Ο εβδομήντα επτάχρονος γέρος ο Θεμιστοκλής άρχισε να σκάβει τον τριακοσίων τετραγωνικών μέτρων κήπο του από τις αλκυονίδες ημέρες του Γενάρη όταν το έδαφος το επέτρεπε, δηλαδή βρίσκονταν στο ρώγο του, που σημαίνει πως το χώμα δεν ήταν βαρύ.
Έσκαβε κάθε μέρα μερικά τετραγωνικά γιατί δεν μπορούσε περισσότερα. Θα άρχιζε τη σπορά από μέσα Μαρτίου.
Έσκαβε και δίπλα του είχε μια καρέκλα και ένα μπουκάλι τσίπουρο γιατί έκανε διαλλείματα πολλά. Αναπολούσε τα νιάτα που έσκαβε ολόκληρο τον κήπο σε λιγότερο από τρεις ημέρες.
Μια ημέρα όπως έσκαβε τον πλησίασε από τον φράκτη η γειτόνισσα του Αντιγόνη που είχε ίδια ηλικία με αυτόν.
Περίλυπη του ανακοίνωσε πως πέθανε ο σύζυγος της ο Ξενοφών εβδομήντα εννέα χρονών. Ακόμη πιο περίλυπη του είπε πως ο παλιομπεκρής ο άντρας της δεν φρόντισε να έχει για την κηδεία του λεφτά .
-Πήγαινε σπίτι, έρχομαι από εκεί. Ήταν φίλοι με τον Ξενοφώντα, τα πίνανε μαζί. Σαν χαιρέτησε το νεκρό άρχισε να του τα ψέλνει.
Με όλο το θάρρος μπορώ και τώρα δυο λόγια να σου πω.
Θα ήταν ετούτη η πιο σωστή ενέργεια σου για όλη σου τη ζωή, αν φρόντιζες να φύγεις αξιοπρεπώς.
Και σαν να άκουσε να του μίλησε ο νεκρός.
-Αξιοπρεπώς φεύγω και σύνταξη αφήνω στη γριά και δεν χρωστάω πουθενά. Για την κηδεία μου ενημέρωσα την Αντιγόνη λεπτομερώς.
Σαν να τα άκουσε συγκινήθηκε η γριά και έβγαλε σπαρακτική κραυγή.
Που με αφήνεις Φόντα μου … με ποιον θα τα πίνει τώρα ο Θεμιστοκλής.
-Τι σου είπε Αντιγόνη για την Κηδεία;
-Το φέρετρο το έφτιαξε ο φίλος σας ο Τάσος ο μαραγκός.
Καλός μπεκρούλιακας και αυτός, όπως και εσύ Θεμιστοκλή.
-Αντιγόνη δεν σου επιτρέπω , βάλε κάτι να πιώ.
Θα πάρω τηλέφωνο στον Τάσο μέχρι το βράδυ να ανοίξουμε οι δυο μας τον λάκκο οπότε τα έξοδα λιγοστεύουν. Απομένει ο παπάς και ο μαρμαράς.
Κατέφθασε και ο Τάσος, σαν να μυρίστηκε ποτό.
- Δεν θα τον πάμε στην εκκλησία, δεν ήθελε, το έλεγε πάντα όσο ζούσε πως δεν πίστευε στο θεό. Ούτε νεκρώσιμες ακολουθίες ήθελε, ούτε μνημόσυνα, τρισάγια και όλα αυτά.
Το αλκοόλ είχε για θεό, αυτό σε οδηγεί πότε στον παράδεισο πότε στη κόλαση έλεγε συχνά .
- Καλά που το είπες, να του βάλουμε κοντά του ένα μπουκάλι τσίπουρο να περάσει τις πρώτες δύσκολες ημέρες.
- Ένα μπουκάλι δεν του φτάνει ούτε για τα πρώτα λεπτά.
Να τον θάψετε στα κρυφά, δίπλα στο ντουβάρι του νεκροταφείου όπου δεν υπάρχουν τάφοι παρά μόνο βλάστηση. Θα σκάψετε σούρουπο, θα τον θάψουμε και θα σκεπάσουμε τον τάφο με χόρτα στην επιφάνεια να μην φαίνεται το σκάψιμο. Για μάρμαρα ούτε κουβέντα, ούτε να ακούει δεν ήθελε, ήταν κλειστοφοβικός.
- Μιλάει πολύ σωστά η Αντιγόνη είπε ο Τάσος που στο μεταξύ είχε πιει σχεδόν μισό κιλό τσίπουρο. Να μην το θάψουμε όμως στη πλευρά του δρόμου.
- Γιατί;
- Περνάω βράδυ πολλές φορές από ‘κει.
- Λιγότερο τσίπουρο Τάσο.
- Φοβάσαι μην με πειράξει;
- Για να μείνει και για μας.
-Πείτε όσο θέλετε ,αυτό το αγαθό πάντα υπήρχε σε επάρκεια σε τούτο το σπιτικό.
–Όμως μην βρούμε κανένα μπελά αν τον θάψουμε δίχως χαρτιά.
- Θα πάρω είπε η Αντιγόνη τον ξάδελφο του τον γιατρό, θα πιστοποιήσει το θάνατο αυτός.
- Έλα Παντελή …
- Κατάλαβα, έρχομαι από εκεί. Δεν άργησε να φανεί.
Για να δούμε τι έχει πάλι το ρεμάλι.
- Γιατρέ τούτη τη φορά…
- Δεν θέλω ενημέρωση, αν ήταν να τον εξέταζες εσύ.
- Έβαλε τα ακουστικά ο γιατρός ,έψαχνε τον Ξενοφώντα από την μια πλευρά, τον έψαχνε από την άλλη και στο τέλος με ύφος αυστηρό είπε στην Αντιγόνη. Σου το έχω πει χίλιες φορές να μην με φέρνεις τζάμπα, το πρωί θα συνέλθει, έπεσε σε κώμα, ένα βαρέλι έχει πιει;
-Δεν είναι νεκρός;
-Δεν πεθαίνουν έτσι τα σκυλιά. Πριν πεθάνουν για δυο, τρεις ημέρες θα γαυγίζουν συνεχώς ,θα γκρινιάζουν πάει να πει.
– Αιώνια είναι η ζωή, σαν κάτι να είχα καταλάβει εγώ, ψέλλισε ο Τάσος. Πολύ ευχάριστο αυτό. Να το γιορτάσουμε. Αντιγόνη φέρε άλλο ένα μπουκάλι τσίπουρο. Στην υγειά μας Θεμιστοκλή.
-Είναι αιώνια γιατί προσέχετε πολύ, είπε ο γιατρός.
-Στην υγειά μας Τάσο, πιες όσο θες αλλά με μέτρο. Να ξέρουμε πόσο πίνουμε. Δυο μισόκιλα μπουκάλια τσίπουρο στης Αντιγόνης, ποτέ να μην χάνουμε το λογαριασμό.
Πάντα προσέχουμε την υγεία μας γιατρέ, κάνουμε υγιεινή διατροφή με βιολογικά κηπευτικά .
-Αυτά σας μάραναν, μπεκρούλιακες του κερατά.
