Παρότι ακόμα στην αρχή των αντίστοιχων προβλημάτων, δεν υπάρχει σήμερα νοικοκυριό ή επιχείρηση που να μη γογγύζει από το βάρος της αποπληρωμής του λογαριασμού ρεύματος, η εκτίναξη της τιμής του οποίου αποδίδεται από κυβερνώντες και ΜΜΕ σχεδόν αποκλειστικά στην ενεργειακή κρίση, που μαστίζει τον πλανήτη.
Εντέχνως, αποφεύγονται για το ζήτημα αναφορές τόσο στις διάφορες κυβερνητικές επιλογές όσο και στις συνέπειες από τις αποφάσεις για βίαιη και χωρίς κανένα σχεδιασμό απολιγνιτοποίηση, από τις οποίες, κατά δήλωση και του σημερινού Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, θα έβγαιναν κερδισμένες γερμανικές εταιρίες αλλά και η οικονομία της συγκεκριμένης χώρας.
Καμία αναφορά, επίσης, και στις συνέπειες της εγκατάστασης διάφορων μορφών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) και στην αδυναμία τους να υποκαταστήσουν το λιγνίτη, μια και, με τη «στοχαστική» και «κουτουρού» ενέργεια που παράγουν, καταδείχθηκε ότι δε μπορούν – για όσο δεν υφίσταται δυνατότητα αποθήκευσης της ενέργειας – να ηλεκτροδοτήσουν ούτε στο παραμικρό δίκτυο, χωρίς παράλληλη υποστήριξη από θερμικές «μονάδες βάσης».
Κι εδώ είναι που υπεισέρχεται η ενεργειακή κρίση στον πλανήτη, μια και οι συγκεκριμένες μονάδες απαιτούν το δικό τους καύσιμο, που καμία σχέση δεν έχει με «τζάμπα» ήλιο ή «τζάμπα» αέρα αλλά, μετά την απομάκρυνση του λιγνίτη, δεν είναι άλλο από το εισαγόμενο και πανάκριβο (και οσονούπω ίσως και δυσεύρετο) φυσικό αέριο.
Κι αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που, αντί για το φθηνό ρεύμα από το «τζάμπα» ήλιο και αέρα, που κάποιοι μας έταζαν με τις ΑΠΕ, καταλήγουμε στον παραφουσκωμένο λογαριασμό ρεύματος.
Σε μια εποχή, λοιπόν, που έχει καταδειχθεί περίτρανα τόσο η ανεπάρκεια και η ανικανότητα των ΑΠΕ να ηλεκτροδοτήσουν τη χώρα όσο και η τεράστια συμβολή τους στην ενεργειακή μας εξάρτηση από άλλες χώρες και από εισαγόμενες πηγές ενέργειας αλλά και στο πανάκριβο ρεύμα, που όλοι μας σήμερα πληρώνουμε, μοιάζει να καταντά ουτοπία η εμμονή σε ενεργειακές πολιτικές που βασίζονται στις ΑΠΕ και στη μέσω αυτών «πράσινη μετάβαση».
Σε μια εποχή που χώρες, όπως οι ΗΠΑ, αρνούνται να εφαρμόσουν στην πράξη πολιτικές που μειώνουν πραγματικά και ουσιαστικά ρύπους. Χώρες όπως η Κίνα, που αυξάνουν συνεχώς τη χρήση κάρβουνου ή όπως η Γερμανία που, ενώ παράγει εξοπλισμό ΑΠΕ, η ίδια ηλεκτροδοτείται από άλλες πηγές ενέργειας (του κάρβουνου μη εξαιρουμένου), ή η Γαλλία, που αξιώνει να χαρακτηριστεί «πράσινη» η πυρηνική ενέργεια, είναι τουλάχιστο αστείο να μιλά η Ελλάδα για τη μέσω των ΑΠΕ «σωτηρία του πλανήτη», μη δίνοντας σημασία στις πάμπολλες κοινωνικές αντιδράσεις και γνωρίζοντας ότι με τη συγκεκριμένη λύση καταστρέφει τα βουνά, τα ρέματα και τα ποτάμια της, δεσμεύοντας ταυτόχρονα καλλιεργήσιμες εκτάσεις της αλλά και λοιπό φυσικό και υδάτινο πλούτο της, που τόσο πολύ τον χρειάζεται για την ανάπτυξη και προώθηση της παραγωγικής διαδικασίας.
Και το ζήτημα καταντά ακόμα πιο αστείο διαπιστώνοντας πως η Ελλάδα, που χάριν των ΑΠΕ δεν έχει αφήσει άθιχτη βουνοκορφή της ή ελεύθερο ορεινό ρέμα και ποτάμι της, δε μπορεί σήμερα να ηλεκτροδοτηθεί χωρίς το εισαγόμενο φυσικό αέριο ή το λιγνιτικό και πυρηνικό ρεύμα από γειτονικές χώρες (ακόμα ένα εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας σχεδιάζεται, όπως γράφεται, για χάρη μας στη γειτονική Βουλγαρία!!!), έχοντας καταστεί πλήρως εξαρτώμενη ενεργειακά, με τις τεράστιες εξαιτίας όλων αυτών οικονομικές επιπτώσεις να μετατοπίζονται στις πλάτες των καταναλωτών.
Αναγκαία, ως εκ τούτων, η επανεξέταση των όποιων θέσεων διέπουν το ζήτημα της ενέργειας στη χώρα μας, οι οποίες αναπόφευκτα, επηρεάζουν αρνητικά και το περιβάλλον αλλά και τον παραγωγικό μας πλούτο. Και επιβεβλημένη είναι η στροφή σε ρεαλιστικές πολιτικές και λύσεις που θα είναι σε θέση να ηλεκτροδοτούν με ασφάλεια και επάρκεια και να άρουν την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας, θα σέβονται το περιβάλλον και θα αποβαίνουν προς όφελος της οικονομίας και της κοινωνίας μας.
Άλλως, η οργή του κόσμου για το ζήτημα της ενέργειας, με τις όποιες επιπτώσεις του και για το περιβάλλον, θα συσσωρεύεται μαζί με πολλά ακόμα, και αναπόφευκτα θα έρθει η ώρα που θα «πληρωθεί» και ο συγκεκριμένος λογαριασμός.
Γράφει ο Γιώργος Δ. Καραβίδας, Νομικός, Υποστράτηγος (ΝΟΜ) ε.α.,
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Μουζακίου, μέλος περιβαλλοντικών οργανώσεων
