Τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Ιουλίου 1974 ,ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που από το 1963 ζούσε αυτοεξόριστος στο Παρίσι,
ορκίστηκε πρωθυπουργός της Ελλάδας ως επικεφαλής της κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», μετά τη πτώση της επτάχρονης δικτατορίας.
Οι πρωτοβουλίες που ανέλαβε από την επομένη μέρα ανάθεσης της εξουσίας, κινήθηκαν προς δύο κατευθύνσεις: την εδραίωση της δημοκρατίας και την προετοιμασία της χώρας για τις πρώτες εκλογές της Μεταπολίτευσης.
Κάπως έτσι άρχισαν τα πρώτα βήματα της δημοκρατίας κάτω από την βαριά σκιά της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου 1974.
Ο Ιούλιος λοιπόν μας φέρνει στο νου την μαύρη επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο αλλά και την λαμπρή επέτειο
της πολιτικής ιστορίας του ελληνικού κράτους , την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Στις μέρες μας, η δημοκρατία συχνά απομυθοποιείται και συχνότερα γίνεται αντικείμενο οξείας κριτικής. Ίσωςαπό κάποιους ακραίους, λαϊκιστές ή από αυτούς που δεν θέλησαν να αποκτήσουν σαφή εικόνα για τα γεγονότα εκείνης της εποχής. Ίσως πάλι από ανθρώπους που δεν σέβονται την ιστορική μνήμη και δεν θυμούνται πως η εποχή της επταετίας ήταν μια σκληρή εποχή όπου άνθρωποι βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, αφού καταπατήθηκαν οι ελευθερίες τους και η αξιοπρέπεια τους. Μια εποχή που οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνθηκαν ενώ πολλοί Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα από φόβο και ανασφάλεια.
Η Ελλάδα ήταν μια χώρα που εκείνα τα επτά χρόνια δεν είχε καμία πολιτιστική, πνευματική και οικονομική ανάπτυξη .Δεν ήταν μόνον η στέρηση των δημοκρατικών ελευθεριών, αλλά και η υπονόμευση της υπεράσπισης της εθνικής μας κυριαρχίας και αξιοπρέπειας. Ήταν η προδοσία της Κύπρου με την εγκατάλειψη της άμυνας του νησιού στο έλεος του Αττίλα.
Η μέρα που αποκαταστάθηκε η δημοκρατία εκτός από μέρα γιορτής οφείλει να είναι και μέρα μνήμης. Μια υπενθύμιση για το πόσο σημαντικός είναι ο σεβασμός στη δημοκρατία και πόσο αναγκαία είναι η υπεράσπιση της πατρίδας μας.
Σήμερα, οι στιγμές που ζούμε με την γειτονική Τουρκία να αμφισβητεί την κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και
να προβάλλει παράνομες διεκδικήσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, καθιστούν ακόμα πιο ζωτική την πίστη μας στη δημοκρατία.
Η ιστορία μάς έδειξε με αντικειμενικότητα και όχι με κριτήριο το βίωμαπου είχε ο καθέναςτηνπεριόδοτης επταετίας, πως η
δημοκρατία πρέπει να έχει γερές βάσεις και βάθος ιστορικό και κοινωνικό, αν θέλουμε να προχωρήσουμε στο μέλλον .
Όλοι γνωρίζουμε ότι τέλεια δημοκρατία δεν υπάρχει αλλά κανείς δεν μπορεί να την υποτιμά και να την ευτελίζει.
Η εκπλήρωση των ιδανικών και των υποσχέσεών της είναι μία συνεχής διεκδίκηση. Οφείλουμε να την διατηρήσουμε αναλλοίωτη απέναντι στα κύματα του λαϊκισμού και πιστή στους κανόνες του διαλόγου και των δικαιωμάτων. Αυτή άλλωστε είναι που μας επιτρέπει να ξεπερνάμε τις δυσκολίες να σχεδιάζουμε το μέλλον μας και να προχωράμε μπροστά.
Γράφει η Αγλαΐα( Λία) Ρογγανάκη, Γενική-Οικογενειακή Ιατρός, Πρόεδρος Κέντρου Πρόληψης Καρδίτσας, Πρόεδρος Περιφερειακής Επιτροπής Ισότητας Των Φύλων
