Όλα τα κόμματα της βουλής, πλην ΚΚΕ, υπηρετούν πιστά και απαρέγκλιτα την πολιτική της Ε.Ε. που δεν είναι άλλη από το ξεπούλημα κοψοχρονιάτων πάντων, στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Διαβάζουμε και ακούμε ότι η αντιπολίτευση διαρρηγνύει τα ιμάτιά της (σχίζει τα ρούχα της) επειδή η Νέα Δημοκρατία ψήφισε ομόφωνα το νομοσχέδιο ντροπής για τη δευτεροβάθμια (νοσοκομειακή) περίθαλψη. Δεν διαφωνούμε για το πραγματικό ξεπούλημα του ΕΣΥ, θα δούμε και χειρότερα. Ωστόσο δεν εκπλήσσει όλους εκείνους που είναι υποψιασμένοι για το που οδηγούμαστε. Εκείνο που εκπλήσσει είναι η μεγάλη υποκρισία των κομμάτων, κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ που όταν είναι στην αντιπολίτευση, εκμεταλλεύεται και προπαγανδίζει την κάθε απόφαση της κυβέρνησης είτε αυτή είναι φιλολαϊκή, κάτι που σπάνια συμβαίνει, είτε είναι αντιλαϊκή ως συνήθως.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που κυβέρνησε τη χώρα μας και δοκιμάστηκε, πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός όταν κάνει κριτική σε αποφάσεις της Ν.Δ. διότι αν ο ίδιος ήταν κυβέρνηση τα ίδια και χειρότερα θα έκανε. Από τον ΣΥΡΙΖΑ, όντας κυβέρνηση,κατ΄επανάληψη εισπράξαμε τέτοιες πρακτικές και τακτικές, με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα του 2015. Τότε ο λαός ψήφισε υπέρ του ΟΧΙ όπως το πρότεινε και υποστήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας πρωθυπουργός τότε, ο οποίος στη συνέχεια έφτυσε κατάμουτρα τον Ελληνικό λαό που με 61% ψήφισε ΟΧΙ και ο κ. Τσίπρας το μετέτρεψε από μόνος του σε ΝΑΙ διαπραγματευόμενος σε αυτή τη βάση με την τρόικα και οδήγησε έτσι τη χώρα σε ένα τρίτο κατάπτυστο μνημόνιο που βούλιαξε οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά τη χώρα ακόμη περισσότερο. Η πράξη εκείνη του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε παγκόσμια αρνητική πρωτοτυπία και θα μείνει για πάντα στην ιστορία ως ένας πρωθυπουργός ανεκδιήγητος, ανεπαρκέστατος και πολύ κατώτερος των περιστάσεων. Τότε αφού δεν μπορούσε να κάνει πράξη τις διακηρυγμένες θέσεις του, όφειλε να παραιτηθεί από πρωθυπουργός, όπως έκανε το 1965 ο Γεώργιος Παπανδρέου, όταν διαφώνησε με τον τότε «Βασιλιά» Κων. Γλύκσμπουρκ.
Ο ελληνικός λαός, ίσως δεν αντιλήφθηκε ακόμη ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας, οδηγείται και αυτό στον ιδιωτικό τομέα, κάτι που αποτελεί απόφαση της Ε.Ε. με την οποία συμπλέουν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα πλην ΚΚΕ. Για να σταματήσουμε αυτή την καταστροφική πορεία, πρέπει να πάρουμε θέση και όχι παθητικά και μοιρολατρικά να δεχόμαστε τέτοιες αποφάσεις. Χρειάζεται αγώνας και όχι κριτική από τον καναπέ. Το ΚΚΕ θα μπορούσε να ξεσηκώσει το λαό μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις καθώς και σε άλλες όπου προηγήθηκαν και ήταν περισσότερο οδυνηρές για το λαό, αλλά δεν το έκανε και δεν το κάνει, γιατί; Μήπως συμβιβάστηκε και αυτό με το σύστημα; Δυστυχώς με θλίψη αναφέρω ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
