Λόγια δεν θέλω αληθινά, να μου ματώνουν την καρδιά, μα ψεύτικα, ωραία και γλυκά. Ψεύτικη είναι και η ζωή, όμως φαντάζει ωραία και γλυκιά πολύ. Και όταν το τέλος μου θα ρθεί, εάν η αλήθεια και τότε, λίγο πριν το τέλος μου, μπορεί να αποκρυφτεί, πέστε μου ψέματα πως μπροστά μου έχω ακόμη αρκετή ζωή, όχι πως μου αρέσει, αλλά γιατί δεν θέλω να αποχαιρετήσω με ύβρεις, τη θλιβερή και μάταιη τη ζωή.
Κάλλιο να φύγω με σιωπή.
Από ένα σκοτάδι ήρθα στη ζωή γυμνός και τώρα ξαναγυρίζω σε αυτό περισσότερο γυμνός.
Η μόνη διαφορά είναι, πως τώρα φεύγω ντυμένος με ένα κουστούμι πενιχρό.
Κανονικά δεν μου ανήκει ούτε αυτό. Όλα ανήκουνε στη γη, ακόμη και η ψυχή, αν υπάρχει, σαν αέρας λόγω βαρύτητας εδώ μένει και αυτή.
Από το μηδέν ξεκίνησα και δίχως να το καταλάβω, βρέθηκα πάλι σε αυτό. Στο τέλος κατάλαβα το σκοπό της ζωής, είναι ένα στρογγυλό μηδενικό.
Όπως είπε ο Γερμανός φιλόσοφος Άρθουρ Σοπενχάουερ η ζωή είναι μια επιχείρηση που δεν καλύπτει τα έξοδα της.
Γι’ αυτό καταλήγει στο μηδέν.
Καλλίτερα μην είχα γεννηθεί.
