Η μεγάλη εβδομάδα ήτανε καταθλιπτική. Από την Κυριακή των Βαϊων κάθε μέρα και τα συναισθήματα ήταν διαφορετικά. Η πορεία του χριστού προς τη σταύρωση άγγιζε όλων την καρδιά.
Για τα παιδιά όλοι οι άνθρωποι στη γη ήταν χριστιανοί. Δεν γνώριζαν ότι υπήρχαν μουσουλμάνοι, Βουδιστές ή άλλες θρησκείες.
Την μεγάλη Πέμπτη την αισθάνονταν όλοι σαν ημέρα τραγική. Τα αυγά στα σπίτια βάφονταν κατά δεκάδες. Οι εγχώριες κότες αφθονούσαν και η προσφορά τεράστια. Οι περισσότεροι είχαν δικά τους.
Πολλά έσπαζαν στο βράσιμο, αλλά να φας κόκκινο αυγό πριν την ανάσταση ούτε να το διανοηθείς, το θεωρούσες βαριά αμαρτία.
Η Μ. Παρασκευή ήτανε θλιβερή. Όλους το χτύπημα της καμπάνας τους μαύριζε την ψυχή.
Όμως η επικείμενη ανάσταση σιγά-σιγά αλάφρωνε τη ψυχή.
Τα βελάσματα των αρνιών στη γειτονιά προμήνυαν την ανάσταση και τη χαρά.
Οι περισσότεροι κάτοικοι τότε αγόραζαν ζωντανά αρνιά. Όλες οι περιοχές της Καρδίτσας τις δεκαετίες του πενήντα και του εξήντα ήταν γειτονιές. Οι πολυκατοικίες άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους αρχές του 1970.
Οι περισσότεροι αγόραζαν τα αρνιά από το ζωοπάζαρο που λειτουργούσε σε χώρο στα ανατολικά της Καρδίτσας και άλλοι από κοπάδια που ήταν άφθονα στις παρυφές της πόλης και από κοντινά χωριά.
Το Μ. Σάββατο στα σπίτια σφάζονταν τα αρνιά και από πολύ νωρίς άρχιζαν να ακούγονται φωνές.
΄Δέρματα αγοράζω …ω. Το δέρμα του αρνιού άξιζε λεφτά και κάποιος πριν το πουλήσει το παζάρευε αρκετά.
Θυμάμαι τις δικαιολογίες των αγοραστών για να το αγοράσουν φτηνά . Έψαχναν το δέρμα
και εάν έβρισκαν έστω και μια μικρή τρύπα σε αυτό κατέβαζαν την τιμή. Όμως ήταν πολλοί οι αγοραστές.
Ξημέρωσε Κυριακή. Οι καπνοί από τις φωτιές ανέβαιναν στον Ουρανό από όλες τις αυλές.
Στη διάρκεια του ψησίματος που συνήθως ήταν ομαδικό από συγγενείς, οι μεζέδες στην αρχή ήταν κόκκινα αυγά και εντόσθια από αρνιά. Αργότερα έβγαιναν οι σούβλες με τα κοκορέτσια. Το κρασί έρεε άφθονο, τα δημοτικά τραγούδια είχαν την τιμητική τους και οι χοροί συνεχίζονταν έως ότου ψηθούν όλα τα αρνιά.
Μελαγχόλησα που τα θυμήθηκα αυτά.
Σε έκαναν να νιώθεις βαθιά πατριώτης και Έλληνας.
Σήμερα αισθάνομαι σαν να διώκονται.
Μελαγχολώ και στη σκέψη πως πολλοί δεν θα μπορέσουν να αγοράσουν για το Πάσχα αρνί.
Δεν μπορώ να πιστέψω πως αδυνατούν αυτοί, που δούλεψαν σκληρά για να ορθοποδήσει η χώρα μεταπολεμικά.
ΥΓ . Έχει γούστο να χαρακτηρίστηκα ακροδεξιός. Θεωρώ απλά υπεύθυνους τους πολιτικούς για την κατάντια της χώρας.
