Η ομάδα Nowstalgism, επιστρέφει και φέτος στο Φανάρι Καρδίτσας, ενεργοποιώντας αυτή τη φορά, το παλιό Δημοτικό Σχολείο, ένα κτίριο σύμβολο και σημείο αναφοράς του χωριού. Μια κιβωτός μνήμης των αλλοτινών παιδικών και εφηβικών χρόνων, εγκαταλελειμμένη στη φθορά και τη λήθη του χρόνου.
Σε αυτόν τον εμβληματικό χώρο εκλήθησαν 20 σύγχρονοι εικαστικοί καλλιτέχνες να δημιουργήσουν, σαν ένα είδος residency, έργα in situ που συνδιαλέγονται με την ατομική και τη συλλογική μνήμη της κοινότητας, μετατρέποντας τη φθορά και τη σιωπή χρόνων, σε ζωή και φωνή.
Υλικό για τα έργα αποτέλεσαν μαρτυρίες κατοίκων, αρχειακό υλικό, φωτογραφικά τεκμήρια, αλλά και τα ίδια υλικά-απομεινάρια του παλιού σχολείου, δίνοντας νέα πνοή και μια άλλη ματιά για το πώς το βλέπουμε σήμερα.
Η Έκθεση εγκαινιάζεται την προσεχή Κυριακή 4 Αυγούστου και θα διαρκέσει μέχρι τις 14 του μήνα.
Για το πολύπλευρα σημαντικό εγχείρημα μίλησε στο Ηχόραμα 100,9 ο εκπρόσωπος της ομάδας Θωμάς Καλλιάρας.
Ο κ. Καλλιάρας ήταν καλεσμένος, την Τρίτη 30 Ιουλίου, στην εκπομπή «Μεσημεριανό Μαγκαζίνο» (καθημερινά 14:00 – 15:00) με τη Βάσω Μπαλαμπάνη και ανέφερε πολλά και ενδιαφέροντα.
Πιο αναλυτικά, τόνισε τα παρακάτω:
Ερώτηση: Η ομάδα Nowstalgism, επιστρέφει και φέτος στο Φανάρι Καρδίτσας, ενεργοποιώντας αυτή τη φορά, το παλιό Δημοτικό Σχολείο. Τι ακριβώς έχετε δημιουργήσει και με ποιο σκοπό;
Απάντηση: Είναι κάτι το οποίο το δουλεύουμε έξι μήνες τώρα ώστε να μπορέσουμε να το προβάλουμε αυτό το δεκαήμερο του Αυγούστου.
Έχουμε επιλέξει το παλιό Δημοτικό Σχολείο Φαναρίου, ένα εντυπωσιακό κτίριο, ένα παλιό πέτρινο κτίσμα του 1930 με απίστευτη ιστορία, αναμνήσεις και για τους χωριανούς αλλά το Φανάρι, όντας κεφαλοχώρι του Δήμου Ιθώμης, από αυτό το σχολείο πέρασαν και μαθητές από τα γύρω χωριά.
Ο δεύτερος όροφος του διώροφου κτιρίου είναι ουσιαστικά το Δημοτικό και στον επάνω όροφο είναι το Γυμνάσιο. Οπότε, από τα γύρω χωριά πηγαίνανε σχολείο στο Γυμνάσιο στο Φανάρι.
Εμείς μάθαμε αυτή την ιστορία και μπήκαμε στη διαδικασία να γνωρίσουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους, άνω των 60 ετών, που είναι εν ζωή και να καταγράψουμε τις ιστορίες τους.
Αυτό έγινε στο διάστημα μεταξύ Μαρτίου μέχρι και Μάϊο και έπειτα πήραμε αυτές τις ιστορίες και καλέσαμε 20 εικαστικούς από διάφορα μέρη της Ελλάδας, κάποιοι είναι φίλοι από τη Σχολή Καλών Τεχνών, ο καθηγητής μας που είχαμε στη Σχολή επίσης συμμετέχει.
Οι ιστορίες αυτών των ανθρώπων αποτέλεσαν έμπνευση για να πράξουν τα παιδιά το έργο τους.
Αξίζει τα σημειωθεί ότι τα παιδιά ήρθαν, ο καθένας ξεχωριστά, στο χωριό, έζησε πέντε-έξι μέρες.
Ήταν, δηλαδή, ένα τύπου residency, όπως λέγεται. Δηλαδή, ότι έρχεται και δουλεύει στην περιοχή για να παράξει έργο που θα ταυτίζεται κάπως με τον κάτοικο του χωριού, με τον μαθητή.
Ουσιαστικά, είναι η ιστορία του ανθρώπου που πραγματοποιείται μέσω του έργου του καλλιτέχνη.
Ερώτηση: Υλικό για το έργο αυτό αποτέλεσαν μαρτυρίες κατοίκων, αρχειακό υλικό, φωτογραφικά τεκμήρια. Ποια ήταν η διαδικασία που ακολουθήθηκε;
Απάντηση: Λειτούργησε κάπως σαν στόμα με στόμα. Δηλαδή, πήγαμε σε κάποιους γνωστούς, μας είπανε τις πρώτες τους μαρτυρίες.
Όπως για το πώς πηγαίνανε σχολείο από τα απέναντι ημιορεινά χωριά με τα πόδια.
Έχουμε κάποιες μαρτυρίες όπου σου λέει κάποιος κύριος ότι ΄΄εμείς κάναμε δύο ώρες την ημέρα για να φθάσουμε στο σχολείο και άλλες δύο ώρες για να επιστρέψουμε στο χωριό μας καθώς δεν είχαμε τη δυνατότητα να νοικιάσουμε, όπως κάνανε κάποιοι άλλοι μαθητές τους καλοκαιρινούς μήνες για να μπορέσουν να πηγαίνουν καθημερινά σχολείο και να είναι δίπλα στο Φανάρι΄΄.
Οπότε, όλες αυτές οι μαρτυρίες ήταν και η αφορμή ώστε να εξελιχθεί και να πραγματοποιηθεί αυτό το project.
Ερώτηση: Και είναι ένα project το οποίο δεν αποτελεί μια τυπική περιοδική έκθεση που θα συναντήσει κάποιος σε διάφορα μέρη της Ελλάδας αυτό το καλοκαίρι, ενώ ταυτόχρονα καταδεικνύει την ερήμωση των ελληνικών χωριών και την έλλειψη επικοινωνίας με τα αστικά κέντρα. Έτσι είναι;
Απάντηση: Πολύ σωστά. Και κάπως έτσι εξελίχθηκε.
Πέρυσι ανοίξαμε εννιά παλιά κλειστά καταστήματα στην αγορά του Φαναρίου και όλο αυτό εξελίχθηκε προς το σχολείο που είναι το φετινό μας κτίριο καθώς μας έλεγαν ήδη, από την περσινή μας έκθεση, αυτοί που είχαν ζήσει την έννοια της παλιάς αγοράς στο Φανάρι την εποχή του ΄΄80, ΄90, ότι οι αναμνήσεις τους ήταν ότι περνούσαν μέσα από την αγορά, από όλα τα γειτονικά χωριά, και κατέληγαν στο σχολείο ως μαθητές, που επισκέπτονταν το χωριό.
Άρα, εμείς ήδη ξέραμε ποια ήταν η επόμενη κίνησή μας, δηλαδή το φετινό project.
Και κάπως έτσι εξελίχθηκε κιόλας. Η ίδια η μαρτυρία του ανθρώπου είναι που μας δίνει το ερέθισμα να εξελίξουμε το project και αυτό είναι που αποτελεί και την έμπνευση των καλλιτεχνών.
Ερώτηση: Συναισθήματα και μνήμες μπλέκονται και αλληλεπιδρούν στο δημόσιο χώρο του χωριού, καλλιεργώντας τη νοσταλγία και δημιουργώντας νέες μνήμες και προσμονές. Πότε και πως θα λειτουργεί η Έκθεση ώστε να την επισκεφτούν οι ενδιαφερόμενοι;
Απάντηση: Ανοίγουμε την Κυριακή 4 Αυγούστου και ώρα 20:00 το βράδυ. Θα χαρούμε πολύ να σας δούμε όλους.
Καθημερινά θα είμαστε ανοιχτά από τις 5 έως τις 14 του μηνός. Θα είμαστε τα πρωινά 10:00 με 14:00 και τα απογεύματα 19:00 με 23:00
Ερώτηση: Κλείνοντας, να αναφέρουμε και τα ονόματα των είκοσι αυτών καλλιτεχνών που λαμβάνουν μέρος στην Έκθεση;
Απάντηση: Συμμετέχουν οι εξής καλλιτέχνες: ANEL, Βασίλης Βάϊος, Βασίλης Γαλάνης, Κωστής Δαμουλάκης, ATHANDAPIS, Ευμορφία Δημητρίου, Α. Επιθέτη, Σοφία Καρασαββίδου, Δημήτρης Κοντοδήμος, Δήμητρα Κωνσταντινίδη, Ιωάννης Μαρκάκης, Ορέστης Πάγκαλος, Χρήστος Παπακωνσταντίνου, Μυρτώ Πατραμάνη, Βασίλης Πέρρος, Αντώνης Ραπάνης, Γιάννης Τομπουλίδης, Γιώργος Τσακίρης, FENOK, Μαρία-Ανδρομάχη Χατζηνικολάου.
Ξαναγυρίστε στο Φανάρι, ένα σχολ(ε)ίο νοσταλγίας
Οι σιωπηλοί διάδρομοι θα αντηχήσουν ξανά με τις φωνές και με τα βήματα των επισκεπτών, ξεκινώντας ένα νοσταλγικό ταξίδι, βυθιζόμενοι στα χρόνια μιας ευαίσθητης, σημαντικής και ταυτόχρονα οδυνηρής ηλικίας. Από την αθωότητα της παιδικής ηλικίας μέχρι την πολυπλοκότητα της ενηλικίωσης, ο κάθε χώρος ενεργοποιεί την νοσταλγία, την ατομική και συλλογική μνήμη, αλλά και το φαντασιακό του κάθε θεατή. Η επιστροφή μαζί με τον πόνο των αναμνήσεων, οι οποίες ταυτίζονται με τα γεγονότα και τις συνθήκες που βίωσε η κάθε γενιά, δημιουργεί τη νοσταλγία μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί και λειτουργεί λυτρωτικά εξαλείφοντας το άλγος του νόστου.
Όλο αυτό το εγχείρημα δεν αποτελεί μια τυπική περιοδική έκθεση που θα συναντήσει κάποιος σε διάφορα μέρη της χώρας αυτό το καλοκαίρι, αλλά ένα «work in progressproject» που καταδεικνύει την ερήμωση των ελληνικών χωριών και την έλλειψη επικοινωνίας με τα αστικά κέντρα, καθώς και την επαφή των νεότερων με τον τόπο καταγωγής τους και την ιστορία του. Οι συντελεστές μαζί με τους καλλιτέχνες, με επιμονή, σεβασμό και θέληση, κινητοποιούν την κοινότητα σε μία ιδιότυπη συνεργασία για τη σύζευξη του παρελθόντος με το παρόν με σύγχρονους εικαστικούς τρόπους, μια επικοινωνία διαφορετικών γενεών, μια αλληλεπίδραση ανάμεσα σε ντόπιους και επισκέπτες.
Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες επισκέπτονται κατά διαστήματα το χωριό, ερχόμενοι σε επαφή με την ίδια την κοινότητα και τους ανθρώπους της, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο συναισθηματικές σχέσεις και δέσιμο με τον τόπο και τους κατοίκους και έτσι δημιουργείται το συναίσθημα της νοσταλγίας και της επιστροφής τους.
Το κοινό λοιπόν, που θα επισκεφτεί και φέτος το Φανάρι Καρδίτσας, θα έχει τη δυνατότητα να συνυπάρξει και να επικοινωνήσει με το παρελθόν και το παρόν αυτής της μικρής κοινότητας και να περιηγηθεί στους χώρους του παλιού σχολείου, βλέποντας έργα σύγχρονης τέχνης πολλών και διαφορετικών τεχνοτροπιών, όπως ζωγραφική, γλυπτική, κολλάζ, εγκαταστάσεις, βιντεοπροβολές, κ.α. εμπνεόμενα από τη μνήμη του χώρου, αλλά και των κατοίκων που τον έζησαν και τον βίωσαν στο παρελθόν. Δίνοντας στη ρευστή εποχή που ζούμε, μιας εποχής απομόνωσης και μοναξιάς, το νόστο της επιστροφής…
Φανάρι Καρδίτσας / Παλιό Δημοτικό Σχολείο Φαναρίου
Διάρκεια έκθεσης : 4-14 Αυγούστου 2024
Εγκαίνια 4 Αυγούστου / Ώρα 20:00
Είσοδος Ελεύθερη
‘Ωρες λειτουργίας :
Δευ – Παρ: 10:00 – 13:00 & 19:00 – 23:00
Σαβ – Κυρ: 10:00 – 14:00 & 19:00 – 23:00
