Παρά το άδειασμα από τις ΔΟΕ – ΟΛΜΕ, η ρωγμή που άνοιξε, όχι μόνο δεν έχει κλείσει αλλά θα διευρυνθεί κι άλλο. Άλλωστε, είναι φανερό ότι αυτά που έχουν γίνει αποτελούν από τη μεριά της κυβέρνησης μόνο το «ορεκτικό πιάτο» και ακολουθούν ακόμα χειρότερα.
Ωστόσο, το πολιτικό πρόβλημα έχει φανεί ανάγλυφα. Αυτοί που θεωρητικά δίνουν στον εαυτό τους το ρόλο του πολιτικού κινητήρα (βασικές δυνάμεις σε ΟΛΜΕ-ΔΟΕ), απλώς επί τρεις βδομάδες αφήνουν ξεκρέμαστο τον κλάδο και δεν έδιναν καμία απάντηση στο ερώτημα των συναδέλφων «και τώρα τι;».
Οι ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ στη ΔΟΕ υποβοηθούμενες από πτέρυγα των Παρεμβάσεων άνοιξαν τον δρόμο στη… δημιουργική υποταγή στην αξιολόγηση (και στη διαλυτική κατάσταση στον κλάδο) μέσω των «ενιαίων κειμένων». Το πραξικόπημα στην ΟΛΜΕ έγινε βίαια. Αρχιτέκτονας η ΔΑΚΕ, συνεργάτης οι ΣΥΝΕΚ. Οι μεθοδεύσεις σε ΔΟΕ-ΟΛΜΕ αποτέλεσαν μαχαιριά στον αγώνα των εκπαιδευτικών. Η ΔΑΚΕ τρίβει τα χέρια της που ο ρόλος της ως κυβερνητικό φερέφωνο φέρνει αποτελέσματα. Και οι ΣΥΝΕΚ θεωρούν ότι το άδειασμα του αγώνα θα ενισχύσει τις βλέψεις του ΣΥΡΙΖΑ να ενισχυθεί εκλογικά, μιας και είναι το μόνο που τις ενδιαφέρει.
Το ΠΑΜΕ αφού επί τρεις βδομάδες δεν έβγαλε άχνα, αφού φρόντισε να μην βάλει καθόλου πλάτη στην προσπάθεια συντονισμού ΕΛΜΕ-ΣΕΠΕ, τώρα προβάλλει μια κάλπικη διέξοδο: Από τη μία ενημερώνει ότι το πραξικόπημα δεν ήταν ακριβώς πραξικόπημα αλλά αποτέλεσε αποτέλεσμα των πολιτικών γραμμών που κυριαρχούν στην ΟΛΜΕ (σωστή παρατήρηση) και από την άλλη προτείνει να ξαναγίνει συνέλευση προέδρων ώστε αυτή η ΟΛΜΕ να αναλάβει τη συνέχιση του αγώνα. Την ίδια στιγμή στην Α/θμια στηρίζει τα κείμενα της ΔΟΕ.
Όλοι τους συμφωνούν –από άλλες, υποτίθεται αφετηρίες- σε ένα πράγμα: Ότι δεν μπορεί να γίνει αγώνας έξω από την πολιτική κηδεμονία των δυνάμεων του συστήματος. Οι κορώνες ενάντια στον κυβερνητικό συνδικαλισμό γίνονται απόλυτη υποταγή σε αυτόν όταν τα πράγματα ζορίζουν. Εδώ είναι που η λατρεία όλων τους στην αστική νομιμότητα συναντάει την συμμόρφωση στην πολιτική νομιμότητα.Κάτω από αυτό το πρίσμα ετοιμάζονται για νέα δημιουργική «κλιμάκωση των αγώνων» μέσω υποχώρησης. Το επόμενο διάστημα θα δυναμώσουν οι διάφορες σουρεαλιστικές προτάσεις «αγώνα με άλλα μέσα», δηλαδή υποχώρησης άνευ όρων.
Από την άλλη, η πρώτη διαμόρφωση συντονισμού σωματείων της 16/10 -αν και μπλοκαρίστηκε από αντιπάλους και ακυρώθηκε από λαθεμένες αντιλήψεις μέσα στο Συντονισμό- κατέγραψε την ανάγκη να ξεπεραστούν οι ηγεσίες, να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους οι εκπαιδευτικοί με τη μαζική και ενεργητική συμμετοχή τους στα σωματεία.
Ίσως είναι η πρώτη φορά που μετά από ένα τέτοιας έκτασης ξεπούλημα από τις ηγεσίες, το κλίμα στα σχολεία παραμένει ανήσυχο. Και παρά το γεγονός ότι τμήμα των εκπαιδευτικών, με ευθύνη των αστικών και ρεφορμιστικών ηγεσιών, θα συρθεί σε κάποιου είδους συμμετοχή στις διαδικασίες της αυτοαξιολόγησης, η δυσαρέσκεια, η απροθυμία και η οργή είναι παρούσες.
Να μην υποστείλουμε τις σημαίες!Να συνεχίσουμε τον ΑΓΩΝΑ!
Παλεύουμε για να κρατηθεί ζωντανή η άρνηση – απονομιμοποίηση της διαδικασίας της αυτοαξιολόγησης. Απαιτούμε από ΣΕΠΕ-ΕΛΜΕ να κηρύξουν στάσεις εργασίας και συμμετέχουμε μαζικά σε αυτές. Όπου δεν υπάρχουν στάσεις,παλεύουμε για τη μεγαλύτερη συσπείρωση των συναδέλφων στην κατεύθυνση να κρατήσουμε κοινή στάση που δεν προτείνει, δεν υιοθετεί, δε στηρίζει κανένα κείμενο, κανένα σχέδιο προγραμματισμού και δείχτες αποτίμησης. Δε συναινεί και καταψηφίζει όλες τις προτάσεις για τις παραπάνω διαδικασίες.
Βήματα που ενισχύουν και την αναγκαία προσπάθεια να ενισχυθούν οι όροι συγκρότησης της κεντρικής μάχηςμε βασικούς άξονες την ανατροπή της αξιολόγησης, της τράπεζας Θεμάτων και της ΕΒΕ.Δυναμώνοντας τις κινήσεις μαζικού αγώνα (απεργίες, διαδηλώσεις) κόντρα στην αποπροσανατολιστική λογική «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα».
Απαραίτητη προϋπόθεση να γίνουν τα σωματεία εργαλεία πάλης στα χέρια των εκπαιδευτικών. Δίνουμε τη μάχη για μαζικές γενικές συνελεύσεις το επόμενο διάστημα. Παλεύουμε για συντονισμό ΕΛΜΕ – ΣΕΠΕ.
