Είκοσι τέσσερις Δεκέμβρη παραμονή Χριστουγέννων. Έφτασα στο σούπερ Μάρκετ και έτρεξα να μπω να ζεσταθώ και να ψωνίσω. Αγρίεψε ο καιρός για τα καλά ,ο βοριάς απειλητικός για κάθε ζωντανό. Μούγκριζε σαν δαιμονισμένος και τρύπωνε παντού να παγώσει ότι είναι ζεστό. Ψιλοχιόνιζε και οι ψιλές νιφάδες του χιονιού στριφογύριζαν παιχνιδιάρικα, σαν να χόρευαν από χαρά επειδή θα υποδέχονταν τον θεάνθρωπο. Η θερμοκρασία τρεις τέσσερις βαθμοί κάτω από το μηδέν και στις στέγες άρχισαν να σχηματίζονται κρύσταλλοι από πάγο.
Σταμάτησα στην είσοδο γιατί είδα τον γνωστό μου ζητιάνο ,με τον οποίο πλέον συζητούσα κάθε φορά γιατί η συζήτηση μαζί του με ηρεμούσε. Αισθανόμουνα σαν να μιλάω σε αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο που δίδασκε στο δρόμο.
-Χρόνια πολλά του λέω, ψόφος σήμερα.
-Χρόνια πολλά. Θυμήθηκα μου είπε τον Χριστοβασίλη . Χαρά σε εκείνον που ήταν μέσα και ας ήταν και γύφτος. Γύφτος είμαι είπε γελώντας αλλά είμαι έξω.
Πήγα να τον καθησυχάσω λέγοντας του πως υπάρχουν και χειρότερα στο κόσμο από τη δική του θέση ,όπως αυτά στη Γάζα και την Ουκρανία .
-Δεν έχω παράπονο καλά περνάω , οι άνθρωποι είναι πολύ καλοί και με βοηθάνε.
Για αυτά που μου λες δεν άκουσα κάτι, τα περιστέρια με τα οποία συγκατοικώ δεν με ενημερώνουν είπε γελώντας. Δεν έχω τηλεόραση μόνο μερικά βιβλία έχω
Επειδή σήμερα είναι παραμονή έβγαλα να του δώσω δυο ευρώ.
-Όχι σε μένα μου είπε, δώστα απέναντι στη τσιγγάνα με το μωρό.
-Και εσύ τι κάνεις εδώ με τέτοιο καιρό ;
-Ας μαζέψω λιγότερα , θα έχει ανάγκες το μωρό.
-Μήπως το μωρό είναι δόλωμα με αυτό το καιρό ;
.-Εσύ θα έβγαζες το παιδί σου με τέτοιο καιρό ,αν δεν είχες πραγματική ανάγκη ;
Η καχυποψία σήμερα στους ανθρώπους είναι δικαιολογημένη , αλλά δεν παύει και αυτή να είναι μια σύγχρονη αρρώστια που μολύνει των ανθρώπων τη ψυχή.
Το χιόνι άρχισε να πυκνώνει. Ευχήθηκα χρόνια πολλά και πήγα να μπω στο κατάστημα , όμως σταμάτησα. Δεν ξέρω πως το αποφάσισα αυτό.
Είμαι μόνος μου σπίτι του είπα, σε προσκαλώ αύριο να έρθεις σπίτι μου να φάμε και να γιορτάσουμε μαζί Χριστούγεννα.
Ξαφνιάστηκε, όχι ευχαριστώ , δεν θα μπορέσω να το ανταποδώσω αυτό.
-Μα δεν χρειάζεται να το ανταποδώσεις.
-Το ξέρω πως εσένα δεν θα σε απασχολήσει ποτέ αυτό ,’όμως εγώ θα το φέρω βάρος. Όμως για στάσου ,κάτι μου έλαμψε την ψυχή και θα έρθω .Που μένεις ;
-Εδώ κοντά ,οδός Ελπίδας δέκα , διαμέρισμα οκτώ. Έφυγα και σκεπτόμουνα .
Η κάθε αξία στη ζωή ,είναι πυξίδα που μόνο σε αρετές σε οδηγεί. Για να έχεις αξίες στη ζωή πρέπει να πιστεύεις πρώτα στο άνθρωπο. Έχει μέσα του πολλές ενάρετες καταβολές ,αλλά η σύγχρονη ζωή τις ενταφιάζει και αφήνει να αναδεικνύονται μόνον οι ελάχιστες αρνητικές. Τη φιλοσοφία αυτή τη διδάχτηκα από απλούς ανθρώπους και γι’ αυτό φαίνεται πως κάλεσα τον ζητιάνο.
-Την άλλη μέρα χτύπησε το κουδούνι και υποδέχτηκα τον ζητιάνο που φαινόταν αγνώριστος, είχε αλλάξει ρούχα . Αρχίσαμε με ποτό και συζήτηση
- Μόνος σου μένεις με ρώτησε σε τόσο μεγάλο σπίτι .
- Ναι .
- Δεν παντρεύτηκες ;
- Όχι , πληγώθηκε πολύ η οικογενειακή μας ζωή και δεν θέλησα να δημιουργήσω
καινούργια. Το μαράζι από το περιστατικό έστειλε στο τάφο και τους δυο τους γονείς μου πρόωρα.
- Ποιο περιστατικό ;
- Δεν θέλω να μιλάω για αυτό .
- Εσύ δεν παντρεύτηκες ;
- Παντρεύτηκα μια τσιγγάνα και κάποια μέρα έγινε καπνός .
- Πως και πήρες τσιγγάνα ;
- Σε καταυλισμό έμεινα ,τσιγγάνος είμαι , βαρέθηκα να τους ακολουθώ και έμεινα εδώ κάνοντας την μοναδική δουλειά που μου έμαθαν ,τη ζητιανιά . Εσύ είσαι από εδώ ;
-Όχι η δουλειά με έφερε εδώ.
- Βλέπω μελαγχόλησες , γιατί ;
- Δεν φταις εσύ, αναμνήσεις Χριστουγεννιάτικες παιδικές , συμβάλλουν σε αυτό οι μέρες και το ποτό.
- Να σηκωθώ λίγο να δω το σπίτι ;
- Πήγαινε.
- Για έλα εδώ, φώναξε τρομαγμένος ,ποια είναι η κυρία στην κορνίζα ;
- Είναι η μάνα μου γιατί ;
- Γιατί είναι και η δική μου.
Έμειναν αγάλματα και οι δυο. Βρήκε τον χαμένο του αδελφό που είχαν απαγάγει τσιγγάνοι πριν τριάντα πέντε χρόνια.
Ευχαρίστησαν και οι δυό τους το Χριστό , σίγουρα ήταν θαύμα αυτό .
