Πολλές οι συζητήσεις τελευταία, γύρω από την πολυσυζητημένη απόφαση του ΣτΕ για την ματαίωση των σχεδιαζόμενων αιολικών σταθμών σε Νιάλα και Βοϊδολίβαδο των Αγράφων.
Μια απόφαση που, κατά την παραδοχή όλων, αποτελεί νίκη του θεσμικού αγώνα κατά της επιχειρούμενης λεηλασίας και καταστροφής του τόπου μας και, όπως ήταν φυσιολογικό και αναμενόμενο, προκάλεσε σε ευρύ κοινό ικανοποίηση αλλά και προσδοκίες για ανάλογα αποτελέσματα.
Εξαίρεση μια μικρή μερίδα συμπολιτών μας, που έχει επιλέξει το δικό της τρόπο δράσης ενάντια στα αιολικά, θεωρώντας αυτόν ως μονόδρομο, και επιμένει να λοιδορεί, να καταφέρεται ενάντια και να επιχειρεί να μειώσει το θεσμικό και πλήρως αποδεκτό από την κοινωνία, αγώνα του Δικτύου και όλων όσων συμμετέχουν σ’ αυτό ή με το δικό τους τρόπο τον στηρίζουν.
Έναν αγώνα που καμία σχέση δεν έχει, με χειροκροτήματα και διαβουλεύσεις σε κλειστές αίθουσες. Αγώνας που κάποιοι ξεκινήσαμε πολλά χρόνια πριν, κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες και με την κοινωνία και τους φορείς της παντελώς ανενημέρωτους, κρατώντας αυτόν μακριά από κόμματα, αλλά και απ’ όσους προσπάθησαν να τον καπηλευτούν.
Έναν αγώνα που απαιτούσε και απαιτεί τις δικές του συγκρούσεις, δύναμη, απεριόριστο χρόνο, υπομονή και επιμονή και ήταν και είναι ιδιαίτερα δαπανηρός, κομμάτι, στο οποίο ουδόλως συμμετείχαν αυτοί που σήμερα τον υποτιμούν. Αγώνας που, πέρα από την πολυσυζητημένη απόφαση του ΣτΕ, σίγουρα είχε κι άλλα, διόλου ευκαταφρόνητα, θετικά αποτελέσματα κι ας μην είναι αυτά ορατά, από όσους δεν θέλουν να τα δουν. Αγώνας, τέλος, για τον οποίο καταφέραμε να εξελιχθεί σε πανελλαδικών διαστάσεων το κίνημα #save_agrafa και να ενώσει κινήματα και άτομα με διαφορετικές αφετηρίες, αλλά κοινό σκοπό τη σωτηρία της ορεινής και όχι μόνο φύσης.
Και μπορεί το αιολικό του «Τυμπάνου» να ολοκληρώνεται αλλά αυτό δε σημαίνει και ότι πρόκειται για χαμένο αγώνα. Ο «Τύμπανος» έχει τη δική του ιστορία, που συγκίνησε και κινητοποίησε πλήθος ατόμων και φορέων ανά την Ελλάδα. Κι ας μην ξεχνάμε πως εκκρεμεί κι εδώ η έκδοση απόφασης του ΣτΕ για ενάμιση περίπου χρόνο και ότι χάρη σε θεσμικές, αποκλειστικά, παρεμβάσεις κατορθώθηκε να καθυστερήσει το έργο επί τρία χρόνια, να επικαιροποιηθούν άδειες και να αποτραπούν αυθαιρεσίες, που θα έκαναν ακόμα πιο τρομακτική την καταστροφή.
Κανένας δεν επαναπαύτηκε και ούτε πρόκειται να επαναπαυτεί μετά από μια θετική απόφαση του ΣτΕ, την οποία, προφανώς, δεν θα είχαμε, αν στη θέση του θεσμικού-δικαστικού αγώνα, βάζαμε τα συνθήματα, τις επαναστατικές κορώνες και το πετροβόλημα.
Θυμίζουμε ότι ο «εχθρός» είναι κοινός και ισχυρός και σίγουρα, βρίσκεται αλλού και όχι ανάμεσά μας, όπου, δυστυχώς, κάποιοι ψάχνουν να τον βρουν. Εμείς βρεθήκαμε και στο δρόμο, όταν και όπου χρειάστηκε. Προτείνουμε, λοιπόν, γι’ ακόμα μια φορά την πλήρη συστράτευση (και) στο θεσμικό αγώνα όλων όσων, μακριά από απόπειρες εντυπωσιασμού, ενδιαφέρονται πραγματικά για την προστασία των Αγράφων, ώστε ο αγώνας αυτός να αποκτήσει μεγαλύτερη ισχύ και αντοχή. Και τότε τα αποτελέσματα θα είναι ακόμα καλύτερα. Ο αγώνας συνεχίζεται…
Του Δικτύου Φορέων και Πολιτών για την Προστασία των Αγράφων
