Παραμύθι του Κώστα Βλάχου

Πάλι  καύσωνας  διαρκείας,  γι’ αυτό ο Αγησίλαος    έφυγε για το βουνό.  Βλέποντας  μια φυσική πηγή  πήγε  να πιεί  νερό.  Η ζέστη  εδώ ήταν υποφερτή.  Το νερό  φιλτραρισμένο, πεντακάθαρο,  πολύ δροσερό. Το απολάμβανε  πίνοντας  γουλιά -γουλιά. Ξαφνικά ακούει  μια φωνή. Τελείωνε  υπάρχουν και άλλοι διψασμένοι εδώ. Κοιτάζει  γύρω του δεν υπήρχε  κανείς.  Κοιτάζει  πιο καλά άνθρωπος …

Οι κάτοικοι  ενός ορεινού  χωριού  ήταν  καλοκάγαθοι,  φιλήσυχοι, φτωχοί, αλλά πλούσιοι σε αρετές. Τα σπίτια του χωριού ήταν παλαιά, κτισμένα με πέτρες  και καλντερίμια  αντί για δρόμους οδηγούσαν  μέχρι τα ακραία απομονωμένα σπίτια. Το κρέας,  τα τυροκομικά  και η θέρμανση  δεν έλειπαν από κανένα σπίτι του χωριού λόγω της παραδοσιακής  κτηνοτροφίας ,αλλά και των πολλών θηραμάτων …