«Tων οικίων ημών εμπιπραγμένων ημείς άδομεν» (Eνώ τα σπίτια μας καίγονται εμείς αδιαφορούμε & τραγουδούμε) Θουκιδίδης
Πριν από λίγα χρόνια από τούτη τη φιλόξενη στήλη καταθέσαμε τους προβληματισμούς μας, αλλά και την αγωνία μας για τα επερχόμενα δεινά στην κοινωνία μας & στην πατρίδα μας και ευχόμασταν τότε να μην καταντήσουμε εμείς οι Έλληνες απλοί θεατές – άβουλα όντα σ’ όλα αυτά που κατεργάζονται ξένοι και ντόπιοι «ηγεμόνες» για μας, χωρίς εμάς.
Aπό τότε και μέχρι σήμερα οι νεκροθάφτες του Eλληνισμού και της ορθοδοξίας με επιδέξιο τρόπο σκάβουν το λάκκο μας κάτω από τα πόδια μας και εμείς είτε σφυρίζουμε αδιάφορα ή κοιμόμαστε το μακάριο ύπνο της αδιαφορίας για τα τεκταινόμενα. Όλοι αυτοί που κατεργάζονται τη συρρίκνωση του Eλληνισμού και την αποδυνάμωση της Oρθόδοξης Eκκλησίας μας, δουλεύουν συστηματικά, καταρτίζουν στρατηγικά σχέδια και με επιδέξια τακτική & στρατηγική τα υλοποιούν στην αρχή δειλά-δειλά και εφ’ όσον δουν ότι δεν υπάρχει αντίδραση από το λαό, τα ολοκληρώνουν και τα επιβάλλουν.
Ποιος πίστεψε ή προβληματίσθηκε από τις καθαρές αντιδραστικές φωνές των προβληματισμένων Eλλήνων, που τεκμηρίωναν & ξεσκέπαζαν τα σχέδια των μισελλήνων με πρωτοκορυφαίο τον ανθέλληνα Aμερικανοεβραίο Kίσσιγκερ, ο οποίος απροκάλυπτα στο Kογκρέσσο των H.Π.A. τόλμησε και χαρακτήρισε τους Έλληνες ως ατίθασους και προβληματικούς στο χώρο των Bαλκανίων και συνέστησε ως τρόπο τιθάσευσης του Έλληνα, το κόψιμο του από τις ρίζες του τη θρησκεία, την ιστορία και τη γλώσσα του;
Kαι επειδή σύμφωνα με την αποσταγμένη σοφία των προγόνων μας είναι ευτυχισμένος αυτός που διδάσκεται επωφελώς από την ιστορία της πατρίδος του είναι καλό και χρήσιμο, προκειμένου να μη κοιμόμαστε με τα τσαρούχια σαν αφιονισμένοι ή νεκρωμένοι, να θυμηθούμε, για να μη ξεχνούμε, όλα τα γεγονότα που έχουν συμβεί από τότε και μέχρι σήμερα, για να μπορέσουμε μόνοι μας να βγάλουμε ανεπηρέαστοι το συμπέρασμα αν το μουσουλμανικό τόξο είναι ουτοπία ή πραγματικότητα και αν από τον εγκλωβισμό αυτόν κινδυνεύει η πατρίδα μας
Για να μην μακρηγορήσουμε με τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την Eλληνική επανάσταση του 1821, το συνέδριο της Bιέννης με τον περιβόητο μισέλληνα Mέτερνιχ, τη δολοφονία του άξιου Έλληνα Kυβερνήτη Iωάννη Kαποδίστρια, τις μηχανορραφίες των τότε πολιτικάντηδων για το ποιός θα αναλάβει την εξουσία, τον ατυχή πόλεμο του 1897, το μακεδονικό αγώνα, τον Eλευθέριο Bενιζέλο τον άξιο αυτόν Kυβερνήτη της πατρίδος μας, τη διαίρεση του Eλληνικού στρατού σε Bενιζελικούς & BαΣιλικούς, το Έπος του 1940 και της Eθνικής αντίστασης, τα παχιά λόγια των τότε πολιτικών της διεθνούς πολιτικής σκηνής, που εξυμνούσαν τον ηρωισμό των Ελλήνων και στη συνέχεια τα ξέχασαν, φτάσαμε στο εθνοπροδοτικό δράμα της Κύπρου και του Κυπριακού ελληνισμού. Ανίκανοι ηγέτες – ευάλωτα ανθρωπάκια, πιόνια των διεθνών σκακιέρηδων το χειρίσθηκαν ανεύθυνα ή και εγκληματικά. Η Τουρκία όμως με τη βοήθεια των ΗΠΑ και των δορυφόρων υποτακτικών της κατάφερε να θεμελιώσει ένα σταθερό δεδομένο για το μουσουλμανικό τόξο. Διχοτόμησε το νησί, όπως το είχε από 10ετίας προκαθορισμένο, δημιούργησε ένα δεύτερο κράτος, μέσα στην κυρίαρχη και ανεγνωρισμένη από το διεθνές δίκαιο Κυπριακή Δημοκρατία, καθαρά τουρκικό. Μετά την εγκαθίδρυση και την παγίωση αυτού του κομματιού του μουσουλμανικού τόξου, φθάσαμε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Οι ίδιες εγκληματικές πράξεις επαναλήφθηκαν και σιγά σιγά με τον καιρό επικυρώθηκαν από τη διεθνή κοινότητα. Και εκεί οι μουσουλμανικές μειονότητες με τις έξωθεν επεμβάσεις, την προπαγάνδας και την πακτωλή χρηματοδότηση, ανδρώθηκαν, ξεσηκώθηκαν, αιματοκύλησαν τις περιοχές τους και με τις ευλογίες των ισχυρών και τις πιεστικές επιρροές, έγιναν και αναγνωρίσθηκαν ως κρατικές οντότητες. Η πρόσφατη αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου ως αυτόνομη κρατική ύπαρξη και η εν συνεχεία ενσωμάτωση με την Αλβανία για να υλοποιηθεί το υπάρχον σχέδιο της μεγάλης Αλβανίας, προσθέτει μια νέα δυναμική στο προδιαγεγραμμένο μουσουλμανικό τόξο των Βαλκανίων, το οποίο θα σφίγγει σιγά σιγά τους ορθόδοξους Βαλκάνιους λαούς μέχρι την πλήρη ασφυκτική συρρίκνωση αυτών. Κυρίαρχη θέση στο χώρο του μουσουλμανικού τόξου έχει η Τουρκία, αγαπημένο παιδί των ΗΠΑ, η οποία θα υλοποιήσει τα γεωπολιτικά σχέδια των Αμερικανών εξουσιαστών στο χώρο όχι μόνο των Βαλκανίων, αλλά και της Ευρώπης.
Ας θυμηθούμε πως ξεκίνησε το κράτος των Σκοπίων, που έφτασε σήμερα και που ευελπιστεί να το φτάσει η σωβινιστική του ηγεσία. Ο εθνικισμός και ο αλυτρωτισμός, που έντεχνα καλλιεργείται σε βάρος της εθνικής ακεραιότητας της πατρίδος μας, είναι ορατός πλέον και άμεσα επερχόμενος κίνδυνος. Η φερόμενη ως ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία, που είναι σχισματική χωρίς καμία επικοινωνία με τις λοιπές ορθόδοξες εκκλησίες των Βαλκανίων και όχι μόνο, βαρύνεται με εθνοφυλετικές τάσεις και εξυπηρετεί τα σχέδια τα επεκτατικά των Σκοπιανών, που παραχαράσσοντας την ιστορία καπηλεύονται το όνομα της Μακεδονίας με απώτερο σκοπό και στόχο την ίδρυση του λεγόμενου Μακεδονικού Κράτους, αφού προσαρτήσουν ολόκληρη την Μακεδονία μας και μέρος της Βουλγαρίας. Σ’αυτό το κρατίδιο που είναι δορυφόρος της Αμερικής, οι μουσουλμάνοι πριμοδοτούνται από την Τουρκία, όπως το ίδιο γίνεται με τους Μουσουλμάνους της Βουλγαρίας και της Ελλάδος στο χώρο της Δυτικής Θράκης και προετοιμάζονται αφού πρώτα επιτευχθεί πλήρως ο εκτουρκισμός τους, για το νέο πετυχημένο πείραμα του Κοσσόβου. Και εμείς τι κάνουμε; Τι έκαναν και τι κάνουν διαχρονικά οι πολιτικοί μας; Γιατί όλες αυτές οι ανιστόρητες και υποβουλιμαίες επεκτατικές βλέψεις; Ποια συμφέροντα εξυπηρετούνται και ποιοι κρύβονται πίσω απ’ αυτά; Και ο ελληνικός λαός που παθητικά τα αποδέχεται γιατί δέχεται να τρέφεται κατά καιρούς με τα ξυλοκέρατα των αφεντικών τους, ως άλλος πεινασμένος άσωτος υιός της ευαγγελικής παραβολής, που εγκατέλειψε το πατρικό του σπίτι, τις πατρικές του παραδόσεις και ζήλεψε τα ξένα και τα εφήμερα, αγνοώντας ή παραθεωρόντας το άμεσο μέλλον του, που είναι ορατό και επιβλαβές για τα εθνικά μας σύνορα της βόρειας εδαφικής ακεραιότητας με τη τουρκοποίηση της Δυτικής Θράκης, την προσάρτιση της Μακεδονίας μας και γιατί όχι την απελευθέρωση της Τσαμουριάς, όνειρα και ορέξεις της Αλβανίας, για την προσάρτηση μέρος της Ηπείρου μας στη Μεγάλη Αλβανία;
Και οι διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις; Αυτές ανήκουν στην παλιά εποχή και δεν έχουν κύρος πλέον στη νέα εποχή. Γιατί έθαψαν τη συνθήκη της Κέρκυρας του 1917 που αναγνώριζε αυτονομία στη Β. Ήπειρο; Η Αλβανία και η Τουρκία δουλεύουν συστηματικά από χρόνια για να υλοποιήσουν αυτά τα μακροχρόνια και μακρόπνοα σχέδια, τα οποία όταν κάποιος επιχειρεί να τα αποκαλύψει χαρακτηρίζεται ως ονειροπόλος και ως εχθρός της τεχνικά καλλιεργούμενης ελληνοτουρκικής και ελληνοαλβανικής φιλίας, που προσχηματικά και επίσημα παρουσιάζεται από τις κυβερνήσεις αυτών των κρατών και δυστυχώς και με τη συμμετοχή της Ελλάδος.
Ποιος όμως έμπρακτα, από τους εκάστοτε κυβερνώντες την πολιτεία και την εκκλησία μας, ενδιαφέρεται για τη συρρίκνωση έως τη διαφαινόμενη εξαφάνιση του ελληνισμού και της ορθοδοξίας μας στην Κωνσταντινούπολη, στα νησιά Ίμβρο, Τένεδο και στη Β. Ήπειρο; Ποιος αντέδρασε δυναμικά για να μην περάσει η ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στον Ελαιώνα της Αθήνας, σε μια ιστορική περιοχή 17,5 στρεμμάτων, που δόθηκε από το κράτος μας για να ανεγερθεί το μουσουλμανικό τζαμί, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί από το ελληνικό δημόσιο με το ποσό των 106 εκ. ευρώ; Σε τι θα εξυπηρετήσει αυτή η θυσία αυτού του υπέρογκου χρηματικού ποσού σήμερα, που τα έσοδα του ελληνικού λαού συνεχώς μειώνονται, η ανεργία των νέων αυξάνει καλπάζοντας, η φορολογία δυσανάλογη και το ΔΝΤ να διαφεντεύει τον τόπο μας ως άλλος νέος κατακτητής; Ποια εθνική ή άλλη ανάγκη επέβαλλε η ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει την αναστύλωση του ΦΕΤΙΧΕ ΤΖΑΜΙ της Αθήνας, που είναι το σήμα κατατεθέν της Τουρκικής σκλαβιάς και το οποίο έχει κτισθεί πάνω στα ερείπια τρίκλητης βασιλικής, παλαιοχριστιανικής εκκλησίας και τα υλικά ήταν από τον Ιερό Ναό και μια κολώνα του από τις στήλες του Ολυμπίου Διός της Αρχαίας Αθήνας;
Και ενώ θα έπρεπε οι Έλληνες να αντιδράσουμε σ’αυτή την πρόκληση και να θυμηθούμε το τάμα του έθνους, που οι πρωτεργάτες της επαναστάσεως του 1821 και ιδιαίτερα ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, το υποσχέθηκαν και ο ελληνόψυχος κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης Καποδίστριας το συμπεριέλαβε στα πρώτα διατάγματα, με τη θέλησή μα το ξεχάσαμε και για 190 χρόνια τώρα αθετούμε την παρακαταθήκη τους, Δυστυχώς αυτά τα ζωτικής σημασίας θέματα τα έχουμε μόνοι μας παραθεωρήσει ή καθ’ υπόδειξη άλλων τα αγνοούμε και «περί άλλων μεριμνώμεν και τυρβάζομεν». Σιγά σιγά χάνουμε την ταυτοπροσωπία μας. Κατάφεραν οι αλλότριοι και φυσικά με τη δική μας συγκατάθεση να γίνουμε μια πολυπρόσωπη, πολυφυλετική και πολυπολιτισμική κοινωνία. Οι μουσουλμάνοι που ζουν στην πατρίδα μας και τρέφονται από τους Έλληνες, πριν από λίγο καιρό με ειδικές εντολές από τους καθοδηγητές τους, έδωσαν δυναμικό παρόν στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδος και προσδιόρισαν το θρησκευτικό τους στίγμα στη χώρα μας.
Με άλλα λόγια μας προειδοποίησαν για τη δυναμική τους. Το ίδιο έκαναν και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Τα ήθη και τα έθιμα των οργανωμένων μέχρι χθες κοινωνιών αμβλύνονται και βαθμηδόν αλλοτριώνονται. Οι λαοί δυστυχώς έχουν υπνωτισθεί και επιδεικνύουν αδιαφορία για την ιστορία τους, την πίστη τους και για τις κληρονομικές πατρογονικές καταβολές τους. Ασχολούνται περισσότερο με τον εκμαυλισμό της ευμάρειας των υλικών αγαθών και απολαύσεων, δείχνουν υπερβολικά επηρεασμένοι με την τεχνική οικονομική κρίση και δεν μπορούν να διακριβώσουν ότι αυτή η κρίση είναι κατευθυνόμενη για να περάσουν οι «ηγεμόνες» της υπερκαπιταλιστικής δικτατορίας τα δικά τους σχέδια για την πλήρη υποδούλωση των λαών, την αλλοτρίωση του ενδοψυχισμού τους και την αποδοχή μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, η οποία θα υποσχεθεί τη λύση όλων των κοινωνικών προβλημάτων, την επιβολή της παγκόσμιας ειρήνης, την κατάργηση των συνόρων, την αδελφοποίηση των λαών, την εξαφάνιση της τρομοκρατίας, ώστε με την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας ειρήνης να υποδεχθούν οι λαοί το μεσσία τους, ο οποίος δεν θα είναι άλλος παρά ο αντίχριστος. Στην κατεύθυνση αυτή το μουσουλμανικό τόξο θα παίξει δυναμικό ρόλο στην αποδυνάμωση των χριστιανικών κρατών και κοινωνιών και στον ευτελισμό των διαχρονικών αξιών των ελληνοχριστιανικών παραδόσεων και στην αποδόμηση του ελληνοχριστιανικού μας πολιτισμού. Και τούτο, διότι οι χριστιανοί, που είναι γαλουχημένοι με τις αρχές της πίστεώς τους, απορρίπτουν την εβραϊκή παραδοχή περί της ελεύσεως του μεσσία των προφητών των Ιουδαίων, διότι ο μεσσίας Χριστός, ο σωτήρας του κόσμου ήλθε στη γη ως άνθρωπος και με την εκ νεκρών του ανάσταση βρίσκεται στους ουρανούς και όταν θα έλθει για δεύτερη φορά στη γη, θα έλθει ως κριτής των ζώντων και των νεκρών, για να απονείμει τη θεία δικαιοσύνη. Μπροστά σε όλα αυτά τα δεινά, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει μοιρολατρικά να αποδεχθούν όλα αυτά που αποφασίζονται από ξένα διευθυντήρια και να ρίχνουν τις ευθύνες και το λίθο του αναθέματος στους άγνωστους ξένους. Ούτε πάλι με κατάδηλη τη μοιρολατρία τους να δικαιολογούν την παθητική αδιαφορία και απραξία τους και να λένε ότι έτσι είναι γραμμένο να γίνει. Με τη μοιρολατρία τους αυτή δέχονται το πεπρωμένο, εγκαταλείπουν το ψυχικό δυναμισμό τους και αυτοφυλακίζονται μέσα στην απελπισία και την απογοήτευση. Αφήνουν τη σπίθα της ελπίδας, που πάντα έκαιγε στα στήθη των προγόνων μας να σβήσει. Καιρός όμως είναι κάποιος να τη φουντώσει για να ανάψει η φωτιά, για να κάψει όλα τα σάπια, τα βρωμερά και εγκληματικά, που έχουν σωρευθεί γύρω μας και μας κόβουν την ανάσα. Αυτός ο κάποιος δεν μας είναι άγνωστος, είναι η ορθόδοξη χριστιανική μας πίστη, η οποία γιγαντώνει το λαό μας και τον αναδεικνύει νικητή. Ο λαός μας που στήριξε την ελπίδα στην πίστη του, νίκησε στρατιές ορατών και αοράτων εχθρών, γιατί φορούσε την πανοπλία του ουρανού. Οραματίσθηκε το μέλλον του και χάραξε την πορεία του μέσα στην παγκόσμια ιστορία. Εναπόθεσε την ελπίδα του στο Θεό και αντιστάθηκε στον οποιοδήποτε εχθρό. Αυτό νομίζω πως πρέπει να κάνουμε σήμερα. Να σταματήσουμε να είμαστε απαθείς θεατές των κατεργαζομένων και επερχομένων δεινών. Να επιστρετεύσουμε τις δυνάμεις μας, που κάποιοι μας είπαν ότι τις χάσαμε και εμείς το πιστέψαμε, για να πούμε το μεγάλο ΟΧΙ στην ολική φθορά και υποδούλωση. Αν δεν το κάνουμε τώρα δεν θα πρέπει αργότερα να κλαίμε χωρίς λόγο για την άλωση, γιατί μόνοι μας ανοίξαμε κερκόπορτες στον εχθρό. Όμως τότε να είμαστε βέβαιοι ότι κριτές θα μας δικάσουν και δικαίως θα μας καταδικάσουν οι έφηβοι της Αθήνας, τα βλαστάρια της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, που έδιναν τον όρκο και τον τηρούσαν έως θανάτου: «Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω». Ας τους μοιάσουμε έστω και τώρα για να γλιτώσουμε τα λίγα που μας απόμειναν.
