Κυριακή ΙΒ Λουκά (10 Λεπρών) Τ.Κ. Λουτροπηγής

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος, την Κυριακή 19 Ιανουαρίου, χοροστάτησε στην ακολουθία του Όρθρου και τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Τ.Κ. Λουτροπηγής.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε, ότι το ευαγγελικό ανάγνωσμα που αφορά στο θαύμα της θεραπείας των δέκα λεπρών από τον Χριστό, έχει πολύ σπουδαία διδασκαλία για τη ζωή μας, σχετικά με το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στον Θεό και στους άλλους ανθρώπους, ώστε να έχουμε ουσιαστική σχέση μαζί τους.

Οι δέκα λεπροί, που ζούσαν απομονωμένοι από τους συνανθρώπους τους, επειδή θεωρούνταν μιασμένοι και η ασθένειά τους ήταν κολλητική, όταν συνάντησαν τον Χριστό κραύγαζαν από απόσταση “᾿Ιησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς”.
Κι εμείς στις δυσκολίες της ζωής μας επικαλούμαστε τον Χριστό για βοήθεια και η επίκληση του ονόματός Του είναι “Θεού δύναμις και σοφία”, γιατί ο άνθρωπος ενδυναμώνεται με την προσευχή, που αποτελεί την συνομιλία του ανθρώπου με τον Θεό.
Πολλοί άνθρωποι όμως δεν προσεύχονται, γιατί παραγνωρίζουν τη δύναμη και την ουσία της προσευχής ως πραγματικής σχέσης Θεού και ανθρώπου.
Ο Χριστός ως φιλεύσπλαχνος Θεός, θεράπευσε τους δέκα λεπρούς με την δύναμη του λόγου του και τους έδωσε τη δυνατότητα να επανέλθουν στη ζωή τους. Μετά το θαύμα, μόνο ένας από αυτούς επέστρεψε για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στον Χριστό και να δοξολογήσει τον Θεό, αν και ήταν Σαμαρείτης, ενώ οι υπόλοιποι εννέα Ιουδαίοι, δέχτηκαν το θαύμα με αχαριστία και σιωπή και έφυγαν μακριά από τον Χριστό.
Κι εμείς καθημερινά δεχόμαστε πολλαπλές ευεργεσίες από τον Θεό και αντί για την ευγνωμοσύνη και την δοξολογία που πρέπει να Του απευθύνουμε, δείχνουμε την αχαριστία μας, επειδή είμαστε ανικανοποίητοι και θεωρούμε δεδομένες τις ευεργεσίες του Θεού και των ανθρώπων.
Ο Σεβασμιώτατος τόνισε, ότι πρέπει να αλλάξουμε την στάση μας απέναντι στον Θεό, αλλά και απέναντι στους άλλους ανθρώπους που είναι η σωτηρία και ο παράδεισός μας.
Η συμμετοχή μας στη Θεία Λειτουργία έχει ως σκοπό, την έκφραση της ευγνωμοσύνης και της δοξολογίας μας προς τον Θεό για όλες τις ευεργεσίες Του και την ουσιαστική ένωση και κοινωνία μας με τους άλλους ανθρώπους.