Κυβέρνηση, περιφέρεια, δήμοι, ως αντιστάθμισμα στην μεγάλη επίσημη καταγραμμένη ανεργία, προβάλλουν τα διάφορα προγράμματα ολιγόμηνης προσωρινής απασχόλησης που δεν αποτελούν λύση στο πρόβλημα της ανεργίας, απλά αποκαλύπτουν το μέλλον που έχουν χαράξει για γενιές και γενιές στο πλαίσιο αυτής της ταξικής αντιλαϊκής πολιτικής.
Το γενικό μοντέλο είναι: Εργάτης σε δουλειά – λάστιχο, με ελάχιστα δικαιώματα. Τα προγράμματα που ανακοινώνονται κατά περιόδους, όπως και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν έχουν καμία σχέση με τη πλήρη και μόνιμη εργασία, με πλήρη δικαιώματα. Στέλνουν τους ανέργους ως φθηνή εργατική δύναμη χωρίς δικαιώματα στα χέρια της εκμετάλλευσης των εργοδοτών. Μετά το τέλος του προγράμματος οι άνεργοι θα είναι και πάλι στο άγχος και την ανασφάλεια, με μειωμένες απαιτήσεις στην αναζήτηση τρόπου να θρέψουν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους. Μέσα από αυτά τα προγράμματα δεν αντιμετωπίζεται βεβαίως η ανεργία. Διασφαλίζονται, όμως, τα συμφέροντα των καπιταλιστών.
Η ανεργία είναι γέννημα – θρέμμα του εκμεταλλευτικού συστήματος που ενισχύει με κάθε τρόπο την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, σε κάθε κλάδο.
Οι καπιταλιστές είναι αυτοί που αξιοποιούν την ανεργία για να χτυπήσουν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, να τσακίσουν τους μισθούς. Κι από κοντά η κυβέρνηση, που μέσα από τα προγράμματα απασχόλησης ταΐζει με «ζεστό» χρήμα τα αφεντικά, που μαζί με την Περιφέρεια και τους Δήμους χτυπούν την πλήρη και σταθερή εργασία. Μέσα και από τους όρους εργασίας που προβλέπουν αυτά τα προγράμματα δυναμώνουν την εκμετάλλευση.
Από τη σκοπιά τους οι άνεργοι, καθώς είναι υποχρεωμένοι να κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν την επιβίωση, αναγκαστικά καταφύγουν και σε τέτοια προγράμματα, ελπίζοντας σε μια μικρή ανακούφιση. Αυτό, όμως, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να οδηγεί σε νομιμοποίηση αυτών των μέτρων και της χαμοζωής στη συνείδησή τους. Δεν είναι εργασία η σύγχρονη σκλαβιά. Αντίθετα, σ’ όποιον χώρο δουλειάς κι αν βρεθούν πρέπει να φροντίσουν να έρθουν σε επαφή με τα ταξικά προσανατολισμένα σωματεία, να ενώσουν τη δύναμή τους με τους άλλους εργαζόμενους, να οργανώσουν την πάλη τους, έτσι που και δουλειά με δικαιώματα να εξασφαλίσουν και να ανοίγουν δρόμο για να σπάσουν τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης.
Στις σημερινές συνθήκες άνεργοι και εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν οργανωμένα μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, που είναι το βασικότερο δικαίωμα του ανθρώπου. Κατοχύρωση του 35ωρου, 7ωρου, 5ήμερου και διασφάλιση της κυριακάτικης αργίας. Απαγόρευση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης και κάθε μορφής ανασφάλιστης εργασίας. Πρακτική άσκηση των σπουδαστών με πλήρεις αποδοχές και εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Έξι (6) ώρες δουλειάς για τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, για σπουδαστές και φοιτητές που αναγκάζονται να δουλεύουν. Επίδομα για όλη τη διάρκεια της ανεργίας, για όλες τις κατηγορίες των ανέργων, με πλήρη και δωρεάν υγειονομική φροντίδα και περίθαλψη χωρίς προϋποθέσεις. Ούτε βήμα πίσω απ’ αυτά!
Γράφει ο Τάσος Τσιαπλές, επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Περιφερειακό Συμβούλιο Θεσσαλίας
