Την Κυριακή 10/12, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση και λαμπρή τελετή προς τιμήν των επιφανών Καρδιτσιωτών, Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ εκ Αρτεσιανού και Στρατηγού και Πρωθυπουργού, Νικολάου Πλαστήρα εκ Μορφοβουνίου. Η εκδήλωση διοργανώθηκε από τον Σύλλογο εκ των απανταχού εκ του Νομού Καρδίτσας καταγομένων, με την παρουσία του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων, κ. Τιμόθεου.
Εκπρόσωπος της Βουλής των Ελλήνων και της Νέας Δημοκρατίας ορίστηκε η Βουλευτής του Νομού μας, κ. Ασημίνα Σκόνδρα, η οποία εκφώνησε και ομιλία για την ζωή και το έργο του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, κατακόσμον ΒησσαρίωναΤίκα.
Στην εκδήλωση παρέστησαν εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων, ο Αντιδήμαρχος Καρδίτσας, κ. Θεολόγης, ο Αντιδήμαρχος Αθηναίων, κ. Κολλάτος, Πρόεδροι και μέλη Συλλόγων Καρδιτσιωτών και πλήθος κόσμου.
Στην ομιλία της η κ. Σκόνδρα ανέφερε:
«Με χαρά βρισκόμαστε κάθε χρόνο εδώ, προκειμένου να τιμήσουμε και να μνημονεύσουμε,δύο άξια τέκνα της Καρδίτσας, που άφησαν ανεξίτηλα τα χνάρια τους, στην ιστορία της πατρίδας μας. Τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Σεραφείμ τον 1ο’ και τον Πρωθυπουργό και Στρατηγό μας, Νικόλαο Πλαστήρα.
Η ετήσια αυτή επιμνημόσυνη δέηση, αποτελεί μια συγκινητική στιγμή για όλους εμάς, που μοιραζόμαστε την ίδια καταγωγή, την ίδια παράδοση και τις ίδιες αρχές, με τους δύο αυτούς σημαντικούς Έλληνες. Η ιστορία έχει αναγνωρίσει το έργο και την συμβολή τους, και εμείς τους τιμούμε ως προσωπικότητες και ως γνήσιους Καρδιτσιώτες.
Επιτρέψτε μου να συγχαρώ τον Πρόεδρο κ. Κουσαή και τα μέλη του Συμβουλίου του Συλλόγου, των Απανταχού εκ του Νομού Καρδίτσας Καταγομένων, για την ωραία αυτή διαχρονική τους πρωτοβουλία.
Είναι ιδιαίτερη η τιμή, να μιλήσω για τη ζωή και το έργο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ και ανταποκρίθηκα, χωρίς δεύτερη σκέψη, στην πρόταση του Προέδρου.
Ο αγαπητός μας Δεσπότης, μακαριστός Σεραφείμ, ήταν μια πολυσχιδής προσωπικότητα, με χαρακτηριστικά ουδόλως αστικά. Η αυθεντικότητα, η ευθύτητα του χαρακτήρα του, η ειλικρίνεια, η αγωνιστικότητα και η αγνή λαϊκή καταγωγή του, τον οδήγησαν να καταξιωθεί ως αρχιερέας και να παίξει, πολύ σημαντικό ρόλο στην νεότερη ιστορία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ο ΑρχιεπίσκοποςΣεραφείμ, κατά κόσμον Βησσαρίων Τίκας, γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του1913, στο Αρτεσιανό Καρδίτσας και εκοιμήθη στις 10 Απριλίου 1998.Διετέλεσε προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος,ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, την περίοδο 1974-1998.
Ορφανός, με φτωχές καταβολές, κατόρθωσε και εισήγαγε στο εκκλησιαστικό έργο, την έννοια της προσφοράς και της βοήθειας, ακόμα και σε καιρούς δύσκολους, όπως η Κατοχή και η Αντίσταση. Η ταπεινή καταγωγή του, τον σκληραγώγησε και τον ατσάλωσε, όμως τον έκανε φιλεύσπλαχνο και πάνω απ’ όλα ανθρώπινο. Όπου κι αν διακόνευε, επιδίωκε , ώστε να κυριαρχεί η αγάπη, η προσφορά και η αλήθεια. Ο Μακαριστός, έγινε ο πρώτος δότης οργάνων σώματος, δίνοντας το παράδειγμα, για τη μέγιστη αξία συνέχισης της ζωής.
Τα μαθητικά του χρόνια,τα πέρασεστο Αρτεσιανό και στην Καρδίτσα και συνέχισε τις βασικές σπουδές του, στην Ιερατική Σχολή Άρτης και στην Εκκλησιαστική Σχολή Κορίνθου.
Χειροτονήθηκε διάκονος το 1938,από τον τότε Μητροπολίτη Κορινθίας Δαμασκηνό και τοποθετήθηκε εφημέριος, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος στο Νέο Ηράκλειο. Το 1940, έλαβε το πτυχίο του απότην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δύο χρόνια μετά, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και αρχιμανδρίτης από τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό. Υπηρέτησε ως εφημέριος και ιεροκήρυκας, στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά Πατησίων, αναλαμβάνοντας παράλληλα τη μέριμνα συσσιτίων. Στα εθνικά κηρύγματά του, την εποχή εκείνη, πολλές φορές καταφερόταν κατά των κατακτητών, αλλά και των «κακών Ελλήνων» που συνεργάζονταν μαζί τους.
Τον επόμενο χρόνο συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση, εξερχόμενος στα βουνά, στις τάξεις του Εθνικού Δημοκρατικού Ελληνικού Συνδέσμου (ΕΔΕΣ), υπό τον στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα, εξ ου και η αργότερα προσωνυμία του, ως αρχιεπίσκοπος αντάρτης. Στο βουνό έκανε λειτουργίες και εμψύχωνε με ομιλίες, τους μαχόμενους.
Μετά την απελευθέρωση, για την όλη δράση του στην εθνική αντίσταση, τιμήθηκε από τον Βασιλέα Γεώργιο Β΄, με χρυσό αριστείο ανδρείας, πολεμικό σταυρό Α΄ τάξεως, μετάλλιο εξαίρετων πράξεων, καθώς και με αναμνηστικό μετάλλιο, της εθνικής αντίστασης.
Μετά την απελευθέρωση, ίδρυσε τον ορθόδοξο φιλανθρωπικό σύλλογο “Ευαγγελιστής Λουκάς”, ο οποίος παρείχε δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε άπορους ασθενείς.
Πολλοί έγραψαν για την ζωή του μακαριστού Σεραφείμ και την τεράστια εθνική, φιλανθρωπική και εκκλησιαστική δράση του.
Τι μπορεί όμως κάποιος, να τονίσει ή τι να υπενθυμίσει, γι’ αυτόν τον μεγάλο Αρχιεπίσκοπο…
Σε ηλικία 36 ετών, το 1949, εκλέγεται Μητροπολίτης Άρτης. Στην ποιμαντορία του, αναδιοργάνωσε την δοκιμασμένη από τον εμφύλιο πόλεμο, επαρχία.
Με πρωτοβουλία του, η πόλη απέκτησε στάδιο, υδροδοτήθηκε το χωριό Πράμαντα, ανήγειρε πολλά σχολεία, το Ζάρειο νοσοκομείο, παιδικό σταθμό και μαθητικές κατασκηνώσεις στο Βουλγαρέλλι.
Αναδιοργάνωσε τα κατηχητικά σχολεία, ίδρυσε πνευματικό κέντρο, ανήγειρε το κτίριο του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Δημητρίου Άρτης, ενώ επισκεύασε και ανοικοδόμησε εκ βάθρων, μεγάλο αριθμό Ιερών Ναών.
Ίδρυσε γηροκομείο, μαθητικό οικοτροφείο, επισκοπείο και ανασυγκρότησε, την Ιερά Μονή Κάτω Παναγίας και δημιούργησε φιλόπτωχο ταμείο.
Την πρωτοχρονιά του 1958, μετακινείται στα Ιωάννινα και στις 11 Μαρτίου, ενθρονίζεται Μητροπολίτης Ιωαννίνων.Το έργο του κι εκεί, αντίστοιχα σημαντικό και πλούσιο με την Άρτα. Αποπεράτωσε το παλαιό επισκοπείο, ίδρυσε φιλόπτωχο ταμείο, πνευματικό κέντρο και ανέγειρε εκ βάθρων, τους Ιερούς Ναούς Αγίου Γεωργίου του εξ Ιωαννίνοις και Αγίου Σεραφείμ. Δημιούργησε τρίτο παιδικό σταθμό, αποπεράτωσε την Ζωσιμαία Σχολή, ανακαίνισε την Παυλίδειο και Ελισαβέτειο Σχολή και το γυμνάσιο θηλέων. Ίδρυσε οικοτροφείο και άσυλο ανιάτων.Πρωτοστάτησε σθεναρώς, στην ίδρυση του πανεπιστημίου των Ιωαννίνων καθώς και της Πανεπιστημιουπόλεως, εξασφαλίζοντας τους χώρους, για την ανέγερσή της.Ταυτόχρονα ανέλαβε το 1969, την αρχηγία της κεντρικής επιτροπής του Βορειοηπειρωτικού Αγώνος.
Στις 16.1.1974, ενθρονίστηκε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, αφού εκλέχθηκε από την Ιερά Σύνοδο.Επί των ημερών του, διασφαλίστηκε το Αυτοκέφαλον της Εκκλησίας της Ελλάδος και συνετελέσθη, η εκπόνησις του Νέου Καταστατικού Χάρτου αυτής, το 1977.
Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ χειροτόνησε περί τους 60 Αρχιερείς, βοηθούς Επισκόπους και πολλούς ιερείς.Ίδρυσε στέγη γερόντων στον Λόφο Σκουζέ, ενώ ήταν πρόεδρος, σε 14 ιδρύματα της περιοχής Αθηνών.
Ως προκαθήμενος επισκέφθηκε , όλα σχεδόν τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία και υποδέχθηκε στην Αθήνατον Νοέμβριο του 1987, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο.Ανακηρύχθηκε επίτιμος, διδάκτωρ ξένων και Ελληνικών Πανεπιστημίων, απεκατέστησε την διασαλευθείσα τάξη, στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και ανέπτυξε αρμονικές σχέσεις, με το Οικουμενικό Πατριαρχείο .
Επί των ημερών του, ιδρύθηκε ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπου το πρώτο μήνυμα το απηύθυνε ο ίδιος.Τιμήθηκε για την εθνική, κοινωνική, πολιτιστική και ποιμαντική προσφορά του, με πολλά παράσημα και μετάλλια, από την πολιτεία και την Εκκλησία. Όρκισε 6 Προέδρους Δημοκρατίας και 13 Πρωθυπουργούς!
Στην ιδιωτική του ζωή, ήταν ένας απλός και προσιτός άνθρωπος.Ως γνήσιος Καρδιτσίωτης, ήταν αληθινός, αυθόρμητος και δεν προσποιούνταν. Έλεγε ευθέως την γνώμη του, δίχως φόβο και πάθος…
Δάκρυζε κάθε φορά, που αναφερόταν στην αγροτική οικογένειά του και στα ιδεώδη, με τα οποία τον μεγάλωσαν…Άκουγε δημοτική μουσική, κρατούσε κομπολόγι και νοσταλγούσε, όπως είχε πει, τα πρόβατα και τις στάνες του χωριού του…
Μέσα στην καρδιά του, έλεγε ότι έχει την Εκκλησία και την Πατρίδα.
Η τελευταία του Θεία Λειτουργία, ήταν τα Χριστούγεννα του 1993.Τα επόμενα έτη, έφερε στους ώμους του, εκτός από τον Σταυρό της ασθενείας του, που υπέμενε σιωπηλώς και αγογγύστως και όλους αυτούς, που τον πίεζαν να παραιτηθεί και για τους οποίους, είχε πει δακρυσμένος, ότι “πολλά κοράκια και όρνια πετούν από πάνω μου…”.
Ο Σεραφείμ υπήρξε ο ιεράρχης, με τη μεγαλύτερη θητεία, 24 χρόνια, στην ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, νοσηλευόταν στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών. Κοιμήθηκε εν ηρεμία και γαλήνη, την Παρασκευή, προ του Σαββάτου του Λαζάρου, 10 Απριλίου του 1998.Το σεπτό του σκήνωμα, τέθηκε σε τριήμερη προσκύνηση.
Ο συμπατριώτης μας, Χαρίλαος Φλωράκης, Γ.Γ. του ΚΚΕ, στον επικήδειο λόγο που εκφώνησε, ανέφερε: «Η στάση σου απέναντι στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα στη χώρα μας, η εθνική σου υπερηφάνεια, οι χωρίς προκαταλήψεις σχέσεις σου, απέναντι σ’ εκείνους, που είχαν διαφορετική θρησκευτική, φιλοσοφική ή πολιτική θεώρηση, συνέβαλε στο χτύπημα της μισαλλοδοξίας και στο άνοιγμα του δρόμου της εθνικής συμφιλίωσης. Η ιστορία θα σ’ το αναγνωρίσει αυτό.»
Αναμφισβήτητα, στα 24 έτη της Αρχιεπισκοπικής ποιμαντορίας του και στα 50 έτη, της αρχιεροσύνης του, η προσφορά του, η διακονία του και οι θυσίες του, στην Εκκλησία και στο Έθνος, θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη των Καρδιτσιωτών, και όλων των Ελλήνων. Γιατί ο Σεραφείμ ήταν ένας Αρχιεπίσκοπος δοκιμασμένος και πολύπειρος, που εξελέγη σε καιρούς δύσκολους, αλλά κατάφερε να φέρει την ειρήνευση, στους κόλπους της Εκκλησίας.
Ο ίδιος, σε συνέντευξή του είχε δηλώσει: «Ελληνικέ λαέ, είμαι αυτός που φαίνομαι, δεν έχω άλλο πρόσωπο, απεχθάνομαι το ψέμα, δεν φοβάμαι ούτε μη χάσω τον θρόνο μου, ούτε και τον θάνατο, με τον οποίο κοιμήθηκα δίπλα του πολλές φορές. Φοβάμαι μόνον τον Θεό».
Εμείς, σήμερα, κυρίες και κύριοι, τονμνημονεύουμε και ας ακολουθήσουμε το παράδειγμά του. Ας μας συνοδεύει πάντοτε η μακαρία ευχή του.
Ο Μακαριστός Σεραφείμ, ήταν ένας γνήσιος χριστιανός, ήταν αφτιασίδωτος, μπαρουτοκαπνισμένος, ένας εκκλησιαστικός αρχηγός, καμωμένος μέσα σε χώμα, μπαρούτι και σίδερο. Είναι ένα φωτεινό παράδειγμα και καθοδηγητής μας. Η ιστορίαέχει αναγνωρίσει, το πλούσιο κοινωνικό, θρησκευτικό και εθνικό του έργο.
Ευχόμαστε η ψυχή του να αγαλλιάζει και να μας προστατεύει όλους.
Αιωνία Σου η Μνήμη, Αξιομακάριστε, Αείμνηστε Αρχιεπίσκοπε Σεραφείμ εκ Αρτεσιανού Καρδίτσης.»
