-Όταν είσαι πάνω από εβδομήντα πέντε χρονών Περικλή, μην πηγαίνεις με καύσωνα στη θάλασσα για δροσιά γιατί υπάρχει φόβος στα κυπαρίσσια να βρεθείς τελικά Όμως διάβασα ότι πολλά περιστατικά συνέβησαν μετά τις οχτώ το απόγευμα όταν η θερμοκρασία ήταν φυσιολογική.
Απλά έτυχε να βρεθούν εκεί.
Και στις πόλεις πολλοί πεθαίνουν από καρδιά ,αλλά κατά κανόνα δεν δημοσιεύονται αυτά. Βέβαια αν πας για μπάνιο τις θερμές ώρες τότε πας γυρεύοντας.
Κουράζει και το μπάνιο πολύ.
– Μην νομίζεις πως κάνουν και πεταλούδα Σοφοκλή, οι πιο πολλοί απλά μπαίνουν στο νερό.
Το πολύ – πολύ να κάνουν και μια βουτιά. Αλλά τι θέλεις να πεις με όλα αυτά;
-Θέλω να πω πως οι γέροι πληρώνουν τους ‘’Καύσωνες ‘’ που τους ταλαιπώρησαν
όλη τους τη ζωή και ότι από το θάνατο δεν μπορείς να κρυφτείς.
-Με μικρό καράβι ταξίδευαν όλη τους τη ζωή, στης ζωής τα βαθιά , θολά και πολλές μανιασμένα νερά. Και αν κάποιες στιγμές σε ωκεανό είχαν βρεθεί, ποτέ τους δεν είχανε πτοηθεί. Έδωσαν μάχη κάποιο λιμάνι να βρουν.
Και όταν σε λιμάνι είχαν βρεθεί, πάλι δεν είχαν επαναπαυτεί. Πολλοί στη στεριά
έχουν χαθεί.
Όταν φτάσεις στον τελικό προορισμό ,το νεκροταφείο, μην ψάχνεις το πως και γιατί,
είναι νόμος της φύσης η ζωή να σμίξει με το θάνατο κάποια στιγμή.
Να εύχεσαι μόνο αυτό όταν είσαι γέρος να συμβεί για να είναι όχι το χώμα, αλλά ο πόνος για τους οικείους πιο ελαφρύς.
