Με τον Νικήτα Πρίντζο μας συνέδεε μια πολύχρονη και στέρεα φιλία. Η απώλειά του αποδίδει στην έκφραση «δυσαναπλήρωτο κενό» το πλήρες νόημά της. Γιατί ο Νικήτας της γενναιόδωρης πράξης και της αποτελεσματικής δράσης είχε πολλά ακόμη να προσφέρει στην οικονομία και την κοινωνία της Μαγνησίας και της Θεσσαλίας. Συνδύαζε την επιτυχημένη επιχειρηματική πορεία με το ενδιαφέρον για τους εργαζόμενους και τους ανθρώπους του μόχθου και της παραγωγής. Τη συνεταιριστική παράδοση, με την εξωστρεφή καινοτομία. Ανέλαβε τα ηνία της Συνεταιριστικής Γαλακτοβιομηχανίας ΕΒΟΛ κατορθώνοντας να την εδραιώσει στην τοπική αγορά και σε όλη τη χώρα. Κατάφερε, ακόμη, να την κρατήσει ακμαία σε καιρούς που η ελληνική μεταποίηση δοκιμαζόταν και να την οδηγήσει στην επόμενη ημέρα, αποδίδοντας στους κτηνοτρόφους παραγωγούς την προστιθέμενη αξία του προϊόντος τους. Βαθύ το αποτύπωμα του και στον αθλητισμό, με τη μεγάλη αγάπη του στον Ολυμπιακό Βόλου, ομάδα στην οποία αγωνίστηκε στη Β’ Εθνική Κατηγορία. Ήταν ένας ανήσυχος άνθρωπος με βαθιές κοινωνικές ευαισθησίες που χάραξε τη νέα εποχή του συνεταιρίζεσθαι στη χώρα μας. Ένας ξεχωριστός φίλος, τον οποίο θα θυμάμαι πάντα για την πρωτοπόρα σκέψη του για την ανάπτυξη της ελληνικής υπαίθρου και το πλατύ χαμόγελό του. Στην οικογένεια και τους οικείους του, απευθύνω τα πιο ειλικρινή μου συλλυπητήρια.
