Το βλέμμα της είχε μια διεισδυτικότητα καθηλωτική, διέκρινε λεπτομέρειες που περνούν απαρατήρητες από τους υπόλοιπους. Αντιλαμβανόταν πράγματα που άλλοι δεν καταλάβαιναν .Δεν μπορούσε όμως να βρει τις λέξεις να πει αυτό που ήθελε, δεν ήξερε πως να μιλήσει στα άλλα παιδιά και πως να μπει στο παιχνίδι τους.
Ο αυτισμός δεν είναι ασθένεια αλλά διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή, είναι ο διαφορετικός τρόπος που ένα παιδί αντιλαμβάνεται τον κόσμο και επικοινωνεί.
Τα παιδιά του φάσματος του Αυτισμού δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Είναι Μοναδικά, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου και ως τέτοια οφείλουμε να τα αντιμετωπίζουμε.
Ο αυτισμός επηρεάζει σήμερα σχεδόν ένα στα 150 παιδιά που γεννιούνται. Απαιτείται σεβασμός στην ιδιαιτερότητα.
Οι διαφορές δεν μας κάνουν ούτε καλύτερους ούτε χειρότερους. Όλοι μας έχουμε αδυναμίες και δυνατότητες ,γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να τις σεβόμαστε και να εντοπίζουμε τα κοινά στοιχεία που υπάρχουν μεταξύ μας . Αξίζει να δώσουμε έμφαση στην ανάπτυξη των ταλέντων ενός παιδιού και όχι στις αδυναμίες του.
Τα συμπτώματα του αυτισμού γίνονται πιο εμφανή στην ηλικία των 2-3 ετών.
Η έγκαιρη διάγνωση θεωρείται καίρια και μέσα από την πρώιμη παρέμβαση το όφελος για το παιδί είναι μεγάλο.
Ο αυτισμός μπορεί να αντιμετωπιστεί, όλα τα άτομα με αυτισμό μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά με θεραπευτική αντιμετώπιση. Με την κατάλληλη εκπαίδευση κατά τη διάρκεια των σχολικών χρόνων και με ειδικά εκπαιδευμένους επαγγελματίες ,τα άτομα με αυτισμό μπορούν να αποκτήσουν δεξιότητες που τους δίνουν τη δυνατότητα να εργαστούν ως ενήλικες.
Η ενημέρωση για τον αυτισμό και η ευαισθητοποίηση σχετικά με την ομαλή ένταξη των αυτιστικών ατόμων στην κοινωνία είναι ευθύνη μας. Τα ξεχωριστά αυτά παιδιά δικαιούνται την αποδοχή και την αμέριστη συμπαράσταση όλων μας, καθώς και τα κατάλληλα δίκτυα υποστήριξης (σχολεία, θεραπευτές, δασκάλους). Είναι υποχρέωση μας να πιστέψουμε στις δυνατότητές τους ,να τους δώσουμε τα κίνητρα και να εξασφαλίσουμε τα μέσα να τα αξιοποιήσουν.
Ο Αυτισμός βρίσκεται δίπλα μας και μας δείχνει τις δυσκολίες του και την ανάγκη για υποστήριξη. Από εμάς εξαρτάται αν θα τον ακούσουμε .Αν θέλουμε να τον κατανοήσουμε και πως θα τον αποδεχτούμε. Αν θέλουμε να ζούμε σε μια κοινωνία αλληλεγγύης ή μια κοινωνία ανάλγητη.
Πριν χαρακτηρίσετε κάποιον, εστιάστε στα μάτια του, στο χαμόγελο του, στις ικανότητες του και όχι στην διαφορετικότητα του. Ας σεβαστούμε τον δικό τους κόσμο και ας διεκδικήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες, που θα τους επιτρέψουν να ενταχθούν στην κοινωνία, ώστε να βρεθούμε όλοι μαζί. Άλλωστε ο κόσμος έχει ανάγκη τα διαφορετικά μυαλά.
Γράφει η Λία Ρογγανάκη, Γενική Οικογενειακή Ιατρός, Πρόεδρος Περιφερειακής Επιτροπής Ισότητας των Φύλων της Περιφέρειας Θεσσαλίας
