Όταν παρουσιάστηκα στο στρατό στις αρχές του 1975 τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά από ότι σήμερα. Ήταν πιο σκληρές οι συνθήκες, αλλά και τα οφέλη πολλά. Στο στρατό γίνεσαι άντρας έλεγαν οι παλαιοί και είχαν δίκιο γιατί πάρα πολλά παιδιά από την επαρχία για πρώτη φορά έφευγαν από το σπίτι τους.
Μόλις παρουσιάστηκα και περιμέναμε στην αίθουσα αναμονής για να ντυθούμε και για τις πρώτες ιατρικές εξετάσεις αντίκρυσα μια πινακίδα.
‘Ο κατάλληλος άνθρωπος στη κατάλληλη θέση.
Επιτέλους σκέφτηκα αξιοκρατία, έχω γνώσει, θα με αξιοποιήσουν σωστά.
Στην πρώτη συνεδρίαση του λόχου ο διοικητής λοχαγός ρώτησε φωναχτά.
-Ποιος γνωρίζει για την Καλλιόπη.
-Διατάξτε κύριε διοικητά.
-Πες μας.
-Η Καλλιόπη ήταν η μεγαλύτερη και ευγενέστερη από τις εννέα Μούσες, προστάτιδα τις επικής ποίησης ,της ρητορικής και όλων των καλών τεχνών. Ασχολούμαι και με την ποίηση ,τα γνωρίζω αυτά.
-Με τι είδους ποίηση;
-Λυρική.
– Ότι πρέπει, να τα απαγγέλεις εκεί. Μπράβο σου, στη ζωή θα πας μπροστά.
Λοχίας υπηρεσίας.
-Μάλιστα κ διοικητά.
-Έχει για την Καλλιόπη γνώσεις πολλές, μαξιοποίησε τον για μια εβδομάδα εκεί και μάλλον του αξίζει μόνιμη θητεία στο πόστο αυτό.
-Πάμε, πρόσταξε ο λοχίας.
-Για τη βιβλιοθήκη;
- Θα δεις.
Γνώρισα την Καλλιόπη για τα καλά ,από κοντά .
Πέρασαν πενήντα χρόνια από τότε και ακόμη είμαι βουτηγμένος στη Καλλιόπης τα σκ..@..τά . Γνωριμίες , γλείψιμο, ραγιάδικη υποταγή, αυτά σε ανεβάζουν ψηλά.
Αυτά βέβαια ισχύουν για τα δημόσια αξιώματα.
