Με μια επικοινωνιακή καταιγίδα στην οποία πρωτοστατούν τα συγκροτήματα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, σερβίρουν στον ελληνικό λαό σε διαφορετική συσκευασία την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, σε πιο επικίνδυνη και αδίστακτη μορφή, στη μορφή της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Καρατζαφέρη, με την ανοιχτή στήριξη της οικονομικής ολιγαρχίας της χώρας μας και με την υψηλή εποπτεία της ΕΕ.
Γίνεται προσπάθεια να καλλιεργηθεί κλίμα ανοχής, αναμονής, ακόμα και αυταπάτες για την υλοποίηση αυτής της πολιτικής, η οποία έχει τη σφραγίδα της ΕΕ με κύριο στόχο να διαφυλαχτούν οι στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου σε συνθήκες οξύτατης κρίσης. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να διαβάσουμε σωστά τις πολιτικές εξελίξεις που είχαμε αυτή την περίοδο, που οδήγησαν στην παραίτηση της κυβέρνησης Παπανδρέου και στη μεταμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος από την πλευρά της διαχείρισης.
Έτσι:
1. Το αστικό πολιτικό σύστημα σήμερα στη χώρα μας έχει τεράστιες δυσκολίες να διαχειριστεί μια κρίση βαθιά, μια κρίση η οποία οξύνει τις αντιθέσεις και στο εσωτερικό της ελληνικής άρχουσας τάξης, που διαπλέκονται με τους ανταγωνισμούς του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων (ΗΠΑ, Κίνα κ.λ.π.).
2.Μια κρίση η οποία δυσκολεύει την διαχείριση, τον κατευνασμό, την ενσωμάτωση της οργής, της αγανάκτησης αλλά και τη διάθεσης να έρθουν κομμάτια της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων σε σύγκρουση με αυτή την πολιτική.
Στην αναγκαστική κίνηση των κομμάτων του κεφαλαίου, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της συγκόλλησης του ΛΑ.Ο.Σ. αλλά και των άλλων υποστηρικτών, ήταν καταλύτης η τεράστια επιτυχία της 48ωρης απεργίας, τα εκατομμύρια που απήργησαν, οι εκατοντάδες χιλιάδες που βγήκαν στο δρόμο. Ήταν καταλύτης η αποτυχία της γενικευμένης προβοκάτσιας που στήθηκε στις 20 Οκτώβρη σε βάρος χιλιάδων διαδηλωτών του ΠΑΜΕ από τους μηχανισμούς του παρακράτους και των προβοκατόρων. Ήταν καταλύτης η συσσωρευμένη λαϊκή αγανάκτηση που εκφράστηκε και στις παρελάσεις, όχι μέσα από τους ακροδεξιούς θύλακες ή τα μπλοκ μερικών δεκάδων διαδηλωτών του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η οργή η συσσωρευμένη που εκφράστηκε από το λαό.
3. Οι εξελίξεις αυτών των ημερών έδειξαν και τη σαπίλα και την ποιότητα που έχει το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης στη χώρα μας. Σαπίλα που φάνηκε και από όλο αυτό το παρασκήνιο, την καμαρίλα, το μπες – βγες, τους προσωπικούς παραγοντισμούς. Δείγμα αυτής της σαπίλας είναι και η ανάδειξη του Καρατζαφέρη σε εγγυητή της αστικής ομαλότητας.
Η επιλογή του Παπαδήμου ήταν επιλογή του κεφαλαίου, είναι η προσπάθεια που κάνει το κεφάλαιο με ένα πρόσωπο που μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα – στα πλαίσια της οξύτητας των αντιθέσεων – τα συμφέροντα της ελληνικής ολιγαρχίας στη συμμετοχή της σε αυτή την ιμπεριαλιστική ολοκλήρωση, την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αλλά το κύριο που χαρακτηρίζει το μαύρο μέτωπο αυτής της κυβέρνησης είναι το περιεχόμενό της. Είναι ότι μαζεύονται για να μπορέσουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για
να περάσουν, με την μπότα στην κυριολεξία, τα μέτρα τα οποία έχουν προαναγγελθεί. Ένα κρατούμενο είναι τα μέτρα που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και που θα πρέπει να υλοποιήσει αυτή η κυβέρνηση και, ταυτόχρονα, η υπογραφή και υλοποίηση της δανειακής σύμβασης. Γι’ αυτό και δε χωράνε αυταπάτες ή δημαγωγικές υπεκφυγές της ΝΔ ότι “εγώ θα υπογράψω μια συμφωνία και μετά θα διαπραγματευτούμε”. Οι κατευθύνσεις με σαφήνεια έχουν διατυπωθεί στη Σύνοδο του Γιούρογκρουπ, οι κατευθύνσεις αυτές είναι δεσμευτικές για τη χώρα μας και στη βάση αυτών των κατευθύνσεων διαμορφώνεται μια δεκαετία σκληρών μέτρων, που θα παρθούν για να αρμέξουν κι άλλο το εισόδημα της εργατικής τάξης στη χώρα μας, για να συνθλίψουν κι άλλο νέα τμήματα αυτοαπασχολούμενων, για να καταργήσουν ό,τι έχει απομείνει από κοινωνικές υποδομές, από κοινωνική πολιτική, για να διαμορφώσουν καλύτερους όρους στο πούλημα των υπολειμμάτων της δημόσιας περιουσίας στα κεφάλαια που έχουν συσσωρευτεί και θέλουν να επενδύσουν.
Το ΚΚΕ απαιτεί εκλογές προκειμένου να διαμορφωθεί με καλύτερους όρους και προϋποθέσεις το μέτωπο που θα αναμετρηθεί να νικήσει αυτό το μαύρο μπλοκ ολιγαρχίας – κομμάτων του κεφαλαίου – ΕΕ.
