μαχητές.
Οι δυο τους και περίπου 30 ακόμα μαχητές του ΔΣΕ και στελέχη του Κόμματος, συνελήφθησαν τις επόμενες μέρες. Η Β. Κουσιάντζα καταδικάστηκε σε θάνατο και ο σ. Βασίλης σε ισόβια, λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Στα πολλά χρόνια της φυλάκισής του, αλλά και τα μετέπειτα που ακολούθησαν, ο σύντροφος Βασίλης με τα γραπτά και τις αφηγήσεις του διαφύλαξε για την ιστορική μνήμη τη σκληρή μάχη στη Νιάλα, τον ηρωισμό της Βαγγελίτσας Κουσιάντζα και των άλλων συντρόφων που εκτελέστηκαν στην Ξηριώτισσα Λαμίας, τον Μάη του 1947, από ΜΑΥδες και άλλους παρακρατικούς, καθώς οι στρατιώτες του κυβερνητικού στρατού αρνήθηκαν να εκτελέσουν τη διαταγή.
Στο πλούσιο συγγραφικό του έργο με γλώσσα άμεση και “ζεστή” και με υψηλής ποιότητας λόγο, ο Β. Φυτσιλής ξεναγεί τον αναγνώστη σ’ αυτό το εφιαλτικό “ταξίδι”, που κράτησε 12 ολόκληρα χρόνια, ξεκινώντας από την παγωμένη Νιάλα, για να περάσει όλους τους κύκλους της κόλασης και της θηριωδίας εκείνου του εκδικητικού και μισαλλόδοξου μεταβαρκιζιανού κράτους: Ξηριώτισσα, Γιούρα, Μακρόνησος και απ’ όλα σχεδόν τα ανήλιαγα μπουντρούμια, Αβέρωφ, Αίγινα, Ιτζεδίν, Κέρκυρα, όπου υπέστη, μαζί με χιλιάδες άλλους αγωνιστές και αγωνίστριες της Κατοχής και του Εμφύλιου, καταναγκασμούς και βασανιστήρια που ο νους του ανθρώπου αδυνατεί να συλλάβει.
Το 1959 γνωρίζει στην Αθήνα, όπου δραστηριοποιείται επαγγελματικά, τη συντρόφισσα της ζωής του, την αείμνηστη Αγγελική και κάνουν οικογένεια. Το 1987 εγκαθίσταται μόνιμα στη Σέκλιζα.
Αγωνίστηκε για την οργανωτική και ιδεολογική ανάπτυξη του ΚΚΕ από διάφορες θέσεις ευθύνης. Την περίοδο των αντεπαναστατικών ανατροπών και της κρίσης του ΚΚΕ 1989-1991 υπερασπίστηκε τον χαρακτήρα του Κόμματος και με την αταλάντευτη στάση του στις αρχές του μαρξισμού – λενινισμού αντιμετωπίζει τις επιθέσεις του οπορτουνισμού και του ταξικού αντιπάλου. Πλαισίωσε το ψηφοδέλτιο του Κόμματος στις βουλευτικές εκλογές του 1985 και 1996. Δραστηριοποιείται μέσα από τις γραμμές της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και εργάζεται δραστήρια για την προβολή, τη θεμελίωση και την επέκταση των αξιών και των οραμάτων της Εθνικής Αντίστασης.
Σοβαρή παρακαταθήκη, το πλούσιο συγγραφικό του έργο
Σοβαρή παρακαταθήκη για τα Ελληνικά Γράμματα αποτελεί το πλούσιο συγγραφικό του έργο με σαφή επαναστατικά χαρακτηριστικά. Μέσα από τις σελίδες των 10 βιβλίων του αποδεικνύεται πως ο συγγραφέας είναι ένας άνθρωπος με μεγάλη ψυχή και απεριόριστες δυνατότητες. Γλαφυρά και αφτιασίδωτα εξυμνεί τον αγωνιστή της φυλακής, τον αγρότη, τον εργάτη και τη δημιουργία τους. Ο ηρωικός ρυθμός της αφήγησής του συγκινεί κατάβαθα τον αναγνώστη και μπορεί να φαντασθεί κανείς ότι αν τα βιβλία του έμπαιναν στο σχολείο, θα γοήτευαν και θα συγκινούσαν τα παιδιά. …Πρόκειται για σελίδες αξιόλογες της νεοελληνικής λογοτεχνίας μας.
Σημαντική πλευρά της προσωπικότητάς του Βασίλη Φυτσιλή αποτυπώνεται και στο εικαστικό του έργο, όπως είναι η ζωγραφική και η γλυπτική. Οι εξαιρετικές πτυχές της δημιουργίας, τα απαλά χρώματα, τα χωράφια, οι απέραντοι ορίζοντες, τα περήφανα άλογα, τα κοπάδια με πρόβατα κ.ά. Θεσσαλικά τοπία και θεσσαλική ζωή, παραπέμπουν στο ζωγραφικό ύφος του μεγάλου Γιολδάση.
Αλλά και μια άλλη πλευρά της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Φυτσιλή, που δεν έχει προβληθεί όσο θα έπρεπε, είναι και τα γλυπτά του έργα που κοσμούν όχι μόνο την πλατεία της Σέκλιζας (το Ηρώο και το Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης), αλλά και τη γύρω περιοχή, όπως το Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης στο “Δέλτα” της Ραχούλας, το Μνημείο Πεσόντων Σεκλιζιωτών, το Άγαλμα της Ειρήνης στην είσοδο του χωριού, του καπετάν Δίπλα στο Γρεβενοδιάσελο κ.ά. Εκείνο το στοιχείο που ξεχωρίζει (πέραν των άλλων) είναι η επιβλητικότητα των έργων με τον όγκο τους, το ύψος. Έχει ιδιαίτερη σημασία και συγκινεί το γεγονός ότι μόνος του (χωρίς καμιά βοήθεια από πουθενά), εντελώς αφιλοκερδώς, για χρόνια εργάστηκε κουβαλώντας πέτρα πέτρα και με δική του τεχνική ανήγειρε αυτά τα μνημεία, για να θυμίζουν τους αγώνες του λαού.
Είναι σαφές πως ο σύντροφος Βασίλης ήταν ένας ξεχωριστός κομμουνιστής ανάμεσα σε χιλιάδες ξεχωριστούς αγωνιστές και κομμουνιστές που ατσαλώθηκαν στη θυελλώδη δεκαετία του ’40 και στην Ελλάδα των μετέπειτα πέτρινων χρόνων. Από τους τελευταίους αυτής της θρυλικής γενιάς ο σ. Βασίλης μάς αφήνει πλήρης ημερών. Με το μυαλό του καθαρό μέχρι το τέλος, με τις αναμνήσεις ζωντανές, με ψηλά το λάβαρο του Κόμματος και αναλλοίωτα τα σύμβολά του.
Σύντροφε Βασίλη.
Φεύγεις ήσυχος όπως ο καθένας που κάνει το καθήκον του.
Πιστός στο κόμμα σου, ορθοστατών και ορθοβαδίζων – όπως έλεγε και ο άλλος σύντροφός μας που δεν βρίσκεται και αυτός ανάμεσά μας.
Δεν θα σε ξεχάσουμε. Θα είσαι εδώ, σε κάθε σημείο της Σεκλιζας, στο Δέλτα της Ραχούλας, στο Γρεβενοδιάσελο, στις καρδιές και στο μυαλό μας.
Μεγάλη μας φροντίδα να καλύψουμε το δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνεις.
Εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήρια στα παιδιά σου Δημήτρη και Πάμφυλο και στις οικογένειές τους».
Ο σ. Βασίλης έμεινε πιστός και όρθιος μέχρι το τέλος
Ο Θανάσης Σερδένης, αντιπρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, επισήμανε μεταξύ άλλων:
«Με συγκίνηση και περηφάνια αποχαιρετούμε τον σύντροφο και συναγωνιστή, τον κομμουνιστή Βασίλη Φυτσιλή. Τον διακεκριμένο πεζογράφο, με σημαντική συνεισφορά στα Γράμματα και στην Τέχνη, με μεγάλη προσφορά στον αγώνα του λαού μας για την απελευθέρωση από τον κατοχικό ζυγό. Ο σύντροφος Βασίλης διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Διοίκησης της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ από την ίδρυσή της και πρόεδρός της από το 2004 έως το 2007.
(…) Κατέγραψε μαρτυρίες και μνήμες από τον ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ μέσα από πεζογραφήματα, που μοιάζουν με ηρωικά ποιήματα, εμπνευσμένα από την ακατάβλητη δύναμη του λαϊκού, αντιστασιακού, απελευθερωτικού, ταξικού κινήματος τη δεκαετία 1940-1950. Ήταν μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Μεγάλη παρακαταθήκη για τις νέες γενιές είναι το πλούσιο συγγραφικό του έργο. Δεν έπαψε ποτέ να θεωρεί τον εαυτό του απλό στρατιώτη του Κόμματος και του κινήματος. Στο διάβα της ζωής τα πράγματα βέβαια δεν έρχονται πάντα εύκολα. Παρά τις στροφές και τις αντιξοότητες, ο σ. Βασίλης κρατήθηκε γερά από τις κομμουνιστικές αρχές και αξίες και έμεινε πιστός και όρθιος μέχρι το τέλος. Στις δύσκολες μέρες με τις ανατροπές και την προσωρινή νίκη της αντεπανάστασης ο σ. Βασίλης όρθωσε το ανάστημά του και υπερασπίστηκε τη θεωρία, τις αρχές, τα ιδανικά και τη συνέχεια του κόμματος της εργατικής τάξης. Να είσαι σίγουρος πως στα χνάρια σου βαδίζουν πολλοί και αποφασισμένοι».
ΚΝΕ: Το παράδειγμά σου θα μας εξοπλίζει με δύναμη και θάρρος
Στο χαιρετισμό του ο Σπύρος Κλάντζος, μέλος του ΓΠ Θεσσαλίας της ΚΝΕ, ανέφερε:
«Οι νέοι κομμουνιστές μπορεί να μη δρούμε σε συνθήκες διωγμών και βασανιστηρίων από τον ταξικό αντίπαλο, όμως η περίοδος που διανύουμε απαιτεί επίσης θυσίες, ανιδιοτέλεια, ιδεολογική αντοχή και σύγκρουση με τα καλέσματα για υποταγή, για συμβιβασμό με τα λίγα, για δουλειά και ζωή χωρίς δικαιώματα.
Στον καθημερινό και κοπιαστικό αγώνα που δίνει κάθε μέλος της ΚΝΕ για να ανοίξει ο δρόμος για “το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό”, για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό, η στάση ζωής σου, το παράδειγμά σου θα μας εξοπλίζει με δύναμη και θάρρος να συνεχίσουμε τον ίδιο δρόμο που περπάτησες αταλάντευτα και εσύ.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στα παιδιά σου και στις οικογένειές τους».
Πάντα παρών με την πένα και τα μνημεία του
Η Χαρά Κούτρα, μέλος του ΤΓ Καρδίτσας και της ΚΟΒ Σέκλιζας, στην ομιλία της στάθηκε στο γεγονός ότι ο σύντροφος Βασίλης ήταν στήριγμα της ΚΟΒ Σέκλιζας, προσφέροντας απλόχερα τη γνώση και την πλούσια πείρα του, μέσα από τις τοποθετήσεις του. Σημείωσε χαρακτηριστικά ότι «όταν φάνταζε κάτι δύσκολο να γίνει, ήσουν εκεί για να ενθαρρύνεις, λέγοντας ότι όλα γίνονται αν τα παλεύουμε».
Κλείνοντας αφού επισήμανε πως ήταν πάντα συνεπής, πάντα διαθέσιμος και πάντα δραστήριος και μάχιμος, ανέφερε «θα βρίσκεσαι δίπλα μας, μέσα από την πένα σου που αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους συντρόφους, με τα μνημεία σου που περήφανα στέκουν στον χώρο αυτό για να τιμούν την ιστορία και να μας υπενθυμίζουν ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και πού θέλουμε να πάμε».
Ο Κώστας Παπαλέξης, μέλος του Τοπικού Συμβουλίου Σέκλιζας, τόνισε μεταξύ άλλων: «Το χωριό σου είναι εδώ σύσσωμο και σε αποχαιρετά, δίπλα στον αντάρτη που φιλοτέχνησες, για να θυμίζει το έπος της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης. Φρόντισες οι μνήμες από τη Σέκλιζα, η ιστορία της να φυλαχθεί και να παραδοθεί σε εμάς τις νεότερες γενιές, μέσα από τα βιβλία και τα έργα σου, να αποτελεί πηγή γνώσης και έμπνευσης για νέους αγώνες».
