Στην τηλεσυνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καρδίτσας στις 15-7-2021, η συνεταιρισμένη ‘’για το συμφέρον του δημότη’’ δεξιά πλειοψηφία των Τσιάκου – Παπαλού – Σχορετσανίτη προχώρησε σε απόφαση εκχώρησης του ηλεκτροφωτισμού σε ιδιώτη μέσω Σύμβασης Ενεργειακής Απόδοσης. Η διάρκεια της σύμβασης είναι δωδεκαετής. Ο επιχειρηματίας θα αναλάβει το έργο για 12 χρόνια εισπράττοντας εγγυημένα εκατομμύρια από τα ανταποδοτικά τέλη που χαρατσώνονται οι δημότες από τον δήμο.
Η Λαϊκή Συσπείρωση ζήτησε την απόσυρση του θέματος, την παραμονή του αντικειμένου του έργου στο δήμο και την ενίσχυση του δήμου με προσωπικό για να ανταποκριθεί στις τρέχουσες ανάγκες.
Η πλειοψηφία – δια των κ.κ. Τσιάκου και Σχορετσανίτη ανοιχτά και με υπεκφυγές δια του κ. Παπαλού – υποστήριξε την επιλογή της λέγοντας ότι συμφέρει το δήμο, ότι θα μείνει κέρδος μετά από δώδεκα χρόνια το όλο σύστημα διαχείρισης, ότι δεν είναι ιδιωτικοποίηση αυτή η σύμβαση και επειδή πιέζεται και από τη συμφωνία που υπέγραψε ο δήμος για την εξοικονόμηση ενέργειας, πρέπει να προχωρήσουν.Ρωτήσαμε: με τον εργολάβο ισχύει η συμφωνία γιαεξοικονόμησηενώ αν το έργο γίνει με προσωπικό του δήμουδεν θα ισχύει;δεν πήραμε απάντηση φυσικά…
Τα διάφορα φληναφήματατης πλειοψηφίας ότι η Λαϊκή Συσπείρωση έχει την κοσμοθεωρία της που είναι μεν σεβαστή αλλά αυτοί δε συμφωνούν, ‘’είναι για τα κλήδονα’’. Η Λαϊκή Συσπείρωση που στηρίζεται από το ΚΚΕ έχει στην κοσμοθεωρία της επίκεντρο και κριτήριο τις ανάγκες τους εργαζόμενου, τις ανάγκες των ανθρώπων του μόχθου και όχι την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγαλοεργολάβων και των κάθε λογής και κοπής αρπαχτικών του ιδρώτα του εργαζόμενου.
Είναι ξεκάθαρο για εμάς, και πρέπει να γίνει κατανοητό και από τους εργαζόμενους, ότι όταν στην τοπική διοίκηση, στους δήμους και στις περιφέρειες,οι κυβερνήσεις και οι δήμαρχοι ή άλλοι σφουγκοκωλάριοι των επιχειρηματιών, μιλάνε για‘’οικονομική αυτοτέλεια’’ σημαίνει ότι θα προωθηθεί ακόμη περισσότερο η αντιδραστική λογική της ανταποδοτικότητας, να πληρώνουν τα πάντα οι δημότες, δυο και τρεις φορές, για να τσεπώνει η παρασιτική ιδιωτική πρωτοβουλία, μέσα από διάφορα νομοθετημένα κόλπα κλοπής των ‘’εσόδων’’ και της περιουσίας του δημοσίου….
Αυτή, είναι η λογική της ανταποδοτικότητας, ότι πρέπει η εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα να πληρώνουν και να ξαναπληρώνουννέους φόρους, νέα τέλη στους δήμους, για να μπορούν να εξασφαλίζουν στοιχειώδεις υπηρεσίες και έργο το οποίο έχουν ανάγκη για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους.
Αυτή η πολιτική έχει τη συμφωνία όλων των κομμάτων που στηρίζουν οι άλλες παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου και εξυπηρετεί και τις ανατροπές, στις εργασιακές σχέσεις στους δήμους και στις περιφέρειες.
Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι τμήμα μιας συνολικότερης πολιτικής που ασκείται, στη βάση μιας συγκεκριμένης στρατηγικής κατεύθυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της κυβέρνησης, με στόχο τη στήριξη και ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου πριν την κρίση αλλά ακόμα περισσότερο στην περίοδο της κρίσης, με αποτέλεσμα τη ραγδαία επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων και συνολικά της λαϊκής οικογένειας. Για την υλοποίηση αυτού του στόχου προωθήθηκαν και προωθούνται σειρά αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς, προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις αλλά και οι αναγκαίες για το κεφάλαιο συνθήκες, ώστε να βρει πεδίο κερδοφορίας και να μη λιμνάζει στις τράπεζες.
Αυτή, την πολιτική εξυπηρετεί η δημοτική αρχή, ό,τι και να λέει περί του αντιθέτου, ανοίγοντας τον δρόμο για εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις και ενίσχυση της επιχειρηματικότητας κρίσιμων υπηρεσιών του δήμου, όπως της καθαριότητας, του αθλητισμού, του πρασίνουκλπ υπηρεσίες που είναι ή θα γίνουν στο μέλλον ανταποδοτικού χαρακτήρα. Εκτιμούμε ότι για αυτό το λόγο στην πρόσφατη ψήφιση του νέου Οργανισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας (Ο.Ε.Υ.) του δήμου άφησαν εκτός δήμου το αθλητικό κομμάτι του ΔΟΠΑΚ. Άλλωστε βλέπουμε ότι οι ιδιωτικοί όμιλοι ‘’στριμώχνονται’’ να πάρουν σειρά στη απόκτηση αυτών των δραστηριοτήτων….Αυτών δηλαδή που σχετίζονται με τις ανάγκες του λαού, για τις οποίες ήδη φορολογείται και πληρώνει και στους δήμους και στο κράτος. Έτσι τώρα η δημοτική αρχή Τσιάκου – Παπαλού – Σχορετσανίτη βάζειως ενέχυρο και εκχωρεί τα μελλοντικά έσοδα από τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού, στον ιδιώτη που θα αναλάβει αυτές τις υπηρεσίες και ο επιχειρηματίας θα εισπράττει εγγυημένα έσοδα.
Έτσι, με δεδομένο ότι αυτές οι υπηρεσίες είναι οι βασικές του δήμου, με την σταδιακή παραχώρηση σε ιδιώτες, είναι προφανές ότι οι εργαζόμενοι θα βρεθούν στον αέρα και σιγά – σιγά στο δρόμο, αυξάνοντας και άλλο τις ουρές των ανέργων που θα κρέμονται κυριολεκτικά από τους ιδιώτες για ένα ‘’ξεροκόμματο’’.
Εκβιάζει ουσιαστικά η δημοτική αρχή όταν λέει ότι υπάρχουν δύο επιλογές: ή δανεισμός ή ενεχυρίαση των εσόδων και παράδοση των ανταποδοτικών υπηρεσιών σε επιχειρήσεις. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση θα πληρώσουν το μάρμαρο οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες,που είναι τα μόνιμα υποζύγια. Αυτό είναι ενδεικτικό του ρόλου που παίζουν από κοινού, κυβέρνηση, δήμαρχοι και περιφερειάρχες ως σφουγκοκωλάριοι των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Εξάλλου, υπάρχει πλήρης σύμπλευση των αστικών κομμάτων στο ότι η κρατική χρηματοδότηση κάποια στιγμή θα σταματήσει, μιας και όλα τα αστικά κόμματά που κυβέρνησαν ή συγκυβέρνησαν, κόβουν εναλλάξ από λίγο κάθε φορά και ‘’σπρώχνουν’’προς την αύξηση των δημοτικών τελών και την φοροληστεία των δημοτών.
Όλοι μαζί καλοδέχτηκαν, δήμαρχοι και περιφερειάρχες, την ‘’ΕλληνογερμανικήΣυνεργασία’’ με στόχο τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και δράσεων των δήμων.
Ό,τι αφορά τους εργολάβους προχωράει με διαδικασίες φαστ – τρακ, … ενώ ό,τι έχει σχέση με τις κοινωνικές ανάγκες -ελεύθεροι χώροι, πράσινο, αντιπλημμυρικά έργα, αντισεισμικά έργα, παιδικοί σταθμοί, σχολεία, κέντρα υγείας κ.ά.-είναι πάρεργα, τα οποία για να συμφωνηθούν και να γίνουν περνούν δεκαετίες ή όσα γίνονται παραχωρούνται στους επιχειρηματίες μέσω των ΣΔΙΤ και γίνονται με την οικονομική αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων.
Αυτό, λοιπόν, που αποκαλύπτεται είναι πως ανάπτυξη προς όφελος του λαού δεν μπορεί να γίνεται στο πλαίσιο αυτής τη πολιτικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, του άναρχου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής της τοπικής ή της αυτοδιοικητικής ανάπτυξης, που υπηρετεί τους κάθε είδους μεγαλοεργολάβους.
Με δεδομένη τη συνεχώς μειούμενη κρατική χρηματοδότηση μέσω των ΚΑΠ, που ξεπερνά πλέον το 60% και τα τεράστια προβλήματα που δημιουργούνται από την υποχρηματοδότηση, μετατρέπονται οι δήμοι, πέραν της «φορομπηξίας» που ασκούν και η οποία γενικεύεται, σε φοροκυνηγούς και σε φοροεισπρακτικό μηχανισμό δίνοντας τη δυνατότητα να εκβιάζουν παράλληλα τον λαό μέσω των μεταβιβάσεων.
‘’Ανησυχεί’’ η δημοτική αρχή για της καθυστέρηση είσπραξης από τους δημότες, γιατί δεν μπορεί να προχωρήσετε σε κατασχέσεις π.χ. λόγω των μέτρων αναστολών που επιβλήθηκαν σαν συνέπεια των καταστροφών από τις καταιγίδες και τις πλημμύρεςκαι αυτά λόγω των κινητοποιήσεων των κατεστραμμένων πληγέντων και όχι από ‘’καλοσύνη’’ της κυβέρνησης όπως θέλει να τα παρουσιάζει κυβέρνηση και δημοτική αρχή.
Είναι φανερό ότι ο σχεδιασμός και η μεθοδολογία της κυβέρνησης και της διοίκησης του δήμου για να περάσει η ιδιωτικοποίηση είναι ίδια. Φροντίζουν καταρχήν να απαξιώσουν την υπηρεσία, το προσωπικό της αλλά και από υλικοτεχνική υποδομή. Να βγάζουν τους ήδη υπάρχοντες εργαζόμενους ως ακατάλληλους να ανταποκριθούν για τη συγκεκριμένη δουλειά και ότι ο μόνος “σωτήρας“ είναι ο εργολάβος, οι ιδιώτες… Βλέπουμε όμως ότι όποια υπηρεσία έφυγε από το κράτος συνειδητά υποβαθμίστηκε από την πλειοψηφία των δημοτικών αρχών και σήμερα οι δημότες την πληρώνουν ακριβά μέσα από το αντίτιμο και τα τροφεία.
Στο μηχανισμός απαξίωσης συμβάλλει και η αξιολόγηση, προσωπικού και υπηρεσιών, με στόχο τη δημιουργία ενός μικρότερου κράτους άκρως επιτελικού με τους δημοσίους υπαλλήλους πειθήνια όργανα χωρίς φωνή αντίδρασης που θα υπηρετούν την εξασφάλιση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Το ζήτημα λοιπόν των ιδιωτικοποιήσεων μας αφορά όλους. Αφορά καταρχήν τους εργαζόμενους γιατί στο μέλλον θα χάσουν τις δουλειές τους, αφορά όμως και τους δημότες γιατί αυτοί θα κληθούν να πληρώσουν τα κέρδη του εργολάβου. Και με την παρούσα ιδιωτικοποίηση η “μπάζα” του εργολάβου δεν θα είναι και τόσο μικρή.
Στο κεφάλαιο του ηλεκτροφωτισμού, ενώ σήμερα υπάρχει σύγχρονη τεχνολογία που θα μπορούσε να καλύπτει πολύ φτηνότερα τις ενεργειακές ανάγκες του λαού, ο τρόπος διαχείρισής της ωφελεί τις μεγάλες επιχειρήσεις και ανοίγει επικίνδυνους δρόμους για τους εργαζόμενους. Η δημοτική αρχή ουσιαστικά σχεδιάζει να ιδιωτικοποιήσει την ‘’υπηρεσία ηλεκτροφωτισμού’’ του δήμου, αφού για δώδεκα χρόνια τη συντήρηση και τα έσοδα από τα δημοτικά τέλη θα πηγαίνουν στον ιδιώτη.
Το ζήτημα με την εκχώρηση στον ιδιώτη δεν είναι τεχνικό, να δούμε τα συν και τα πλην της ‘’μελέτης σκοπιμότητας, βιωσιμότητας’’ κλπ αλλά πολιτική επιλογή. Σίγουρα ‘’φαλτσάρει’’ πολύ η λεγόμενη μελέτη και είναι ‘’στημένη’’ με τέτοιο τρόπο για να ξεγελάσει τους συμβούλους της πλειοψηφίας ότι συμφέρει στο δήμο η παράδοση του ηλεκτροφωτισμού στους ιδιώτες. Αυτά είναι για να κρυφτούν πίσω τους οι υποστηρικτές του ξεπουλήματος. Το ίδιο θα πουν και για την επόμενη ιδιωτικοποίηση υπηρεσίας ή την ‘’αξιοποίηση’’ της ακίνητης περιουσίας και δεν θα βγάλουν άχναόσοι στήριξαν τη σχετική απόφαση – όπως και τώρα που δεν άνοιξε κανείς το στόμα του να ακούσουμε τη φωνή του (τους βολεύει κιόλας η τηλεδιάσκεψη γιατί κάποιοι ανοίγουν το κινητό ή τον υπολογιστή τους και από πίσω μπορεί να μην είναι κανείς…ούτε φαίνονται, ούτε ακούγονται…). Από τους πίνακες που περιλαμβάνονται στην ‘’εισήγηση’’ φαίνεται ότι τα μισά περίπου έργα που γίνονται πανελλαδικά τα έχει μία συγκεκριμένη εταιρεία και νομίζουμε δεν είναι τυχαίο….
Ερωτηματικά προκαλεί και η στάση του σωματείου του δήμου, που έχει φτάσει στο σημείο να παίζει διακοσμητικό ρόλο. Πλήρης αφωνία και σιγή νεκροταφείου στις πολιτικές επιλογές και προθέσεις κυβέρνησης και δημοτικής αρχής για την ιδιωτικοποίση, όπως για τον ΟΕΥ πρόσφατα. Είναι μεγάλες οι ευθύνες που έχουν οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες του δήμου που βρίσκονται στη λογική του συντεχνιασμού και με τη στάση τους αυτή αφήνουν την πόρτα ορθάνοιχτη για να περάσουν τα επικίνδυνα σχέδια ιδιωτικοποίησης που θα φέρουν κατάργηση υπηρεσιών, επιπλέον χαράτσια στους δημότες, χτύπημα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς! Η εκ των υστέρων έκφραση δημόσιας γνώμης – μετά τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου – δεν τους απαλλάσσει από τις ευθύνες τους.
Μπροστά και σε αυτή τη δυσμενή εξέλιξη που έρχεται να προστεθεί στα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός μας, μόνο ο ίδιος μπορεί και πρέπει να βάλει φρένο, οργανώνοντας και συντονίζοντας την πάλη του, διεκδικώντας παράλληλα την πλήρη κρατική χρηματοδότηση, η οποία να καλύπτει το σύνολο των αναγκών περιφερειών και δήμων. Καμία συρρίκνωση και κατάργηση δομών και υπηρεσιών, αλλά διεύρυνσή τους. Μόνιμη και σταθερή εργασία, καμία απόλυση, προσλήψεις προσωπικού. Μονιμοποίηση των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, δραστική μείωση, με στόχο την κατάργηση των ανταποδοτικών τελών. Κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, της εμπορευματοποίησης υπηρεσιών και έργων. Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων για σύγχρονες κτηριακές κοινωνικές εγκαταστάσεις, που να καλύπτουν όλο το φάσμα των προνοιακών, αθλητικών και πολιτιστικών αναγκών, με κατάργηση της εμπορευματοποίησής τους. Χρειάζονται έργα αντισεισμικής θωράκισης, αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας
Οι δημότες, οι φορείς, τα σωματεία της πόλης και των χωριών, δεν πρέπει να επιτρέψουν το ξεπούλημα της δημοτικής περιουσίας, δεν πρέπει να στρατευτούν πίσω από τους ‘’αναπτυξιακούς στόχους’’ όλων αυτών που τουςεκμεταλλεύονται και θησαυρίζουν από τη δική του δουλειά.
Γράφει ο Βασίλης Κρανιάς, δημοτικός σύμβουλος, επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης του Δήμου Καρδίτσας
