Για τη συναρπαστική πορεία του, το θρυλικό συγκρότημα «Τα παιδιά από την Πάτρα» και το πώς ξεκίνησαν όλα, τις ζηλευτές συνεργασίες και γνωριμίες του και το τι αποκόμισε από αυτές αλλά και για το σήμερα, τα σχέδιά του και τα τραγούδια που έρχονται μίλησε στο Ηχόραμα 100,8 ο αγαπημένος, Καρδιτσιώτης στην καταγωγή, τραγουδιστής Λάμπρος Καρελάς. Ο ταλαντούχος καλλιτέχνης εμφανίστηκε, την περασμένη Παρασκευή 1 Μαρτίου, στην εκπομπή «Μεσημεριανό Μαγκαζίνο» με τη Βάσω Μπαλαμπάνη και η συνέντευξη που παραχώρησε ήταν καθόλα απολαυστική.
Αναλυτικά η συνέντευξη του κ. Καρελλά στο Ηχόραμα 100,8 έχει ως εξής:
Ερώτηση: Χαιρόμαστε που είστε κοντά μας, στη ραδιοφωνική μας παρέα και πριν ξεκινήσουμε να αναφέρουμε πως είστε ο άνθρωπος που έχει δημιουργήσει το σήμα του σταθμού μας και σας ευχαριστούμε γι ΄ αυτό. Σας είδαμε και το περασμένο Σάββατο στην εκπομπή «Σπίτι με το Mega» και πραγματικά ο κόσμος είχε τη δυνατότητα να ακούσει αγαπημένα τραγούδια που έχουν αντέξει στο χρόνο και που αποπνέουν μια γνησιότητα και μια αλήθεια. Αυτά είναι τα στοιχεία, σε συνδυασμό και με την προσωπικότητα του καλλιτέχνη, που φέρνουν αυτή τη διαχρονικότητα και αυτή την αποδοχή και αγάπη από την πλευρά του κόσμου που πάντα ξέρει να αναγνωρίζει και να εκτιμά τις γνήσιες λαϊκές φωνές;
Απάντηση: Τα καλά πράγματα τα αποδέχεται και τα καθιερώνει ο κόσμος. Αν ένα τραγούδι, αν ένα έργο τέχνης, ό,τιδήποτε έχει να κάνει με τον πολιτισμό, δεν γίνει αποδεκτό στη συνείδηση του κόσμου, παύει να είναι και σπουδαίο. Κατά την ταπεινή μου άποψη δηλαδή.
Έτσι νομίζω πως καθιερώθηκαν και οι μεγάλοι συνθέτες του τραγουδιού, του λαϊκού μας έντεχνου, Μάνος Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, όλοι αυτοί οι μεγάλοι και οι πλέον νεότεροι.
Ερώτηση: Πάμε να κάνουμε ένα ταξίδι-αναδρομή στην πορεία σας. Κατά τη διάρκεια των σπουδών σας στο Βιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών ενταχθήκατε σε καλλιτεχνικές ομάδες που δρούσαν εντός και εκτός Πανεπιστημίου και κάπως έτσι δημιουργήθηκε ο πρώτος πυρήνας του θρυλικού πλέον συγκροτήματος «Τα παιδιά από την Πάτρα». Έτσι έγινε η αρχή; Τι θυμάστε από εκείνα τα πρώτα χρόνια της απόλυτης καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας;
Απάντηση: Γεννήθηκα στην Καρδίτσα. Πέρασα στο Βιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών. Εκεί ήταν μια περίεργη συγκυρία. Βρεθήκαμε παιδιά από όλη την Ελλάδα όπου μερικά από αυτά έπαιζαν όργανα, τραγουδούσαν και βρεθήκαμε στο εργαστήρι του Πανεπιστημίου μέσα από τις Συνελεύσεις, τις καταλήψεις, τις αποχές.
Έτσι ξεκινήσαμε και ουσιαστικά, εκείνο τον καιρό, δημιουργήθηκαν πολλές ομάδες. Μουσικές ομάδες.
Μία μουσική ομάδα ήταν η δικιά μας η οποία ήταν να κάνει αυτή την ιστορία που έκανε.
Ξεκινήσαμε να παίζουμε στην αρχή πολιτικό τραγούδι που ήταν το τραγούδι που ουσιαστικά κυριαρχούσε στα χρόνια μου.
Σκεφτείτε ότι πέρασα στο Πανεπιστήμιο τρία χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση. Ήταν η εποχή του πολιτικού τραγουδιού.
Εγώ, βέβαια, είχα την ευτυχία να γαλουχηθώ σε αυτό και από τα πρώτα μου ξαδέλφια που ήταν φοιτητές τότες, εκείνη την εποχή. Και οι οποίοι είναι και επιφανείς πολίτες στην πόλη, ο Λάμπρος Καρελάς ο ΩΡΛ, ο Τάκης Καρελάς που είναι Διευθυντής στη ΔΕΥΑΚ.
Άνθρωποι, δηλαδή, που εκείνη την εποχή, ήταν μέσα στα πράγματα, επειδή ήταν στους χώρους του Πολυτεχνείου.
Τέλος πάντων, μου μεταλαμπάδευσαν πολύ ισχυρά ακούσματα για την εποχή εκείνη.
Πήγα στο Πανεπιστήμιο, λοιπόν, γνωρίζοντας παιδιά από όλη την επαρχία. Βγήκε στην επιφάνεια το λαϊκό στοιχείο της πόλης ας πούμε. Τα κουτούκια της πόλης, τα ακούσματα και τα τραγούδια του τραπεζιού της Κυριακής, με τις μεγάλες εκπομπές τότε των εταιρειών, μισή ώρα της Columbia, μισή ώρα της Lyra, μισή ώρα της Μίνως Μάτσας και Υιός.
Και όλα αυτά βγήκαν στην επιφάνεια. Έπαιζα και ένα ακορντεόν που ουσιαστικά με έβαλε στο κόλπο ο ξάδελφός μου ο Λάμπρος ο Καρελάς, από μικρός, και έτσι ξεκίνησαν όλα.
Ερώτηση: Κάπως έτσι ξεκίνησε και η δισκογραφία σας. Στο δρόμο έρχεται και η «Οπισθοδρομική Κομπανία». Μιλάμε για ρεκόρ πωλήσεων, τεράστιες επιτυχίες αλλά και για ξεχωριστές συνεργασίες, όπως με το Διονύση Σαββόπουλου. Τι θυμάστε από όλες αυτές τις συνεργασίες;
Απάντηση: Αυτό που θυμάμαι πάντα προσωπικά είναι πως ό,τι σχέσεις έχω κάνει είναι από τους λίγους ανθρώπους που τις έχω κρατήσεις.
Δηλαδή, στα χρόνια αποδεικνύονται οι φίλοι.
Και δόξα το Θεό και για καλή μου τύχη, έχω καλούς και πολλούς φίλους.
Αυτό που θυμάμαι, από τις πιο μεγάλες μου συνεργασίες ας πούμε, δεν μπορώ να πω ότι δεν ήταν μεγάλη η συνεργασία μου με τον Διονύση Σαββόπουλο, δεν μπορώ να πω ότι δεν ήταν μεγάλη συνεργασία με τον Μίμη τον Πλέσσα ή με τον Γιάννη Σπανό.
Αλλά αυτή που θυμάμαι, γιατί έχει και πιο λαϊκό έρεισμα, ήταν η συνεργασία μου με τον Άκη Πάνου.
Αυτές τις 15 εμφανίσεις του «Επειγόντως» σε έναν χώρο στην Κυψέλη, στην Αθήνα, μετά από 20 χρόνια απουσίας του Άκη από το πατάρι, ξαφνικά βρεθήκαμε να τον συνοδεύουμε τότε τέσσερις τραγουδιστές και μια πλειάδα φοβερών μουσικών της εποχής εκείνης.
Και, βέβαια, κυκλοφόρησε και ο δίσκος της συνεργασίας εκείνης από τον «Σείριο», την εταιρεία του Μάνου Χατζιδάκι.
Δηλαδή, αυτές οι μέρες δίπλα στον Άκη ήταν ονειρεμένες βραδιές.
Κάθε βράδυ είχε κλεισμένο τραπέζι ο μέγας Δημήτρης Μητροπάνος. Ήταν κάθε βράδυ εκεί.
Ερώτηση: Ονόματα-«ογκόλιθοι» στο χώρο του τραγουδιού και στο μουσικό στερέωμα. Από όλες αυτές τις συνεργασίες, ξεχωρίζετε κάποια; Και φαντάζομαι πως σίγουρα θα κρατάτε ως «φυλαχτό» πολλά από όσα θα έχετε συζητήσει μαζί τους.
Απάντηση: Ε, βέβαια. Ακόμα και τώρα, μέχρι τα πρόσφατα τελευταία χρόνια, είχα σημαντικές επαφές.
Εγώ δεν ήξερα ότι ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ήταν από τον Πτελεό, από ένα χωριό του Βόλου. Έτυχε να έχω σπίτι εκεί εξοχικό. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του κάναμε πολλή παρέα. Τουλάχιστον όσο καιρό βρισκόμασταν στο χωριό, με έπαιρνε στην Αθήνα τηλέφωνο και μου έλεγε ΄΄’Ελα, σώνει τώρα η Αθήνα. Έλα στο χωριό για να συναντηθούμε΄΄. Η απώλειά του μου στοίχισε. Το προηγούμενο βράδυ μιλούσαμε για να βρεθούμε στην Αθήνα, εκείνος έτρεχε σε συναυλίες, εγώ επίσης έτρεχα σε συναυλίες. Να μια απώλεια που μου στοίχισε πάρα πολύ.
Ερώτηση: Κάπως έτσι, λοιπόν, υφάνθηκε η πορεία σας στο τραγούδι και ερχόμαστε στο σήμερα. Τι καινούργιο έχουμε;
Απάντηση: Αυτή τη στιγμή με βρίσκεται δημιουργικά, να κάνω τραγούδια εδώ και δύο χρόνια, τα οποία κυκλοφορούν συνεχώς.
Έχω μια φοβερά υποστηρικτική εταιρεία, την Aspect4Music, που είναι του Ομίλου του Χρήστου Κοπελούζου, η οποία πραγματικά με βοήθησε να βγάλω ό,τι είχα στο συρτάρι όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν διακαής μου πόθος. Και να συνεργαστώ με πολύ σπουδαίους συναδέλφους.
Έρχονται άλλα τρία τραγούδια από αυτή τη δουλειά. Ήδη, έχουν κυκλοφορήσει δέκα κομμάτια. Μερικά τα λέω εγώ αλλά έχω συνεργαστεί με Πίτσα Παπαδοπούλου, Κώστα Μακεδόνα, τον συμπατριώτη μας Διονύση Τσακνή, τον Γιάννη Ζουγανέλη, τον Δημήτρη Υφαντή.
Αλλά και με το γιο μου και την κόρη μου τους οποίους θεωρώ εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Πιστέψτε με, τα θεωρώ μεγάλα ταλέντα.
Ο γιος μου, εκτός του ότι τώρα τελειώνει το ΠΑ.ΠΕΙ. (Πανεπιστήμιο Πειραιώς), θεωρείται ένας από τους καλύτερους τσελίστες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο χώρο.
Η δε κόρη μου τελειώνει την Αρχιτεκτονική στο Μετσόβειο και νομίζω ότι θα κάνει παράλληλα, αν θελήσει η ίδια, καριέρα στο τραγούδι.
Ερώτηση: Ζητούν συμβουλές τα παιδιά σας; Πως είναι η σχέση σας μαζί τους; Αλλά και ποιο είναι το συναίσθημα για το γεγονός ότι ακολουθούν και εκείνα το δρόμο της μουσικής; Ήταν οι προσλαμβάνουσες που τα οδήγησαν προς εκεί; Ή κάποιο άλλο συγκεκριμένο περιστατικό που έπαιξε καταλυτικό ρόλο;
Απάντηση: Εγώ ποτέ δεν ήθελα να παίξω όργανο μπροστά τους ούτε να τραγουδήσω. Υπήρχε το πιάνο στο σπίτι και κάποια στιγμή, καλώντας μια κοπέλα να καθαρίσει, γιατί η τότε γυναίκα μου έλλειπε όλη τη μέρα στη δουλειά, τα πρωινά τουλάχιστον, και πήγε να καθαρίσει το πιάνο.
Την ώρα, λοιπόν, που καθαρίζει το πιάνο, πατάει κατά λάθος κάποια πλήκτρα και βλέπω δυο μικρά κεφάλια να γυρίζουν απότομα και να γίνεται ΄΄σκοτωμός΄΄ για το ποιο θα παίξει πρώτο αυτά τα πλήκτρα.
Και έτσι ξεκίνησαν όλα. Από την ηλικία των τεσσεράμισι χρόνων κάλεσα δασκάλα και άρχισαν να μαθαίνουν πιάνο. Μετά ακολούθησαν παιδικές χορωδίες, μετά το Μουσικό του Αλίμου και έτσι εξελίχθηκε αυτή η πορεία.
Ερώτηση: Την ελληνική μουσική του σήμερα πως τη βλέπετε; Παρατηρούμε ότι σε ένα μεγάλο βαθμό, κυριαρχούν οι επιτυχίες των τριών-τεσσάρων μηνών, με εύπεπτους στίχους, και οι νέοι βρίσκουν διέξοδο και τρόπο να αναδειχθούν στα μουσικά τάλεντ σόους. Τι έχετε να πείτε για όλα αυτά τα σημεία των καιρών; Τελικά, το καλό ελληνικό τραγούδι πάντα θα βρίσκει τον τρόπο να αντέχει στο χρόνο αλλά και στις όποιες συνθήκες;
Απάντηση: Αυτό δεν μας έχει δείξει η ιστορία τελικά; Μπορεί κάποια στιγμή οι φελλοί να επιπλέουν στο νερό, όπως το λαμβάνει ο καθένας αυτό, αλλά έχει άλλη βαρύτητα ένα ωραίο σκάφος. Μια ωραία βαρκούλα με το πανάκι της.
Εγώ έτσι θεωρώ το καλό τραγούδι. Μια ωραία βαρκούλα που σε ταξιδεύει σε ήρεμα νερά.
Εκτός από το να σε διασκεδάζει ένα τραγούδι, είναι και να σε ψυχαγωγεί. Είναι η αγωγή της ψυχής το καλό τραγούδι.
Γι ΄ αυτό και πάντα εγώ ήμουν από εκείνη τη μεριά του ελληνικού τραγουδιού. Ποτέ δεν θέλησα, δηλαδή, αν και είχα αρκετές προτάσεις στο παρελθόν, να γίνω μία από τις μεγάλες φίρμες της παραλίας, ήμουν αρνητικός σε όλο αυτό το πράγμα και πορευόμουν μια ζωή με τα καλά, όπως το εννοούσα εγώ, καλά πράγματα.
Τώρα, για τα σημερινά παιδιά κάποια στιγμή η κόρη μου λέει «Μπαμπά, θέλω να πάω στο Voice». Της λέω «Αν θέλεις να σου κόψω και την καλημέρα, να πας».
Αυτή είναι η άποψή μου γι ΄ αυτά τα προγράμματα.
Και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τους συναδέλφους που κάνουν αυτή την κριτική. Ως τι; Ως φθασμένοι; Ως γνώστες των κυκλωμάτων; Που μπορούν, δηλαδή, κάποια παιδιά να τα φέρουν στην επιφάνεια; Ωε γνώστες τι; Τι επιπλέον, ας πούμε, γνωρίζουν από έναν τεράστιο συνθέτη εν ζωή; Από τον Σαββόπουλο ας πούμε. Ο οποίος έσπασε το κεφάλι του να κάτσει να γράψει πέντε νότες. Και όχι μόνο. Να δημιουργήσει ένα ολόκληρο ρεύμα.
Θέλω να πω ότι το θεωρώ απίστευτα υπερφίαλο για συναδέλφους μου να βρίσκονται στα πάνελ αυτών των εκπομπών.
Ερώτηση: Πάμε τώρα να «παίξουμε» με τους τίτλους μερικών τραγουδιών σας. «Αφιερωμένο εξαιρετικά» λέει ο ένας τίτλος. Εσείς που ή σε ποιόν θα θέλατε να αφιερώσετε ένα ευχαριστώ;
Απάντηση: Το πρώτο μεγάλο ευχαριστώ είναι σίγουρα προς τον Βαγγέλη Δεληκούρα. Ο Βαγγέλης Δεληκούρας είναι ένα άλλο μέλος από τα «Παιδιά από την Πάτρα» ο οποίος ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε κάτι σε μένα.
Εγώ τον Βαγγέλη δεν τον ήξερα. Σπούδαζε στο Πολυτεχνείο. Κάπου με άκουσε. Και για έναν μήνα με πολιορκούσε ερχόμενος στο σπίτι μου συνέχεια. Ντρεπόμουνα. Έλεγα «Τι θέλει αυτός ο τύπος;».
Αυτός, λοιπόν, ήταν ο πρώτος που πίστεψε σε μένα. Και μετά όλοι οι άλλοι.
Ερώτηση: «Κλέφτες ονείρων» λέει ο επόμενος τίτλος τραγουδιού σας. Στη σημερινή εποχή, υπάρχει κάτι ή κάποιος που να μπορεί να κλέψει τα δικά σας όνειρα;
Απάντηση: Δεν είναι μόνο τα δικά μου. Εγώ έχω λιγότερα όνειρα στην ηλικία που είμαι. Τα όνειρα των παιδιών; Τα όνειρα των νέων ανθρώπων; Ποιος τα κλέβει;
Ερώτηση: Και ερχόμαστε στο σήμερα. Τι καινούργιο ετοιμάζετε; Ποια είναι τα σχέδιά σας;
Απάντηση: Το νέο τραγούδι που θα κυκλοφορήσει ενδεχομένως την επόμενη εβδομάδα είναι ένα τραγούδι με τον Γιώργο Νταλάρα. Και μάλλον θα το ακούστε πρώτοι σε μετάδοση στη Θεσσαλία.
Στο συγκεκριμένο τραγούδι συμμετέχει και η μικτή χορωδία εγχόρδων του Δήμου Πατρέων. Είναι μια εξαιρετική ορχήστρα η οποία έχει κάνει και δισκογραφία. Και, μάλιστα, όταν είπα στον φίλο μας, τον Γιώργο Νταλάρα, ότι συμμετέχει η χορωδία αυτή, μου λέει «Λάμπρο, μου κάνεις μεγάλο δώρο διότι κυνηγούσα πάρα πολύ καιρό να κάνω μια συνεργασία με την ορχήστρα αυτή».
Όλα αυτά τα τραγούδια είναι μουσικές δικές μου και σε στίχους Μαρίας Παπαδάκη.
Ερώτηση: Εμφανίσεις περιλαμβάνει καθόλου το πρόγραμμά σας; Που μπορεί να σας απολαύσει κάποιος;
Απάντηση: Εκτός από τις έξτρα εμφανίσεις, είμαι μόνιμα στο «εν Μοσχάτω» και δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσοι Καρδιτσιώτες με έχουν ήδη τιμήσει. Δουλεύω εκεί κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ. Είναι ένας πάρα πολύ ζεστός χώρος όπου συμμετέχουν δυο εξαιρετικές γυναικείες φωνές, η Μαρία Τσάμη και η Δήμητρα Κωστάκη.
Για πρώτη φορά, μετά από αρκετά χρόνια, δηλαδή πριν και μετά κορονοϊού, γιατί εμάς μας έχει στιγματίσει αυτό το πριν και μετά, έχω πενταμελή ορχήστρα, πλήρη ορχήστρα, όχι μόνο μια κιθάρα και ένα μπουζούκι, έχουμε ξεφύγει από αυτό το μοντέλο, και ήρθαμε ξανά στα πράγματα που ξέραμε. Μια ορχήστρα δίπλα μας, να παίζει κανονικά και να τραγουδάμε με πλήρη μπάντα.
Στο «εν Μοσχάτω», λοιπόν, στην πλατεία του Μοσχάτου, ένας πολύ ωραίος χώρος και, σας το ξαναλέω, οι Καρδιτσιώτες με τίμησαν ιδιαιτέρως και είναι χαρά μου.
Ερώτηση: Ευχαριστούμε θερμά κ. Καρελά γι ΄ αυτή τη συνέντευξη και την ευκαιρία που είχαμε να σας γνωρίσουμε ακόμα καλύτερα. Ευχόμαστε να έχετε πάντα όμορφα «ταξίδια» με αυτή τη «βαρκούλα», που μας περιγράψατε νωρίτερα μέσα από τη γλαφυρή σας παρομοίωση, και πάντα σε «καλοτάξιδες θάλασσες» και «ήρεμα νερά».
Απάντηση: Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ.
