Πέρασε μια ακόμη δύσκολη χρονιά για εκπαιδευτικούς, μαθητές και φυσικά για όλη την κοινωνία. Η πανδημία αποτέλεσε μια πρωτόγνωρη για όλους κατάσταση που όμως για την Κυβέρνηση και το Υπουργείο χρησιμοποιήθηκε για να προωθηθούν μια σειρά ρυθμίσεις και μέτρα χωρίς να υπάρξουν μεγάλες αντιδράσεις. ‘Έτσι την καλή εικόνα της κυβέρνησης που έγκαιρα αντέδρασε την προηγούμενη χρονιά, διαδέχτηκε η λειτουργία των σχολείων που ξεκίνησε:
- με παγουρίνα από το Ίδρυμα Λασκαρίδη (από αυτόν που είπε πως οι εφοπλιστές έχουν χεσμένο τον Πρωθυπουργό, την κυβέρνηση κλπ),
- με μάσκες αλεξίπτωτα, με μεγάλα τμήματα και συνωστισμό στις τάξεις (που δεν κολλάει, αλλά μετά κολλάει),
- -χωρίς το απαραίτητο προσωπικό (εκπαιδευτικό, νοσηλευτικό και καθαριότητας),
- -χωρίς λάπτοπ και τάμπλετ για τους μαθητές (με την επιδότηση αγοράς εξοπλισμού να τρέχει στο τέλος της χρονιάς όταν ξανάνοιξαν τα σχολεία).
Αποτέλεσμα; Ένα από τα πιο παρατεταμένα κλεισίματα σχολείων στην Ευρώπη. Φυσικά οι συνέπειες του κλεισίματος έπληξαν τους μαθητές, από τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα, που δεν είχαν ούτε τα μέσα αλλά ούτε και την οικογενειακή στήριξη για να ανταπεξέλθουν στην πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση. Και βεβαίως να μην ξεχάσουμε και τους εκπαιδευτικούς που έπρεπε να σχεδιάσουν και να υποστηρίξουν την τηλεκπαίδευση, χωρίς καμιά ουσιαστική βοήθεια από το Υπουργείο το οποίο υποκριτικά (όπως έκανε και με τους υγειονομικούς) χειροκροτούσε.
Παράλληλα προώθησαν, με κλειστά σχολεία και Συλλόγους χωρίς δια ζώσης διαδικασίες, όλη την αντιεκπαιδευτική ατζέντα. Μειώσεις εισακτέων, βάση του «10», τράπεζα θεμάτων, επιθεωρητισμό, κατηγοριοποίηση και χειραγώγηση (ντεμέκ αξιολόγηση), αλλαγές στο εργασιακό αλλά και στο συνδικαλιστικό νόμο και άλλα πολλά, για να αναφέρουμε τα πιο «δημοφιλή».
Μετά την ψήφιση του λεγόμενου νόμου Χατζηδάκη (ίσως με μια μικρή αναβολή αν υπερισχύσει το σενάριο των πρόωρων εκλογών) έρχονται ακόμη περισσότερα μέτρα από το Σεπτέμβριο. Το ορεκτικό, στο τραπέζι της επιβολής των νόμων της αγοράς στη εκπαίδευση, θα είναι ο νόμος για τα στελέχη εκπαίδευσης που θα κάνει ακόμη πιο αντιδημοκρατικό τον τρόπο διοίκησης του σχολείου και την εφαρμογή της ατομικής αξιολόγησης.
Η κυβέρνηση συνειδητά διαχειρίστηκε τα εκπαιδευτικά προβλήματα με γνώμονα την επιβολή αντιδραστικών αλλαγών στη εκπαίδευση προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων, τα συμφέροντα των σχολαρχών (πχ. η παράταση του σχολικού έτους που όχι μόνο δεν κάλυψε μαθησιακά κενά αλλά, εκτός των άλλων, έγινε για να ξεπλύνει επικοινωνιακά το Υπουργείο, ενεργοποιώντας τα κανιβαλικά κοινωνικά αντανακλαστικά απέναντι στους εκπαιδευτικούς). Είχε μαζί της βεβαίως και τα πετσομπουκωμένα κανάλια της μαζικής χειραγώγησης και αποχαύνωσης, σε βαθμό που και η χούντα θα ζήλευε, που σε ρόλο παπαγάλου στοχοποιούσαν και δυσφημούσαν κάθε αντίθετη με το «Μωυσή» άποψη. Φαντάζουν παντοδύναμοι αλλά χρειάστηκε μόνο ένα βίντεο (Νέα Σμύρνη) για να ξεσκεπαστεί η γύμνια της κυβερνητικής πολιτικής στην πανδημία.
Δεν γινόμαστε «μάντεις κακών». Έχουμε την πεποίθηση πως μπορούμε να σταματήσουμε την επίθεση που δεχόμαστε ως εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι. Η «συνταγή» είναι γνωστή. Ενότητα, όπως όταν αρνηθήκαμε με συντριπτική πλειοψηφία τη συμμετοχή στις ηλεκτρονικές εκλογές για τους αιρετούς και όταν συμμετείχαμε στη απεργία-αποχή από την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου) και Αγώνας, όπως δυστυχώς αρνήθηκαν να σχεδιάσουν και να οργανώσουν, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ΔΟΕ-ΟΛΜΕ- ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ, ενάντια στην κατάργηση του 8ωρου και τον κυβερνητικό έλεγχο στο συνδικαλισμό. Για να υπάρξει ενότητα και να είναι αποτελεσματικοί οι αγώνες όμως χρειάζεται η συμμετοχή. Η συσπείρωση γύρω από τα σωματεία, κόντρα σε λογικές ανάθεσης, προσωπικού βολέματος και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Το καλοκαίρι ας ανασυνταχθούμε (προσωπικά και συλλογικά) και ας δώσουμε αγωνιστικό ραντεβού τον Σεπτέμβρη, παίρνοντας τη ζωή στα χέρια μας.
Μέχρι τότε και παραφράζοντας την έκφραση «Καληνύχτα και καλή τύχη» του δημοσιογράφου Έντουαρντ Μόροου, με την οποία στα ζοφερά χρόνια του Μακαρθισμού στις ΗΠΑ έκλεινε την εκπομπή του (έγινε και ταινία), ευχόμαστε σε όλους:
