-Γέρασα Αγαθοκλή και έγινα…-Σοφός; -Όχι ένας βλάκας και μισός. Μου έδωσες προχθές από τον κήπο σου ντομάτες και πιπεριές και θυμηθήκαμε αυτές που παρήγαγα και εγώ παλιά. Μύρισε η κουζίνα πιπεριά και οι ντομάτες ήταν νοστιμότατες και αυτές. Καμία σχέση με αυτές που αγοράζουμε από τη λαική. Όμως Βρήκα το μπελά μου από την γυναίκα μου.
-Γιατί παράτησες μου είπε τον κήπο αυτές τις δύσκολες εποχές. Πέρα από το ότι είναι ακριβά και τα κηπευτικά, θα τρώγανε τα παιδιά και εγγόνια οικολογικά .
Αντί να απαντήσω, της είπα διάβασε αυτό.
-Το κακό σου το καιρό, ψώνιο που δεν κάνεις άλλη δουλειά .
Με πλήγωσε βαθιά. Τότε Αγαθοκλή κατάλαβα ότι οι πραγματικοί φιλόσοφοι είναι αυτοί που παράγουν και προσφέρουν στη ζωή όπως εσύ.
Παρακολουθούσα τους τεχνίτες του εξοικονομώ και έμεινα έκθαμβος, καλλιτέχνες πραγματικοί ,αγαλλίαζε η ψυχή.
- Δεν συμφωνώ Σοφοκλή οι συγγραφείς προσφέρουν πνευματική τροφή που γαληνεύει την ψυχή.
- Γι’ αυτό σήμερα είναι όλοι τρελοί; Έτσι αποφάσισα να γίνω φιλόσοφος και εγώ.
- -Τι έγραψες;
- Τίποτα, έβαλα πράσα, έσπειρα καρότα, σπανάκια, φύτευσα λάχανα, μπρόκολα, κουνουπίδια, σέλινα και μόνο τώρα που βγαίνω και τα κοιτάζω
ευφραίνεται η ψυχή.
Μπράβο Σοφοκλή έκανες και μια δουλειά σωστή.
ΥΓ Στη μνήμη του φίλου μου γεωπόνου Παναγιώτη Τζεμπελίκου που είχε την
άποψη αυτή.