Τις στιγμές που βίωσε τη νύχτα της τραγωδίας των Τεμπών, κατά το σιδηροδρομικό δυστύχημα που συνέβη στις 28 Φεβρουαρίου 2023, κόβοντας το νήμα της ζωής 57 συνανθρώπων μας, στην πλειοψηφία τους όλοι νέοι και φοιτητές, περιέγραψε αποκλειστικά στο Ηχόραμα 100,8 ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων ΕΚΑΒ Θεσσαλίας, διασώστης, Ιωάννης Γούλας.
Ανήμερα της μαύρης επετείου, έναν χρόνο μετά την ανείπωτη εθνική τραγωδία, την Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου, ο κ. Γούλας, που ήταν από τους πρώτους που βρέθηκαν στον τόπο του δυστυχήματος, μίλησε στην εκπομπή «Μεσημεριανό Μαγκαζίνο» και στη Βάσω Μπαλαμπάνη, σε μια συγκλονιστική αφήγηση-μαρτυρία για όλα όσα συνέβησαν τη θλιβερή εκείνη νύχτα.
Ήταν ό,τι πιο φρικιαστικό και πρωτόγνωρο έχουν βιώσει ποτέ όλοι οι διασώστες, όλοι οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ, και ο κ. Γούλας καθήλωσε τους πάντες με τη γλαφυρή και γεμάτη συναισθηματική φόρτιση περιγραφή του.
Αναλυτικά όλα όσα επεσήμανε ο κ. Γούλας στο Ηχόραμα 100,8 έχουν ως εξής:
Ήταν κάτι το εξωπραγματικό
«Για εμάς είναι μια μέρα που ξανά φέρνει μνήμες, με τη συμπλήρωση του ενός έτους.
Εμείς, ως υπηρεσία, ως ΕΚΑΒ, και αυτός είναι και ο σκοπός, δηλαδή, του ΕΚΑΒ, να μπορεί και να βοηθάει όταν και όπου χρειαστεί σε δύσκολες καταστάσεις όπως στο συγκεκριμένο συμβάν το οποίο κληθήκαμε να διαχειριστούμε από το πρώτο λεπτό.
Ήταν κάτι οποίο, όπως έχω χαρακτηρίσει, το εξωπραγματικό. Οι λέξεις, πολλές φορές, είναι φτωχές. Μπροστά σε αυτά που βλέπουμε και αντικρίζουμε.
Εμείς, από την πρώτη στιγμή, ως υπηρεσία, κληθήκαμε, φθάσαμε στο σημείο, είδαμε τι ακριβώς γίνεται, προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε τους τραυματίες γρήγορα στα Νοσοκομεία, να υπάρξει ένας συντονισμός μεταξύ των υπηρεσιών, της δικής μας υπηρεσίες με τις άλλες υπηρεσίες, για να ξέρουμε τι γίνεται τα πρώτα λεπτά. Με τα Νοσοκομεία, την Πολιτική Προστασία, την κεντρική υπηρεσία όπου ενημερώνονταν κάθε λεπτό, όταν υπήρχαν πληροφορίες από τη μεριά τη δική μας που ενημερώναμε τον Πρόεδρο της υπηρεσίας μας, τον κ. Παπαευσταθίου, και με τη σειρά του και αυτός συντόνιζε σε ευρύτερη κλίμακα τη διάσωση και την επιχείρηση η οποία είχε στηθεί.
Τα πρώτα λεπτά ήταν 18 ασθενοφόρα τα οποία είχαν μεταβεί στο σημείο από όλη τη Θεσσαλία.
Αυτό οφείλεται στην ευσυνειδησία των συναδέλφων μου διασωστών που, από την πρώτη στιγμή που κληθήκαμε στο τηλέφωνο, έφυγαν από τα σπίτια τους, ήρθαν, ανέβηκαν στο ασθενοφόρο και μετέβησαν στο σημείο.
Ή κάποιοι άλλοι που παρέμειναν στο επιχειρησιακό κέντρο, τεχνικοί οι οποίοι ήρθαν για να μπορέσουμε να έχουμε όλα τα ασθενοφόρα ή ό,τιδήποτε άλλο χρειάζεται από τεχνικής πλευράς και εξοπλισμό.
Το θέμα είναι ότι, δυστυχώς, είχαμε αυτόν τον αριθμό των αδικοχαμένων ανθρώπων, των συνανθρώπων μας, και το σημαντικότερο είναι ότι ήταν νεαρής ηλικίας. Αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο.
Και για εμάς και επί της ουσίας γιατί, όπως είπα και στην αρχή, ο ρόλος μας, ο δικός μας, ως ΕΚΑΒ, είναι να βοηθάμε ανθρώπους οι οποίοι είναι τραυματίες, ασθενείς και να τους δίνουμε τις πρώτες βοήθειες ή, αν χρειάζεται, να τους μεταφέρουμε με ασφάλεια και γρήγορα στα Νοσοκομεία.
Κάναμε διαχωρισμό των περιστατικών
Τα πρωτόκολλα αυτά επιβάλλουν, ότι θα πρέπει να γίνει διαχωρισμός. Αυτό το κομμάτι είναι ένα δύσκολο κομμάτι. Όταν καλείσαι να επιλέξεις ποιόν θα μεταφέρεις και σε σχέση με κάποιους άλλους που σου μιλάνε, σε παρακαλάνε, επί της ουσίας, να τους βοηθήσεις.
Δεν θέλω να χρησιμοποιώ τέτοιες λέξεις γιατί αδικώ έτσι την ανθρώπινη φύση, αλλά, δυστυχώς, σε τέτοιου είδους καταστάσεις, αυτά τα πράγματα συμβαίνουν και είναι δύσκολο, από τη μεριά τη δική μας, ως διασώστες, να μπούμε, όσο δύσκολο και αν ακούγεται, αναγκαζόμαστε να μπούμε σε αυτή την κατάσταση.
Πρέπει να επιλέξεις να μεταφερθεί γρήγορα στο Νοσοκομείο ένας άνθρωπος ο οποίος όντως κινδυνεύει περισσότερο και η ζωή του κρέμεται από λίγα λεπτά, σε σχέση με κάποιον ο οποίος μπορεί να παραμείνει πίσω για περισσότερα λεπτά, περισσότερο χρόνο ή να τους δοθούν εκεί οι πρώτες βοήθειες και, να υποθέσουμε ότι έχει μια αιμορραγία ή ένα ελαφρύ κάταγμα ή ότιδήποτε άλλο. Είναι ένα δύσκολο κομμάτι αυτό.
Όσοι ήταν ζωντανοί, μεταφέρθηκαν μέχρι τις 3:30 με 4:00 τα ξημερώματα
Όταν έφθασαν οι πρώτοι διασώστες, ενώ εμείς γνωρίζαμε ότι υπήρχε εκτροχιασμός της μιας αμαξοστοιχίας, οι διασώστες που έφθασαν εκεί, μας ενημέρωσαν ότι υπάρχει σύγκρουση δυο αμαξοστοιχιών και ότι υπάρχει φωτιά στο σημείο. Και εντελώς μετά άλλαξε όλο το σκηνικό.
Γι΄ αυτό λέω ότι στην αρχή δεν γνωρίζαμε, δεν ξέραμε τι ακριβώς θα βρούμε και τι ακριβώς θα έπρεπε να κάνουμε.
Παρόλα αυτά, όμως, επειδή φανταζόμασταν από τα τηλεφωνήματα τα οποία δεχόμασταν, ότι θα υπάρχει κάτι πάρα πολύ μεγάλο από αυτό το οποίο αντιλαμβανόμασταν ότι ενδεχομένως να έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Και έτσι, όπως είπα, η διαδικασία ενημέρωσης των συναδέλφων όλων των ειδικοτήτων, διασωστών πρωτίστως, ανθρώπων που έπρεπε να μείνουν στο επιχειρησιακό κέντρο, ακόμα-ακόμα και τους μηχανικούς, ήρθαν για να μπορέσουν να είναι σε ετοιμότητα, ό,τι αυτοκίνητο του ΕΚΑΒ υπήρχε εκείνη τη στιγμή, νοσηλευτική υπηρεσία, για να ανοίξουμε, να πάρουμε υλικά τα οποία χρειάζονταν. Δεν ξέραμε τι και πως θα έπρεπε να ενεργήσουμε.
Όλα αυτά έγιναν σε πάρα πολύ γρήγορο χρόνο, σε χρόνο ρεκόρ. Έτσι, βρεθήκαμε πολύ νωρίς στο σημείο, όπως σας είπα με 18 ασθενοφόρα, και άλλα 20. Συν 38, μιλάμε για 40 ασθενοφόρα στο σύνολο τα οποία ήταν σε ετοιμότητα για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε.
Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν μέχρι τις 3:30 με 4:00 τα ξημερώματα όλοι όσοι ήταν στο σημείο. Όσοι ήταν ζωντανοί στο σημείο.
Δεν μπορώ να ξεχάσω όταν έρχονταν τα πρώτα ασθενοφόρα στα Νοσοκομεία
Εκείνη την ώρα που επιχειρείς προκειμένου να βοηθήσεις έναν συνάνθρωπό σου αλλά και μετά, αυτό που δεν μπορώ να ξεχάσω ήταν όταν έρχονταν τα πρώτα ασθενοφόρα στα Νοσοκομεία.
Όταν πρόκειται για νέους ανθρώπους, τα παιδιά είναι παιδιά όλου του κόσμου, είναι παιδιά μας. Παιδιά μας είναι γιατί με αυτό το τρένο έχει ταξιδέψει όλος ο κόσμος.
Έχουμε ταξιδέψει εμείς οι ίδιοι, οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας, φίλοι, συγγενείς. Θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε εκεί μέσα.
Οι συγγενείς ζητούσαν απεγνωσμένα να μάθουν αν το όνομα του παιδιού τους είναι στη λίστα
Και αντιλαμβανόμαστε όλοι τη δυσκολία την οποία είχαμε ώστε να διαχειριστούμε και το κομμάτι μετά. Της επόμενης ημέρας.
Και όταν ερχόταν, και στο τηλεφωνικό κέντρο, όπου καλούσαν και ζητούσαν απεγνωσμένα οι συγγενείς να μάθουν αν το όνομα του παιδιού τους είναι στη λίστα, αν είναι ζωντανός, αν είναι τραυματίας.
Καταλαβαίνετε, ότι όλα αυτά είναι πράγματα πάρα πολύ δύσκολα.
