Ένας χρόνος που για την εργατική τάξη αυξήθηκαν τα βάσανα, ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα. Έζησε και ζει έχοντας το φόβο του κορονοϊού, αλλά και το φόβο της ανεργίας, της απληρωσιάς, της περικοπής όσων δικαιωμάτων της απέμειναν. Έζησε και ζει την ασυδοσία των εργοδοτών στους χώρους δουλειάς, που το μόνο που τους νοιάζει είναι πώς θα αυξηθούντα κέρδη τους. Να μην αγγίξει η κρίση την κερδοφορία τους. Όπως και το μόνο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι να προχωρήσει απρόσκοπτα η πολιτική που ενισχύει την υγεία ως εμπόρευμα, την πολιτική που οδηγεί την παράδοση της στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Οι εργαζόμενοι στα supermarket είναι οι εργαζόμενοι που ένα χρόνο τώρα δουλεύουν ασταμάτητα κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, στην ουσία σε συνθήκες θανάτου, δε γνωρίζουν αν θα γυρίσουν υγιείς πίσω στα σπίτια τους. Τα κυβερνητικά λόγια περί ηρωισμού καίγονται καθημερινά στα ανεπαρκή μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς αλλά και στην αδυναμία του δημόσιου συστήματος υγείας να στηρίξει επαρκώς την υγεία του λαού.
Τις τελευταίες εβδομάδες είχαμε αρκετά επιβεβαιωμένα κρούσματα σε supermarket της περιοχής μας, με την διεύθυνση να καθυστερεί τραγικά στο να παρθούν έγκαιρα μέτρα για την ασφάλεια της υγείας των συναδέλφων και των οικογενειών τους.
Όλο αυτό το διάστημα περίσσεψε η ατομική ευθύνη, η κρατική τρομοκρατία και καταστολή απέναντι σε όλους όσους διεκδικούν, οργανώνουν, βγαίνουν στο δρόμο. Θέλουν η μάσκα να αποτελέσει φίμωτρο. Η εργοδοτική τρομοκρατία και η εκμετάλλευση οδηγεί σε εγκλήματα όπως η νοσήσει και ο θάνατος δεκάδων συναδέλφων από χώρους δουλειάς,αφού ακόμα κι αν είσαι ασθενής από κορονοϊό πρέπει να δουλεύεις.
Από την άλλη, ακόμα και όταν υπάρχει ανάγκη να βρεθούμε στο νοσοκομείο, εκεί βλέπουμε την πραγματική εικόνα της δημόσιας υγείας:Έλλειψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, έλλειψη υποδομών, έλλειψη ΜΕΘ και φαρμάκων. Η κατάσταση με τα εμβόλια έχει εμπλακεί στις μυλόπετρες του ανταγωνισμού μεγάλων μονοπωλιακών επιχειρήσεων που εκμεταλλεύονται τις ανάγκες του λαού για να γίνει καλά.
Εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να σκύψουμε το κεφάλι, να μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα και να παρακολουθούμε τις εξελίξεις μετρώντας απώλειες και κρούσματα, ως στατιστική!
Δεν είναι ανεκτή η θέση της εργοδοσίας που λέει ότι «κάνει τα πάντα σύμφωνα με τα υγειονομικά πρωτόκολλα». Μας προκαλούν οργή και θυμό! Δεν είναι ανεκτό εργαζόμενοι που έχουν υποκείμενα νοσήματα και είναι στις ευπαθείς ομάδες, να βρίσκονται στους χώρους δουλειάς είτε γιατί τους ασκούνται πιέσεις από την εργοδοσία είτε γιατί δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τα 534 ευρώ λόγω αναστολής της σύμβασης τους.
Αυτά δεν τα λέμε τώρα! Ένα χρόνο τώρα με τις παρεμβάσεις μας τόσο στην εργοδοσία όσο και στους αρμόδιους κρατικούς φορείς παραθέτουμε συγκεκριμένα στοιχεία για την κατάσταση που επικρατεί μέσα στους εργασιακούς χώρους του εμπορίου, ιδιαίτερα στα σούπερ μάρκετ. Καταγγελίες που όλες μαζί επιβεβαιώνουν ότι τα περιβόητα «υγειονομικά πρωτόκολλα» στους χώρους δουλειάς, τα μέτρα υγείας και ασφάλειας για τον κορονοϊό, είναι λάστιχο και ερμηνεύονται κατά το δοκούν και τόσο όσο χρειάζεται για να μη θιχτεί το κέρδος και η ομαλή λειτουργία των επιχειρήσεων.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι στις μεγάλες επιχειρήσεις, όπως αυτές των supermarket, το μόνο «πρωτόκολλο» που βρίσκεται σε ισχύ είναι η απρόσκοπτη λειτουργία τους ακόμα κι όταν διαπιστωθεί συγκέντρωση κρουσμάτων.
Για όλα τα παραπάνω η ενιαία απάντηση όλων των επιχειρηματικών ομίλων είναι ίδια! «Όλα είναι καλώς καμωμένα» και πως τηρούνται όλα τα μέτρα. Όσο κι αν οι επιχειρηματικοί όμιλοι διαφημίζουν τις διάφορες «πιστοποιήσεις ασφαλείας» που παίρνουν από κρατικούς και ιδιωτικούς ελεγκτικούς φορείς, η πραγματικότητα που βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια οι εργαζόμενοι ξετινάζει τις εργοδοτικές-κυβερνητικές ευθύνες.
Αυτές τις μέρες σε πολλές αποθήκες και σε καταστήματα είναι κοινό μυστικό η ύπαρξη κρουσμάτων με την εργοδοσία να το κρατάει επτασφράγιστο μυστικό και να καλύπτεται πίσω από τα προσωπικά δεδομένα και γενικά μέτρα τύπου νυχτερινών απολυμάνσεων και τεστ ανά τμήμα λες και οι χώροι διαχωρίζονται.
Και μέσα στη πανδημία, τα όποια μέτρα πάρθηκαν για την προστασία της υγείας μας κατακτήθηκαν από την αντίδρασή μας. Σε όποιο κατάστημα υπήρχε έστω και ένα μέλος του σωματείου, η εργοδοσία αναγκαζόταν να τηρεί πιο ουσιαστικά τα μέτρα για την απόσταση μεταξύ των εργαζόμενων και των καταναλωτών, δίνονταν μάσκες και αντισηπτικά.
Μπροστά στα αδιέξοδα που φέρνει η βαρβαρότητα του εκμεταλλευτικού συστήματος υπάρχει ελπίδα, υπάρχει προοπτική να στρίψει το τιμόνι εκεί που ο εργαζόμενος θα ζει με ικανοποιημένες τις σύγχρονες ανάγκες του. Εκεί που οι εργαζόμενοι θα κάνουν κουμάντο στον πλούτο που με καθημερινό και συνεχή ιδρώτα παράγουν και τον απολαμβάνουν μια χούφτα παράσιτα.
Να πιστέψουμε λοιπόν ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Δεν είναι ανίκητοι!
Το σωματείο μας, μαζί με άλλα σωματεία και φορείς, έχει απαιτήσει εδώ και ένα χρόνο πολύ συγκεκριμένα μέτρα, όπως αυτά εκφράζονται και από τους υγειονομικούς:
- Άμεση ενίσχυση με εξοπλισμό και μόνιμο προσωπικό, όλων των βαθμίδων υγείας
- Επίταξη του ιδιωτικού τομέα στην υγεία
- Μαζικά επαναλαμβανόμενα τεστ στους χώρους δουλειάς
- Εξασφάλιση από την εργοδοσία και το κράτος όλων των μέτρων ατομικής προστασίας.
- Εξασφάλιση του έγκαιρου και ασφαλούς εμβολιασμού του πληθυσμού, κόντρα στα παζάρια των εμπόρων της υγείας με την ΕΕ.
Κανένας να μην βρεθεί μόνος του απέναντι στην εργοδοσία για να ζητήσει τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της υγείας του, αλλά και τα ρεπό του, τα δεδουλευμένα του, να πληρωθούν οι υπερωρίες του.
Να ξέρουν οι εργοδότες μας πως πίσω από κάθε εργαζόμενο βρίσκονται εκατοντάδες άλλοι, πως η απαίτηση του ενός, είναι απαίτηση όλων.
Αυτό σημαίνει σωματείο! Εργαζόμενοι οργανωμένοι, αποφασισμένοι να μην χαρίσουν ούτε λεπτό από τη δουλειά τους, να μην θυσιάσουν την υγεία τους και να θησαυρίσουν μια χούφτα μέτοχοι. Γιατί χωρίς εμάς δεν ανοίγει κανένα εμπορικό, δεν λειτουργεί κανένα σούπερ μάρκετ.
