«Μόνο όταν το τελευταίο δέντρο έχει πεθάνει και το τελευταίο ποτάμι έχει δηλητηριαστεί. Μόνο όταν το τελευταίο ψάρι έχει αλιευτεί, θα συνειδητοποιήσουμε πως τα λεφτά δεν τρώγονται.»
Κλιματικές αλλαγές, αύξηση της μέσης θερμοκρασίας της Γης , ακραία καιρικά φαινόμενα, καταιγίδες που εμφανίζονται μία φορά στα 400 χρόνια, πλημμύρες , καύσωνες και ξηρασίες, αποτελούν τις καθημερινές ειδήσεις των ΜΜΕ παγκοσμίως. Πλέον η νέα μας πραγματικότητα αποδεικνύει πόσο κακό έχουμε κάνει στη Γη αλλά και τον εαυτό μας καταστρέφοντας το περιβάλλον.
Το καθαρό περιβάλλον , ο καθαρός αέρας , το καθαρό νερό, η γόνιμη γη, είναι απαραίτητα για την ανθρώπινη υγεία και ευεξία. Η ατμοσφαιρική ρύπανση αποτελεί τον μεγαλύτερο περιβαλλοντικό κίνδυνο και συνδέεται με καρδιακά νοσήματα, πνευμονοπάθειες ,καρκίνο των πνευμόνων και εγκεφαλικά επεισόδια . Εκτιμάται ότι η έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση έχει ως αποτέλεσμα περισσότερους από 400 000 πρόωρους θανάτους στην Ευρώπη ετησίως. Ενώ σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το 24,3% των θανάτων παγκοσμίως οφείλεται σε αιτίες που σχετίζονται με την επιδείνωση των περιβαλλοντικών συνθηκών.
Η πρόσφατη εμπειρία μας από την πανδημία , έδειξε με τον πιο τρομακτικό τρόπο πως η παρέμβαση του ανθρώπου στη φύση σχετίζεται με τη διασπορά ιών και την εξάπλωση επιδημιών. Μια μικρή αύξηση της θερμοκρασίας είναι ικανή να επεκτείνει την περίοδο μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών. Παράλληλα οι διάφορες παρεμβάσεις του ανθρώπου στη φύση τείνουν να εξαφανίσουν τα είδη που βοηθούν στη μείωση της μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών. Αντίστοιχα η επαφή των άγριων ζώων με τον άνθρωπο και πολύ περισσότερο το εμπόριο αυτών των ζώων συντελεί στην εμφάνιση νέων ιών όπως ο κορωνοιός
Οικολογικής καταστροφής συνέχεια……
Με την αύξηση του πληθυσμού, αλλά και με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου εντατικοποιήθηκε η αποψίλωση των δασών για την κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών. για την ανάπτυξη βιομηχανικών και αγροτικών δραστηριοτήτων, αλλά και την επέκταση των πόλεων.
Ας μη μας προκαλεί εντύπωση πως η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων είναι ο κυριότερος παράγοντας ρύπανσης του εδάφους και της θάλασσας. Κάθε φορά που πετάμε τρόφιμα σπαταλούμε το νερό ,την ενέργεια ,την γη που χρησιμοποιήθηκαν για να παραχθούν αυτά τα τρόφιμα που εμείς πετάξαμε και αυξάνουμε το περιβαλλοντικό κόστος.
Η αντιμετώπιση της οικολογικής κρίσης μπορεί να βαραίνει τις κυβερνήσεις , διάφορους οργανισμούς, οργανώσεις αυτό όμως δεν μας απαλλάσσει από το βάρος της ευθύνης. Σίγουρα χρειάζεται να θεσπιστούν πολιτικές για την αντιμετώπιση της καταστροφής του περιβάλλοντος (βιοκλιματική αρχιτεκτονική , αναδάσωση ,πράσινη ανάπτυξη , πράσινη οικονομία με ήπιες μορφές ενέργειας ) αλλά από την στιγμή που όλοι συμβάλλουμε στην διεύρυνση του προβλήματος θα πρέπει και εμείς να αλλάξουμε συνήθειες και συμπεριφορές. Εδώ και χρόνια, οι ειδικοί μας υπενθυμίζουν πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε καθημερινά απέναντι στο περιβάλλον, μειώνοντας την κατανάλωση νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, ανακυκλώνοντας συστηματικά ,συντηρώντας κατάλληλα συσκευές και μηχανήματα που εκπέμπουν ρύπους, επιλέγοντας τι τρώμε.
Είναι υπόθεση όλων μας να προστατέψουμε το περιβάλλον. Εάν δεν δράσουμε σύντομα προληπτικά, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τις επιπτώσεις των πράξεών μας θέτοντας σε κίνδυνο το μέλλον των επόμενων γενεών.
Ας μην ξεχνάμε, δεν κληρονομούμε τη γη από τους προγόνους μας, τη δανειζόμαστε από τα παιδιά μας.
Γράφει η Αγλαΐα( Λία) Ρογγανάκη, Γενική–Οικογενειακή Ιατρός, Πρόεδρος Κέντρου Πρόληψης Καρδίτσας, Πρόεδρος Περιφερειακής Επιτροπής Ισότητας των Φύλων
