Ο Νίκος Σαλαγιάννης μιλώντας στην ολομέλεια της Βουλής στο νομοσχέδιο για την αναδιάρθρωση του Συστήματος Υγείας, είπε μεταξύ άλλων:
«….Είπε ο Υπουργός – και θα συμφωνήσω- ότι δεν κάνουμε ένα σχέδιο νόμου για να εξοντώσουμε τους φαρμακοποιούς. Εγώ όμως θέλω να σας επισημάνω, κ. Υπουργέ, ότι το βασικότερο ζήτημα που θα αντιμετωπίσουν οι φαρμακοποιοί, τουλάχιστον στην Περιφέρεια, είναι η διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν φαρμακείο και είναι μόνοι τους, δουλεύοντας όλα τα απογευματινά και το Σάββατο και με έναν εργαζόμενο πώς θα αντέξουν; Αν αυτά τα πράγματα δεν τα δούμε, είμαι βέβαιος ότι σε δυο-τρία χρόνια ένα πολύ μεγάλο μέρος απ’ αυτούς θα κλείσει. Ασφαλώς και δε θέλουμε κάτι τέτοιο….
Γι’ αυτό θεωρώ ότι δεν πρέπει να θέσουμε τον ίδιο κανόνα και για το Κέντρο και για την Περιφέρεια. Αν είναι, ας αυξήσουμε τα φαρμακεία που κάνουν εφημερία, και ας αφήσουμε την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση να δει την κατάσταση πώς έχει σε κάθε Περιφέρεια και να αποφασίσει. Για να μην εξοντώσουμε τελικά τους επαγγελματίες φαρμακοποιούς…
Πάω, τώρα, σ’ ένα άλλο σοβαρό θέμα. Ρωτήστε έναν πολίτη αύριο το πρωί, ποιο ήταν το μέτωπο σύγκρουσης αυτές τις δυο μέρες μέσα στη Βουλή, όπου έγινε τόσο έντονη συζήτηση, σκληρή συζήτηση. Ποιο ήταν το μέτωπο αντιπαράθεσης; Είμαι βέβαιος ότι κανένας δεν έχει ακριβώς καταλάβει τι είναι αυτό που διακυβεύεται, ποιο είναι το μέτωπο σύγκρουσης, ποια είναι η επικέντρωση της αντιπαράθεσης.
Κατανοώ, ότι όταν γίνεται μια θεσμική παρέμβαση σε τόσο μεγάλα πεδία, όπως αυτά στα οποία αναφέρεται το νομοσχέδιο, θα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, διχογνωμίες και αντιπαραθέσεις. Όμως σύγκρουση κατά μέτωπο στα κύρια θέματα δεν υπήρξε. Υπήρξε, μήπως, κάποιος που διαφώνησε ότι πρέπει να αλλάξουμε το σύστημα προμηθειών; Δεν νομίζω ότι κανείς διαφωνεί. Ή μήπως κάποιος λέει ότι αυτό το σύστημα δεν υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον ή δεν είναι διαφανές ή ότι θα παρέχει φτωχότερες υπηρεσίες στον πολίτη; Δεν νομίζω ότι υπήρξε τέτοιο θέμα στα σοβαρά.
Υπήρξε, μήπως κάποιος που λέει ότι ο νέος Οργανισμός που φτιάχνουμε -αίτημα καιρών, όλοι το συζητούσαμε – είναι κάτι που δεν πρέπει να γίνει, ότι δεν είναι απαραίτητος, ότι δεν πρέπει να τον προχωρήσουμε; Δεν νομίζω. Οι παρεμβάσεις μας για να πάνε τα νοσοκομεία του ΙΚΑ στο ΕΣΥ δεν είναι σοβαρή μεταρρύθμιση που έπρεπε να προωθήσουμε από καιρό; Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που διαφωνεί σε όλα αυτά.
Ποιο ήταν το επιχείρημα; Ότι «είναι αόριστος ο νόμος», «είναι πρόχειρος ο νόμος»…. Εγώ θα συμφωνήσω, αγαπητέ Υπουργέ, ότι είναι προσχηματική αυτή η αντιπαράθεση. Θέλω, όμως, να θέσω ένα θέμα όπως το αντιλαμβάνομαι.
Όταν έχουμε κρίσιμες μεταρρυθμίσεις, όπως αυτή εδώ που τη θεωρώ από τις σπουδαιότερες, πρέπει να βρούμε τρόπο αυτές να έχουν τη συναίνεση όχι μόνο της κοινωνίας, αλλά και αυτών που καλούνται να τις υπηρετήσουν, όπως για παράδειγμα, εδώ, οι γιατροί και οι άλλοι εργαζόμενοι.
Θέτω ένα ερώτημα: Ας υποθέσουμε ότι έφερνε ο Υπουργός το νομοσχέδιο και ξεκαθάριζε ένα θέμα, πώς θα είναι οι συμβάσεις των γιατρών και πώς θα πληρώνονται οι γιατροί. .Όχι τί δεν θα γίνει, όχι τί δεν θα ισχύσει, αλλά τι ακριβώς θα ισχύσει. Φαντάζεστε ότι τότε θα ήταν προσχηματική αντιπαράθεση; Όχι! Θα ήταν το μέτωπο αντιπαράθεσης ξεκάθαρο. Θα έλεγε ο Υπουργός «εγώ αυτό νομίζω, οι δημοσιονομικές συνθήκες αυτό μου επιτρέπουν, αυτό θεωρώ λογικό, αυτό θεωρώ δίκαιο, αυτό θεωρώ καλό, αυτό θα κάνω». Δεν το κάναμε όμως, και αυτό άφησε περιθώριο για σπέκουλα, πεδίο για ψάρεμα σε θολά νερά, πεδίο για προσχήματα.
Η άποψή μου είναι ότι στα θέματα αυτά πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι και έντιμοι απέναντι στους άλλους. Είμαστε σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες, ιστορικά δύσκολες και αυτή είναι η άποψή μου. Να έχουμε μέτωπο καθαρό απέναντί μας, αλλά να έχουμε και συμμάχους. Να πείσουμε και να πεισθούμε. Έτσι θεμελιώνονται οι θεσμοί. Έτσι στέκονται οι μεταρρυθμίσεις όρθιες.
Είναι θέση αρχής, κύριε Υπουργέ. Και θεωρώ ότι αυτό που λέω τώρα δεν μειώνει την ουσία του νομοθετήματος, που το υποστηρίζω αναφανδόν. Θέλω όμως να ξέρετε, ότι σε ζητήματα τέτοιας φύσεως πρέπει να έχουμε απέναντι σ’ αυτούς που θα τα υπηρετήσουν καθαρή σχέση, ξεκάθαρο σχέδιο, ειλικρινή κουβέντα. Και ας υπάρξουν μέτωπα σύγκρουσης. Οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις προχωρούν με μέτωπα, καθαρά όμως μέτωπα. Αυτό νομίζω έλειψε. Ήταν λάθος, γιατί αδίκησε το ίδιο το νομοσχέδιο. Εγώ πάντως υποστηρίζω ότι οι μεγάλες αλλαγές θέλουν τέτοιου είδους αντιμετώπιση….».
