ΙΤΣΙΜΒΠΙΣ
Φυσικά, η 24η Φεβρουαρίου 2022, δεν είναι η γενέθλια ημερομηνία, αφού έχουν υπάρξει ανάλογα ή παρόμοια γεγονότα και στο παρελθόν. Είναι όμως μια ημερομηνία ορόσημο, αφού οι συσσωρευμένες τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος αντί να αποτρέψουν το κακό, του επιτρέψανε να καρποφορήσει ή μάλλον να κακοφορμίσει.
Τα διεθνή
Δεν θα πάρουμε θέση υπέρ του ενός ή του άλλου μια και, κατά την γνώμη μας, ακόμα και όποιο δίκιο είχαν οι μεν, το χάσανε με την εισβολή. Εν αντιθέσει με την κυβέρνησή μας που στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία, μάλλον δεν έδειξε και την πιο σώφρονα «ευαισθησία».
Το μείζον είναι ότι η δύναμη επιβάλλει Δίκαιο! Είναι γνωστό από την Αθηναϊκή συμμαχία ακόμα. Το είδαμε στην Κύπρο, στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία, για να αναφέρουμε τα πιο εμβληματικά γεγονότα στα οποία η ισχύς της μιας πλευράς επέβαλε τα τετελεσμένα. Κι όμως επίσημα δεν αναφέρεται τίποτα!Έφτασε η Τουρκία να καταγγέλλει την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όταν η ίδια χρεώνεται και την εισβολή και την μακροχρόνια κατοχή της Κύπρου. Το Διεθνές Δίκαιο κατάντησε μια στερεοτυπική αυταπάτη. Δεν βλέπουν ότι ακόμα κι αυτοί που το επικαλούνται δεν το σέβονται;Η αμετροέπεια έδωσε την θέση της στην αμετροέργεια. Τα ανεξέλεγκτα λόγια γίνανε ανεξέλεγκτα έργα, γι’ αυτό και ο αναθεωρητισμός είναι καταδικαστέος απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Το πολυπολικό σημερινό παγκόσμιο σύστημα, όπως αναφέρουν πολλοί αναλυτές, όχι μόνο δεν επιτρέπει εύκολες διορθώσεις σε λάθη, αλλά περιπλέκει την κατάσταση. Μιλάνε για αντίποινα όταν είναι γνωστό πως η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από την Ρωσία είναι δίστομο μαχαίρι. Μοιάζει με ειρωνεία όταν τα αποτελέσματα μπορεί να είναι αυτοτραυματικά.Κι όμως το πλαίσιο αλλάζει άρδην. Το ανταγωνιστικό τρίγωνο Ρωσία–Κίνα–Αμερική, φτιάχνει ένα νέο κάδρο από δω και πέρα. Η Ευρώπη, ως ουρά της Νατοαμερικανικής πλευράς, φαίνεται να τα έχει χαμένα. Ο «νανισμός» της, η ασυνεννοησία, η έλλειψη θεσμών, η ανικανότητα τελικά, την κάνουν περισσότερο προβληματική παρά χρήσιμη! Είναι επόμενο αυτές οι εξελίξεις να μην έχουν θετικό πρόσημο ούτε για τους λαούς, ούτε για τις μικρές και μεσαίες χώρες που θα επιθυμούσαν μια άλλη πορεία. Μένει, συνεπώς, η κρατική ευθύνη του κάθε μέλους του παγκόσμιου χωριού. Ο καθένας κρίνεται απ’ το τι έπραξε ή δεν έπραξε όλο το προηγούμενο διάστημα για να προστατέψει τα του «οίκου» του, μιας και η πρόσδεση στους μεγάλους προστάτες είναι μια αυταπάτη που δημιουργεί επιπλέον κινδύνους.
Τα εσωτερικά
Πολιτική σημαίνει πρόβλεψη. Να λύνεις τα προβλήματα πριν τα λύσει ο χρόνος και μάλιστα να τα καθοδηγείς κι όχι το αντίθετο! Δεν μπορεί να είναι ανόητοι όλοι αυτοί, επιστήμονες, αναλυτές,ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί, που δεικτικότατα επισημαίνουν συνεχώς, εδώ και χρόνια, την καταστροφική εξάρτηση της χώρας μας κυρίως στον ενεργειακό τομέα. Καμία εξόρυξη, καμία εκμετάλλευση του δικού μας πλούτου. Το αντίθετο, αυτοπεριοριζόμαστε!!! Δείτε τι γίνεται τελευταία με την Λάρκο. Είναι αυτή που διαχειρίζεται τα δυσεύρετα εγχώρια μεταλλεύματα, νικέλιο, χρώμιο, κοβάλτιο κ.ά. που μας καθιστούν περίοπτους πανευρωπαϊκά κι όμως εμείς την ξεπουλάμε αυτοβούλως!
Δεν είναι όμως μόνο η ενέργεια. Η οριοθέτηση των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών, ο πρωτογενής τομέας της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, του φυσικού μας περιβάλλοντος και τόσα άλλα, κακοδιαχειρίζονται από εθελόδουλους αυτοκαταστροφικούς πολιτικούς, με τεράστιες συνέπειες στον ελληνικό λαό. Η ευθύνη είναι όλων των συστημικών κομμάτων, μηδενός εξαιρουμένου!!!Μακάρι να μην ήρθε η ώρα του επώδυνου «ταμείου»!
Υπάρχουν όμως και άλλα χειρότερα σενάρια, όπως το να δούμε «αντιγραφείς Πούτιν» στην περιοχή μας, για κάτι που θα πρέπει να είμαστε διπλά προσεκτικοί και κυρίως προετοιμασμένοι. Είναι γνωστό ότι κανείς δεν πρόκειται να μας συνδράμει στην δύσκολη στιγμή. Γι’ αυτό, δυστυχώς, χρειάζεται και αμυντική ισχύς και αποτρεπτική δύναμη. Οι «κόκκινες γραμμές» θα πρέπει να είναι ξεκάθαρες, να γίνονται αντιληπτές απ’ τους άλλους και φυσικά να εννοούνται απόλυτα από μας. Οι κάθε είδους «ειρηνιστές», «δικαιωματιστές», «διεθνιστές», θα πρέπει να δουν, έστω και αργά, την προοπτική της πατρίδας, αφού η γεωπολιτική κρίση είναι στενά δεμένη με την οικονομική και ενεργειακή. Ας ευχηθούμε οι ασκοί του Αιόλου να μην φτάσουν στη γειτονιά μας.
Συμπέρασμα
Χρειάζεται να βρούμε το μέτρο. Όχι το κάθε μέτρο, όπως εσφαλμένα λένε πολλοί, άλλα το άριστο, αυτό που σε κάνει να ζυγίζεις τα πράγματα και να πράττεις το απαραίτητο, το όσο χρειάζεται την κάθε φορά. Χωρίς υπερβολές και χωρίς εκπτώσεις.
Υ.Γ. Κάνει εντύπωση που μέχρι στιγμής η Εκκλησία δεν πήρε πρωτοβουλία ούτε για μια παράκληση! Και μιλάμε για δυο λαούς που είναι σε σημαντικό βαθμό όμαιμοι, ομόγλωσσοι και ομόθρησκοι!!! Ο Θεός να βάλει το χέρι Του.
