Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα παιδί φαίνεται ‘διαφορετικό’ από τη στιγμή της γέννησής του. Μπορεί να μην ανταποκρίνεται στους ανθρώπους ή μπορεί να εστιάζει για πολύ ώρα την προσοχή του σε ένα αντικείμενο. Δεν είναι σαν τ’ άλλα τα παιδιά, δεν μιλάει ,δεν παίζει ,δεν αντέχει ήχους ,φώτα ούτε αγκαλιές .Όταν κάτι το ενοχλεί πέφτει κάτω φωνάζοντας.
Ο αυτισμός είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή η οποία εμποδίζει το παιδί να κατανοήσει σωστά αυτά που βλέπει, ακούει και αισθάνεται. Ένα παιδί διαφορετικό, χωρίς όμως αυτό να μειώνει την αξία του.
Η διαφορετικότητα είναι χαρακτηριστικό του κόσμου που μας περιβάλλει, οι διαφορές είναι ένα μέρος της καθημερινής μας ζωής. Οι άνθρωποι γύρω μας διαφέρουν ως προς την εμφάνιση, το ύψος, τη γλώσσα και ουσιαστικά κανένας δεν είναι όμοιος με κάποιον άλλον. Παρόλα αυτά ακόμα και στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, συνεχίζουμε να προσδίδουμε αρνητική διάσταση στην διαφορετικότητα σε σχέση με τον αυτισμό. Μετατρέπεται λοιπόν σε έναν Γολγοθά η προσπάθεια του άτομου με αυτισμό να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο.
Ως κομμάτι της κοινωνίας ,η διαφορετικότητα, βοήθησε πολλές φορές στην ευημερία της. Μια κοινωνία όμως γεμάτη στερεότυπα και προκαταλήψεις δυσκολεύεται να το αναγνωρίσει . Νομίζουμε πως κλείνοντας τα μάτια , ξορκίζουμε το κακό ,αλλά δυστυχώς γυρνάμε την πλάτη σε αυτούς που θα έπρεπε να στηρίζουμε και να θαυμάζουμε, για τον αγώνα που δίνουν.
Οι διαφορές δεν μας κάνουν ούτε καλύτερους ούτε χειρότερους. Όλοι μας έχουμε αδυναμίες και δυνατότητες ,γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να τις σεβόμαστε και να εντοπίζουμε τα κοινά στοιχεία που υπάρχουν μεταξύ μας . Αξίζει να δώσουμε έμφαση στην ανάπτυξη των ταλέντων ενός παιδιού και όχι στις αδυναμίες του.
Η Μέρι Τεμπλ Γκράντιν, σε ηλικία 2 ετών διαγνώστηκε με αυτισμό. Σήμερα είναι καθηγήτρια ζωολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, Σύμβουλος Βιομηχανικής Τεχνολογίας και Εφευρέτρια. Οι δεξιότητες στα άτομα με αυτισμό είναι ανομοιογενείς ,έτσι εργάζονται ως καλλιτέχνες, ζωγράφοι, αγρότες, υπάλληλοι γραφείων, χειριστές ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Ο αυτισμός μπορεί να αντιμετωπιστεί, όλα τα άτομα με αυτισμό μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά με θεραπευτική αντιμετώπιση. Με την κατάλληλη εκπαίδευση κατά τη διάρκεια των σχολικών χρόνων και με ειδικά εκπαιδευμένους επαγγελματίες ,τα άτομα με αυτισμό μπορούν να αποκτήσουν δεξιότητες που τους δίνουν τη δυνατότητα να εργαστούν ως ενήλικες.
Η ενημέρωση για τον αυτισμό και η ευαισθητοποίηση σχετικά με την ομαλή ένταξη των αυτιστικών ατόμων στην κοινωνία είναι ευθύνη μας .Τα ξεχωριστά αυτά παιδιά δικαιούνται την αποδοχή και την αμέριστη συμπαράσταση όλων μας, καθώς και τα κατάλληλα δίκτυα υποστήριξης (σχολεία , θεραπευτές, δασκάλους).Είναι υποχρέωση μας να πιστέψουμε στις δυνατότητές τους ,να τους δώσουμε τα κίνητρα και να εξασφαλίσουμε τα μέσα να τα αξιοποιήσουν.
Με την εμπειρία μιας πανδημίας στις πλάτες μας, καιρός να υιοθετήσουμε νέες στάσεις και συμπεριφορές απέναντι στον αυτισμό. Πριν χαρακτηρίσετε κάποιον, εστιάστε στα μάτια του ,στο χαμόγελο του ,στις ικανότητες του και όχι στην διαφορετικότητα του. Ας σεβαστούμε τον δικό τους κόσμο και ας διεκδικήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες, που θα τους επιτρέψουν να ενταχθούν στην κοινωνία ,ώστε να βρεθούμε όλοι μαζί. Άλλωστε ο κόσμος έχει ανάγκη τα διαφορετικά μυαλά.
Γράφει η Λία Ρογγανάκη, Γενική–Οικογενειακή Ιατρός, Πρόεδρος Περιφερειακής Επιτροπής Ισότητας των Φύλων της Περιφέρειας Θεσσαλίας
