Αγαπητοί μου αδελφοί, Εψάλαμε κατά την ακολουθία του Όρθου στην έκτη (στ’) ωδή την Καταβασία:
«Σπλάχνων Ιωνάν έμβρυον απήμεσεν ενάλιος θήρ οίον εδέξατο˙ τη Παρθένω δε
ενοικήσας ο Λόγος και σάρκα λαβών διελήλυθε φυλάξας αδιάφθορον˙ ης γάρ οὐχ υπέστη ρεύσεως την τεκούσαν κατέσχεν απήμαντον». (Καταβασία στ’ ωδής Χριστουγέννων).
Παραλληλίζοντας ο υμνογράφος την θαυμαστή ιστορία του προφήτου Ιωνά και το μυστήριο της γεννήσεως του Θεού Λόγου από την Παρθένο Μαρία, συσχετίζει πρώτον τη διαμονή του Ιωνά στην κοιλιά του κήτους με τη σύλληψη του Κυρίου στην κοιλιά της Παρθένου και δεύτερον την έξοδο του προφήτου από το κήτος στην ξηρά με τη γέννηση του Θείου βρέφους από την θεοδόχο μήτρα της Παναγίας.
Όπως είναι γνωστό, όταν οι άνδρες του πλοίου στο οποίο επέβαινε και ο προφήτης Ιωνάς, «εξέβαλον αυτόν εις την θάλασσαν», ὁ Θεός «προσέταξε κήτει μεγάλω καταπιείν τον Ιωνά», ο Ιωνάς διαφυλάχθηκε σώος και αβλαβής στην κοιλιά του κήτους και μετά από τρείς ημέρες απέβαλε το θαλάσσιο κήτος σαν έμβρυο τον Ιωνά ακέραιο και αβλαβή, όπως ακριβώς ήταν και όταν τον κατάπιε, έτσι και ο Υιός και Λόγος του Θεού που συνελήφθη και έλαβε σώμα στην κοιλιά της Παρθένου Μαρίας, γεννήθηκε απ’ αυτήν διατηρώντας άφθορη την παρθενία της, όπως άφθορη διαφυλάχθηκε η παρθενία της και κατά την ώρα πού συνελήφθη μέσα της.
«Ώσπερ συλληφθείς» (ο Κύριος), γράφει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, «παρθένον την συλλαβούσαν ετήρησεν, ούτω και τεχθείς την αυτήν παρθενίαν εφύλαξεν άτρωτος μόνος διελθών δι’ αυτής και κεκλεισμένην τηρήσας αυτήν».
Στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Κυρίου έχουμε δύο γεννήσεις: την προαιώνια γέννησή Του ως Λόγου εκ του Πατρός και την εν χρόνω γέννησή Του «κατά σάρκα» από την Παρθένο Μαρία.
Ως Λόγος και Μονογενής Υιός του Θεού κατά την προ αιώνων γέννησή Του από τον Θεό Πατέρα «ουχ υπέστη ρεύσεως», αλλά προήλθε εκ του Πατρός απαθώς και αρρεύστως. «Λόγος μεν ουν και απαύγασμα λέγεται», διδάσκει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Το «ουχ υπέστη ρεύσεως» που ο ιερός μελωδός αποδίδει στο πρόσωπο του Κυρίου, θα μπορούσε να εννοηθεί ακόμη και για την εν χρόνω γέννησή Του, αφού συνελήφθη από την Παρθένο Μαρία απειράνδρως και ασπόρως.
Ὁ Κύριος, λοιπόν, και κατά τις δύο γεννήσεις Του απεδείχθη απαθής και άρρευστος˙ ούτε ο Θεός Πατέρας γεννώντας τον έπαθε κάτι ούτε και η Παναγία Μητέρα Του. Διότι καθώς ὁ Υιός του Θεού έγινε Υιός ανθρώπου ατρέπτως, δηλαδή χωρίς να τραπεί από τη δική Του φύση και Θεότητα ή να υποστεί κάποια αλλοίωση ή ρεύση, έτσι διεφύλαξε άτρεπτη και αβλαβή και την Παρθένο Μαρία που τον γέννησε, η οποία, χωρίς να στερηθεί την κατά φύσιν παρθενία που είχε, προσέλαβε εκείνο που δεν είχε, δηλαδή την υπέρ φύσιν μητρότητα.
Βλέπουμε αδελφοί μου τα θαυμαστά του παντοδυνάμου και πανυπερτελίου Θεού να παρουσιάζονται μπροστά μας, να μας αποκαλύπτονται και εμείς να μένουμε έκθαμβοι και εκστατικοί στο μυστήριο της φανερώσεως του Θεού Λόγου και της σαρκώσεως Του ανάμεσά μας.
Ο Γεννημένος Σωτήρας μας και εφέτος, όπως η Εκκλησία θα τον εξαγγείλει, θα έλθει για να γεννηθεί στις καρδιές μας, να μας χαροποιήσει, να μας φωτίσει, να μας αλλάξει την διάθεση από την σκοτεινιά της ζωής μας και να μας μεταμορφώσει.
Πρέπει να Του δώσουμε τόπο στην καρδιά μας για να γεννηθεί και να μας κάνει καλύτερους από ότι είμαστε, δυνατούς και σταθερούς στις προκλήσεις πού υπάρχουν γύρω μας.
Ευρισκόμαστε σε καιρό μεγάλου πολέμου και εξαιτίας της επιδημίας του κορωναϊού, αυτού του μικρού ιού πού όμως είναι τόσο μεγάλος σε καταστροφική δύναμη, ο οποίος παρασέρνει στο διάβα του στον βιολογικό θάνατο μεγάλο αριθμό συνανθρώπων μας.
Και δυστυχώς δεν έχει σκορπίσει μόνο τον φόβο αλλά και την διχόνοια, την αμφισβήτηση, την απιστία, την αποστασία προς την πραγματική μας σχέση προς τον Θεόν και προς τον συνάνθρωπό μας.
Η πεμπτουσία, το Είναι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού το Σώμα Του δηλαδή και το Αίμα Του, τα οποία ευρίσκονται μέσα στην Εκκλησία λοιδορούνται· και απιστία μεγάλη κατακλύζει τις σκέψεις των ανθρώπων. Αμφισβητίες και άπιστοι επιβάλλουν τις θέσεις τους στους πιστούς Χριστιανούς και τους δημιουργούν προσκόμματα στην εν Χριστώ ζωή τους, πού είναι ο εκκλησιασμός και η θεία Κοινωνία του Χριστού. Λησμονούμε ότι ο Χριστός είναι ο ιατρός και Σωτήρας μας.
Οι αδελφοί μας, οι οποίοι έχουν ασθενήσει από τον κορωναϊό, ζουν μόνοι τους μέχρι να αποθεραπευτούν και οι κεκοιμημένοι θάπτονται ως μίασμα για όσους αφήνουν πίσω τους.
Πολλές σκέψεις κατακλύζουν την ψυχή μας γύρω από τα δύσκολα αυτά θέματα γι’ αυτό σας παρακαλώ όλους σας να είμαστε σταθεροί στην πίστη μας, στο Γεννημένο Σωτήρα μας, να τον δοξολογούμε με την ζωή μας και τα έργα μας, να τον ευχαριστούμε γι’ αυτά που μας χαρίζει «έκαστον κατά την χρείαν αυτού» και να τον παρακαλούμε να δυναμώνει όλους αυτούς, οι οποίοι αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή των δομών υγείας της πατρίδος μας και του κόσμου, για να είναι άτρωτοι, στο έργο της διακονίας του πάσχοντος αδελφού.
Ας πάψουμε να επηρεαζόμαστε από το δαιμονικό πνεύμα του αιώνος τούτου, που δαιμονοποιεί τη ζωή μας και να ακολουθήσουμε το αστέρι της Βηθλεέμ, ώστε να ανεύρουμε μέσα στη φάτνη εσπαργανωμένο τον Σωτήρα Κύριο και να Τον προσκυνήσουμε και να Τον προσλάβουμε και να Τον τοποθετήσουμε στη φάτνη της καρδιάς μας και να ενωθούμε μαζί Του πραγματικά!
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα! Χρόνια Πολλά!
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ.κ. Τιμόθεος.
