Για τη γεμάτη υπέροχα τραγούδια και συνεργασίες καλλιτεχνική του πορεία, για τη ΄΄γεύση΄΄ αυτού του ΄΄ταξιδιού΄΄, το πώς ξεκίνησαν όλα αλλά και το τι σχεδιάζει για τη συνέχεια μίλησε αποκλειστικά στο Ηχόραμα 100,8 ο σπουδαίος ερμηνευτής Δημήτρης Ζερβουδάκης.
Ο κ. Ζερβουδάκης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «Πρωινή Ατζέντα» (καθημερινά 09:00-10:00) με τη Βάσω Μπαλαμπάνη και αναφέρθηκε σε πολλά και ενδιαφέροντα.
Αφορμή στάθηκε η μουσική παράσταση που έδωσε μαζί με τα παιδιά του Μουσικού Σχολείου Καρδίτσας στη Λήξη του 40ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας, το Σάββατο 8 Μαρτίου, μια εμπειρία που τη βίωσε πολύ έντονα και με μεγάλο ενθουσιασμό.
Αναλυτικά, η συνέντευξη του Δημήτρη Ζερβουδάκη στο Ηχόραμα 100,8 έχει ως εξής:
Ερώτηση: Σας καλωσορίσαμε στη ραδιοφωνική μας παρέα με το τραγούδι «Του παραμυθιού το νήμα». Μιλήστε μας γι ΄ αυτό το τραγούδι και τον τελευταίο σας δίσκο.
Απάντηση: «Του παραμυθιού το νήμα» ήταν ένα αέρινο τραγούδι το οποίο έχει παρουσιαστεί πριν από πολλά χρόνια
Χαίρομαι πάρα πολύ που το έχετε ανακαλύψει και που το μεταφέρετε στον κόσμο και την ψυχή του.
Εμείς, σε αντίθεση με το τι συμβαίνει γύρω μας, διαλέξαμε το λόγο και το στοχασμό των μεγάλων ποιητών, όπως είναι ο Μπρεχτ, ο Μαγιακόφσκι, ο Δάντης Αλιγκέρι και αντίστοιχα οι δικοί μας, ο Σαχτούρης και ο Λασκαράτος.
Εννέα ποιήματα σε μελοποίηση του Γιώργου Κομπογιάννη.
Αποκεντρωμένος κάπως στο κέντρο των Αθηνών ο Γιώργος, έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη μουσική για θέατρο.
Θεωρήσαμε, λοιπόν, πάρα πολύ σωστό και αρμόζον και στη δική μας βούληση και αγωνία, να προτείνουμε ένα δίσκο ο οποίος είναι αμιγώς πολιτικός.
Πιστεύω ότι για μένα είναι μια δουλειά η οποία θα μείνει στο ρεπερτόριό μου.
Με τη έννοια ότι είναι ένα πολύ σοβαρό δομικό στοιχείο για ό,τι έχω προσφέρει καλλιτεχνικά όλα αυτά τα χρόνια της καλλιτεχνικής μου διαδρομής, πέρα από το τραγουδοποιητικό κομμάτι.
Για μένα ήταν δώρο αυτή η δουλειά.
Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στα χέρια μου, την αγάπησα.
Δώσαμε στην κυκλοφορία αυτό τον δίσκο το φθινόπωρο.
Ερώτηση: Είναι εννέα κομμάτια που πιάνουν, σε δύσκολους καιρούς, το νήμα του πολιτικού τραγουδιού για να δείξου ότι ποτέ δεν έπαψε να είναι επίκαιρο αυτό το είδος αλλά και ότι οι μεγάλες δημιουργίες του παρελθόντος έχουν πολλά να μας πουν. Σωστά;
Απάντηση: Και να, που οι μέρες μας επιβεβαίωσαν. Με την έννοια ότι ζήσαμε όλοι το τι έγινε στις 28 Φεβρουαρίου, με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών, στον τόπο μας.
Όλος ο κόσμος ξεχύθηκε στο δρόμο να υπερασπιστεί το κράτος δικαίου, να υπερασπιστεί το ότι πραγματικά δεν έχουμε οξυγόνο και στην υγεία και στην παιδεία, στη δικαιοσύνη.
Όλο αυτό το πράγμα έβγαλε τον κόσμο, όλους εμάς, στο δρόμο, ανεξάρτητα από κομματική ταυτότητα.
Αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο κατά τη γνώμη μου.
Ερώτηση: Την εποχή μας, την κοινωνία μας, την Ελλάδα του σήμερα, πως τη βλέπετε;
Απάντηση: Η άποψή μου είναι ότι καλούμαστε να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία, με όλα αυτά που συμβαίνουν, από πλευράς κυβέρνησης.
Πραγματικά, δηλαδή, υπάρχει μια δυστοπική κατάσταση σε ό,τι συμβαίνει με τη δημοκρατία στην Ελλάδα, σε ό,τι συμβαίνει με την ενημέρωση, σε ό,τι συμβαίνει με το πώς τελικά λειτουργεί ακόμα και το εκλογικό μας σύστημα.
Διότι, όταν υπάρχει, αυτή τη στιγμή, αυτή η σχέση ενός εκλογικού αποτελέσματος το οποίο είχε 47% αποχή, κάποιος μας κουνάει το χέρι και αυτό είναι μεγάλη απάτη.
Άρα, έχουμε μια δημοκρατία η οποία ασκείται από περίπου το 20 κάτι τοις εκατό των ψηφισάντων.
Γιατί ποτέ δεν μπαίνει η αποχή στο παιχνίδι.
Αυτό είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα, αυτή τη στιγμή, για τη δημοκρατία.
Σε σχέση τώρα με αυτούς τους χαροκαμένους ανθρώπους και την υπόθεση των Τεμπών, εννοείται ότι είμαστε δίπλα τους, εννοείται ότι έχουμε γίνει μια οικογένεια, μια αγκαλιά.
Για μένα είναι πάρα πολύ σπουδαίο το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν το έβαλαν κάτω.
Και απέδειξαν σε όλο μας ότι ναι, μπορούμε τελικά.
Σαν πολίτες, σαν ευαισθησία, σαν αλήθεια, να βγούμε μπροστά και να κάνουμε αυτό που πρέπει.
Το καθήκον μας σαν πολίτες.
Με τη συμμετοχή μας και τη συνευθύνη μας απέναντι στην κοινωνία.
Ερώτηση: Πάμε να επιστρέψουμε στα καλλιτεχνικά. Πάμε να πιάσουμε το νήμα της καλλιτεχνικής σας διαδρομής. Ξεκινήσατε να ασχολείστε με το τραγούδι και τη μουσική ιδρύοντας το συγκρότημα «Νέοι Επιβάτες» και ακολούθησε μια μεγάλη πορεία με υπέροχα τραγούδια και πολύ σημαντικές συνεργασίες. Ποιο ήταν το ερέθισμα να ασχοληθείτε με τη μουσική; Και τι ΄΄γεύση΄΄ σας έχει αφήσει έως τώρα αυτό το ΄΄ταξίδι΄΄;
Απάντηση: Στο σπίτι μας δεν έλλειπε η μουσική.
Οι γονείς μας είχαν μια ερασιτεχνική σχέση με τη μουσική.
Είχα και έναν μπάρμπα ο οποίος έπαιζε εκείνα τα χρόνια στην περίφημη ιστορία των συγκροτημάτων της Θεσσαλονίκης, όπου κάθε γειτονιά είχε και το συγκρότημά της.
Δηλαδή, θέλω να σας πω ότι τα ερεθίσματα τα πήρα από το σπίτι πολύ έντονα.
Ωστόσο, μια παρέα στο Γυμνάσιο, Λύκειο, αρχίσαμε κάποιοι να γράφουμε, κάποιοι να πάνε σε Ωδεία, σπουδές, κυρίως, στην κλασική κιθάρα, και κάπως έτσι ήρθαμε σε επαφή με τον κόσμο της μουσικής μέσα από τους συμμαθητές μας και τις παρέες των φίλων.
Εγώ προέκυψα ως αυτοδίδακτος. Δεν πήρα τις επάρκειες τις Ωδειακές ποτέ.
Προσέγγισα, δηλαδή, όλη αυτή την περιπέτεια με όποιο μουσικό ένστικτο διέθετα από παιδί.
Στη διαδρομή, βέβαια, ήρθε και ένα υπόβαθρο επιμόρφωσης.
Και πέρασαν τα χρόνια και πραγματικά ΄΄γεννήθηκε΄΄ ένας πλούτος που και εγώ σήμερα συγκινούμαι.
Είναι πολλές οι στιγμές που συγκινούμαι.
Και ειδικά όταν έρχονται τέτοιες στιγμές από τα παιδιά.
Για μένα είναι πολύ ιερό πράγμα αυτό.
Ερώτηση: Τι ετοιμάζεται για τη συνέχεια; Θα έχετε εμφανίσεις με τη Μελίνα Κανά;
Απάντηση: Με τη Μελίνα είναι η δεύτερη φορά που συνεργαζόμαστε και έχουμε δημιουργήσει ένα γόνιμο περιβάλλον γιατί γνωριζόμαστε και πολλά χρόνια.
Έχουμε ξεκινήσει, πάνω-κάτω, μαζί την πορεία μας, χρονικά, με όλο εκείνο το κλίμα της μουσικής σχολής της Θεσσαλονίκης.
Και, στη συνέχεια, βέβαια, πειραματιστήκαμε, βάλαμε στη μουσική μας πολλά στοιχεία από τη διεθνή σκηνή, από το χώρο της ροκ κυρίως, τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά, αλλά και η Μελίνα δεν φοβήθηκε, το τόλμησε αυτό.
Όλα αυτά έρχονται και συναντιούνται φέρνοντας πολλά αγαπημένα τραγούδια, και δικά μας και του κόσμου.
Οπότε, ήταν αβίαστο αυτό το οποίο έγινε και, βέβαια, συνεχίζεται και θα το συνεχίσουμε.
Γιατί θα κάνουμε και το καλοκαίρι τις συναυλίες μας.
Από εκεί και πέρα, να σα πω ότι δημιουργικά υπάρχει μια δουλειά στα σκαριά με τον αγαπημένο φίλο, τον Γιώργο Ανδρέου, ο οποίος αλληλεπιδρά εκεί στην περιοχή σας.
Ερώτηση: ΄΄Τροφή΄΄ για τα επόμενα δύο τραγούδια θα μας δώσουν οι στίχοι δυο τραγουδιών σας. «Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε. Γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε … Στάσου λιγάκι, μη μιλά, άσε το χτύπο της καρδιάς να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί». Από το εμβληματικό τραγούδι «Τ ΄ ανείπωτα». Εσείς που βρίσκετε, κάθε φορά, το φως να προχωράτε στα διάφορα ΄΄μονοπάτια΄΄ της ζωής;
Απάντηση: Στον άνθρωπο. Εκεί είναι το φως. Εκεί είναι η ελπίδα μας, εκεί είναι η μοίρα μας.
Η μοίρα του ανθρώπου είναι ο άνθρωπος, έχει πει ο μεγάλος Μπρεχτ.
Ερώτηση: «Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσει. Κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή. Κάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων. Και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη». Από το τραγούδι «Γράμμα σ ΄ ένα ποιητή», ένα σπουδαίο ποίημα του Νίκου Καββαδία που το έχετε μελοποιήσει εσείς. Η Τέχνη μπορεί να σώσει τον κόσμο;
Απάντηση: Η Τέχνη νομίζω ότι προάγει τον κόσμο.
Προάγει συνειδήσεις, προάγει ατομικότητες και, στη συνέχεια, όταν γίνεται ρεύμα, όταν γίνεται τάση, δημιουργεί και σοβαρές συλλογικότητες. Και ναι, γιατί όχι, μπορούν να διεκδικήσουν την αλλαγή του κόσμου. Ειδικά το άδικο.
Θέλω να σας πω ότι αυτό το ποίημα του Νίκου Καββαδία ήταν σημείο αναφοράς και μια συνομιλία με ένα σπουδαίο ποιητή, τον Καίσαρα Εμμανουήλ.
Ζήσανε διαφορετικές εποχές. Ωστόσο, ο Καίσαρ Εμμανουήλ, κάποια στιγμή, στο διάστημα του Μεσοπολέμου, βγήκε σε ένα λογοτεχνικό περιοδικό και είχε πει ότι, ακριβώς επειδή έβλεπε τη σήψη και την παρακμή – δεν ξέρω αν σας θυμίζει κάτι αυτό σε σχέση με τις μέρες μας – είχε πει, λοιπόν, ότι δεν γνωρίζω, δυστυχώς, κάτι το οποίο θα μπορούσε να μας σώσει.
Έρχεται, λοιπόν, ο Καββαδίας, μετά από χρόνια, και του απαντά και του λέει ότι ΄΄Ξέρω εγώ κάτι το οποίο θα μπορούσε να μας σώσει΄΄.
Και συμβολικά πρότεινε του ανοιχτούς ορίζοντες της θάλασσας.
Εγώ θέλω να προτείνω τη θάλασσα ως ευκαιρία, ως όνειρο, ως διαφυγή, ως μια άλλη κάθαρση.
Άρα, λοιπόν, ως ελπίδα.
Γι ΄ αυτό και, ίσως, τελικά κατάφερε αυτό το ποίημα να διημερεύσει, γιατί έχει αυτή τη σπουδαία αξία, λόγω του Καββαδία, και έβαλα και εγώ το χεράκι μου σε σχέση με τη μελοποίηση για να φθάνει από γενιά σε γενιά.
Και, πραγματικά, νιώθω πολύ περήφανος γι ΄ αυτή την ταυτότητα.
