Ένα φρέσκο βιβλίο για μια παλιά πραγματική ιστορία, που κρατάει τον αναγνώστη σε εγρήγορση και αγωνία μέχρι το τέλος. Διαπραγματεύεται την περιπέτεια μιας αγραφιώτικης οικογένειας (την οικογένεια του συγγραφέα), ακριβώς έναν αιώνα πριν, δένοντας πολύ όμορφα την μυθοπλασία με τις πραγματικές αντικειμενικές καταστάσεις. Μεστό, γεμάτο νοερές εικόνες, αποτυπώνει την ηθογραφία της εποχής.
Χαρακτήρες αληθινοί, γεμάτοι δράση, με αξίες που τείνουν να εκλείψουν, σε ένα περιβάλλον που, με τον κάματο και τον ιδρώτα των πρωταγωνιστών, μετατρέπεται σε φιλικό και συχνά νοσταλγικό για όσους έχουν όχι απλώς βιώματα αλλά έστω και ακούσματα για το τότε. Αναπαριστά ανάγλυφα τα δυσάρεστα και ευχάριστα, δηλαδή την πραγματική ζωή των κατοίκων, με τις αγωνίες, τα όνειρα, τις προσδοκίες, τις προτεραιότητες…
Μια ιστορία, που μοιάζει ενδεχομένως με πολλές παρόμοιες αλλοτινές ιστορίες, αλλά συγχρόνως συμβάλλει καθοριστικά στην αυτογνωσία μας. Το πως μπορούν να μετατραπούν τα «θέλω» σε «μπορώ», όπως λέει χαρακτηριστικά για την Αποστολογιαννάκαινα, την πρωταγωνίστρια.
Με γλώσσα στρωτή, απλή, ευανάγνωστη, διατηρώντας συχνά εκφράσεις και τοπικούς ιδιωματισμούς της ορεινής περιοχής, μέσα από ρεαλιστικούς διαλόγους, μας δίνει το κλίμα για αυτά που απασχολούσαν τις αγραφιώτικες οικογένειες. Εύστοχα στο τέλος ενσωματώνει ένα εύχρηστο γλωσσάρι για την καλύτερη κατανόηση όρων και εννοιών, καθώς και έναν μικρό κατάλογο ανθρώπων που οι εξιστορήσεις τους συνέβαλαν καθοριστικά στη μυθοπλασία του συγγραφέα.
Χωρίς να το δηλώνει, αφήνει να αναδειχθεί η αγάπη και ο θαυμασμός για το φυσικό περιβάλλον, τότε που με το τσεκούρι και το τσαπί μετατρέπανε σε ευλογία την άγονη γη, εν αντιθέσει με μας σήμερα που ευλογημένα βουνά τα τσιμεντώνουμε καταμεσής του δάσους!!!
Ένα γλαφυρό ανάγνωσμα, του συντοπίτη μας Κώστα Αποστολόπουλου, με ευαισθησία για μια εποχή που πέρασε καιπαράλληλα διατηρείκοινά χαρακτηριστικά με το τώρα: πανδημία, απομόνωση, ανθρώπινες αδικίες και πανανθρώπινες αξίες, φιλία, αλληλεγγύη, μετανάστευση και πολλά άλλα που αναφύονται στις 500 περίπου σελίδες του βιβλίου.
Αξίζει να διαβαστεί από σαπανίσιους και καμπίσιους.
Καλοτάξιδο, κ. Κώστα!
Υ.Γ. Να είναι καλά ο αδερφός του συγγραφέα, σεβαστός καθηγητής και γείτονας, κ. Γιάννης Αποστολόπουλος, που εξαιτίας του χάρηκα ένα αφήγημα που τυχαίνει να ταυτίζεται και με τους δικούς μου πατρογονικούς τόπους, όπως είναι το δάσος του Μπούμπουλη στο «Κούτσουρο», ιδιωτικό τσιφλίκι μέχρι σήμερα!
