Όταν τα παιδιά προσπαθούν να κατανοήσουν την ζωή κάνουν ερωτήσεις : «όλοι αρρωσταίνουν;», «και τα παιδιά και τα ζώα πεθαίνουν;», «μπορεί κάποιος να αποφύγει να αρρωστήσει , εγώ ή η οικογένεια μου μπορούμε;». Η αρρώστια και ο θάνατος προκαλούν οδύνη ,δεν έχουν χρώμα, δεν ταιριάζουν στα παιδιά, θα έπρεπε να αφορούν μόνο τους ενήλικες. Ο καρκίνος όμως είναι σκληρός, αδυσώπητος, δεν κάνει διακρίσεις.
Ο καρκίνος στα παιδιά είναι μια σκληρή νόσος. Στη πιο αθώα και ξέγνοιαστη περίοδο της ζωής τους, πριν καν μεγαλώσουν καλούνται να δώσουν μάχη με τον πιο σκληρό αντίπαλο. Η καθημερινότητα γίνεται άσχημη. Νοσηλείες, εξετάσεις, θεραπείες, φάρμακα, παρενέργειες. Η ζωή τους μοιρασμένη στο νοσοκομείο και το σπίτι.
Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο είναι για τους γονείς να βλέπουν το παιδί τους να δίνει αυτή την μάχη ενώ θα έπρεπε να ασχολούνται με τις σκανταλιές του, με τα μαθήματα του, με το πώς ψηλώνει και αλλάζει. Παρόλα αυτά στέκονται σουρεαλιστικές φιγούρες ,πάνω και πέρα από την πραγματικότητα ,κρύβοντας τον πόνο, τον φόβο τους, τη θλίψη και την οργή τους για να μην αφήσουν να καταλάβει κάτι το παιδί. Αυτό που κάνουν οι γονείς αυτοί, μου φαίνεται μεγαλειώδες.
Στη ζωή δεν μπορούμε να προβλέψουμε ,τι δοκιμασίες έρχονται ειδικά σε θέματα υγείας. Αυτά τα παιδιά δεν έχουν άλλη επιλογή, εμείς όμως έχουμε. Να βοηθήσουμε όλοι ,να τα στηρίξουμε, να ενημερωθούμε για τις παιδικές νεοπλασίες και να ευαισθητοποιηθούμε σχετικά με τις ανάγκες των παιδιών που νοσούν από καρκίνο. Ας κάνουμε αυτό που πρέπει, ας το κάνουμε να μας αφορά.
Με λίγο αίμα ,αιμοπετάλια και τη δωρεά μυελού οστών δίνεις ζωή σε ένα παιδί. Είναι τόσο απλό, τόσο ανώδυνο και τόσο σημαντικό ,ΜΌΝΟ με στοματικό επίχρισμα, με λίγο σάλιο με μια μπατονέτα ή ελάχιστο αίμα.
Συμπληρώνεις ένα ερωτηματολόγιο με ιατρικές πληροφορίες, ένα έντυπο με προσωπικά στοιχεία, υπογράφεις τη δήλωση συγκατάθεσης, στην οποία εκφράζεις την επιθυμία σου να συμπεριληφθείς στους εθελοντές. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεσμεύεσαι να ακολουθήσεις τα επόμενα βήματα της διαδικασίας αν βρεθείς συμβατός με κάποιον ασθενή. Υποβάλλεις δείγμα από το σάλιο σου. Η αίτηση μπορεί να γίνει και διαδικτυακά στο ΚΕΔΜΟΠ ή στην Τράπεζα Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών του Συλλόγου Όραμα Ελπίδας
Εάν βρεθείς συμβατός με κάποιον ασθενή τότε δίνεις ΜΟΝΟ 250 ml ΑΙΜΑ, ΟΧΙ με παρακέντηση και αναρρόφηση μυελού των οστών όπως γινόταν παλαιότερα. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.
Όταν παιδιά ψάχνουν να βρουν συμβατό δότη που θα τους σώσει την ζωή, βοήθησε προσφέροντας λίγο αίμα και λίγο από τον χρόνο σου . Ας μην προσπαθούμε να το ξορκίσουμε κάνοντας ότι δε μας αφορά, στρίβοντας αντίθετα το βλέμμα σε εκείνο το φαλακρό παιδάκι με την απίστευτη αξιοπρέπεια. Μπορεί να συμβεί σε όλους.
Η 15η Φεβρουαρίου δεν μπορεί παρά να είναι μια υπενθύμιση: τα παιδιά που νοσούν με καρκίνο και οι οικογένειες τους μας χρειάζονται όλους .Τα παιδιά πρέπει να γλιτώσουν από αυτή τη σκληρή ασθένεια και εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε με μία αίτηση , λίγο σάλιο και λίγο αίμα.
Ο παιδικός καρκίνος συγκλονίζει όλους στο άκουσμά του ,έχει αγωνία, πόνο, φόβο, αλλά μπορεί να νικηθεί. Αρκεί εκτός από τα δάκρυα να βρεθούν και οι κατάλληλοι σύμμαχοι όπως εγώ και εσύ. Ο παιδικός καρκίνος είναι άδικος , σκοτεινός, αλλά, αν πολεμήσουμε όλοι μαζί «Στο τέλος όλα θα είναι καλά. Αν δεν είναι, τότε δεν έχουμε φτάσει στο τέλος.»
Γράφει η Λία Ρογγανάκη, Γενική Οικογενειακή Ιατρός, Πρόεδρος Περιφερειακής Επιτροπής Ισότητας των Φύλων της Περιφέρειας Θεσσαλίας
