Αγαπητοί συμ-πατριώτες, Κάθε επέτειος και εθνική γιορτή δεν είναι μόνο αργία, αλλά οφείλει να είναι αιτία και αφορμή για προσωπικό και συλλογικό αναστοχασμό. Ευκαιρία να θυμηθούμε, να ξαναδιαβάσουμε την Ιστορία με ψύχραιμη ματιά, να τιμήσουμε τους αγώνες των προγόνων μας, να συγ-κινηθούμε από το μεγαλείο της Ελληνικής Ψυχής.
Η εθνική επέτειος της 28η Οκτωβρίου 1940 και η Εθνική Αντίσταση που ακολούθησε, αποτελούν φωτεινό οδοδείκτη για όλους μας και προπαντός για τις επόμενες γενιές. Οι πρόγονοί μας είπαν «ΟΧΙ», όταν έπρεπε και έγραψαν λαμπρές σελίδες ηρωϊσμού και αληθινό έπος σε όλα τα επίπεδα: οι στρατιώτες στα πεδία των μαχών, οι Γυναίκες της Πίνδου στα κακοτράχαλα χιονισμένα βουνά, λίγο μετά όλοι μαζί στην Εθνική Αντίσταση.
Εμείς σήμερα οφείλουμε να διαβάσουμε σωστά την Ιστορία, να διδαχθούμε, να αναλάβουμε την προσωπική μας ευθύνη στις προκλήσεις των καιρών. Να γνωρίζουμε πότε πρέπει να λέμε το δικό μας «Όχι», να καλλιεργούμε διαρκώς κλίμα εθνικής ομοψυχίας, να κάνουμε την δική μας Αντίσταση μέσα από μάχες ειρηνικές. Η αποτρεπτική ισχύς της χώρας μας και η ευφυής εξωτερική πολιτική οφείλει να είναι διαρκής προσπάθεια. Ας μην ξεχνάμε ότι η μισή Κύπρος τελεί υπό κατοχή, η κυριαρχία στο Αιγαίο αμφισβητείται φανερά, ο υποθαλάσσιος ενεργειακός πλούτος είναι η αιτία που είμαστε σε ακήρυχτο πόλεμο με την Τουρκία.
Η απάντηση στις προκλήσεις των καιρών οφείλει να είναι καθημερινή, μέσα από την υπεράσπιση υψηλών εννοιών και νοημάτων, όπως Πατρίδα, Εθνική Αξιοπρέπεια, Συλλογικές αξίες, Ειρήνη, Ελευθερία, Ισότητα, Ανάπτυξη, κ.α. Έννοιες τις οποίες όσο αφήνουμε στο περιθώριο, επιτρέπουμε σε παρακμιακά στοιχεία να τις καπηλεύονται και να τις απαξιώνουν διαχρονικά. Η χώρα αργοπεθαίνει δημογραφικά, αλλοιώνεται πολιτισμικά, υποβαθμίζεται γλωσσικά, πνευματικά. Αλήθεια εμείς τι κάνουμε;
Αν δεν πούμε τώρα το δικό μας «Όχι», αν δεν οργανώσουμε τώρα την δική μας Εθνική Αντίσταση, σε λίγες δεκαετίες θα μετατραπούμε ελληνόφωνο τμήμα μιας ευρωπαϊκής κυριαρχίας με αποκομμένη την ιστορική συνείδηση, δίχως ταυτότητα, με άχρωμα διεθνικά διαβατήρια σε καταναλωτικές αγορές και οικονομικές ζώνες αλλοτρίων συμφερόντων.
Τέλος, ας θυμηθούμε τη φράση του Φώτη Κόντογλου: «Μὴ φοβηθῆτε ἐκεῖνον ποὺ σκοτώνει τὸ σῶμα, καὶ ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτα παραπάνω. Ἀλλὰ νὰ φοβηθεῖτε ἐκεῖνον ποὺ μπορεῖ νὰ θανατώσει καὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή.»
Αυτό είναι το βαθύτερο διακύβευμα των ημερών μας: Η διατήρηση της Ελληνικής Ψυχής, αυτό είναι το προσωπικό μας στοίχημα, αυτό είναι το δικό μας Χρέος.
