Η αγία μας Εκκλησία την Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2022 εορτάζει την ιερά μνήμη του αγίου, ενδόξου και πανευφήμου αποστόλου Θωμά. Ως εκ τούτου, την Τετάρτη 5 Οκτωβρίου, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Τιμοθέου, ο οποίος μετέχει των εργασιών της Ιεραρχίας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Καρδίτσης τελέσθηκε ιερά Αγρυπνία επί τη ιερά μνήμη του αγίου αποστόλου Θωμά.
Της ιεράς Αγρυπνίας προέστη ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Θεόκλητος Δήμου.
Τον θείο Λόγο κήρυξε ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Θωμάς Κάιας, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς μας Μητροπόλεως.
«Συνεργαστείτε κι εσείς μαζί μου, αγαπητοί μου χριστιανοί, και ικετέψατε τον άγιο, ένδοξο και πανεύφημο απόστολο Θωμά, να βάλει στα χείλη μου την αγία του χείρα, που άγγιξε την πλευρά του Κυρίου, να νευρώσει τη γλώσσα μου, για να σας εξηγήσει όσα ποθείτε.
Πραγματοποιούμε ευχαριστιακή Σύναξη για να εκφράσουμε την άπειρο αγάπη και ευχαριστία μας στον άγιο Τριαδικό Θεό, που μας χάρισε τέτοιο Άγιο. Συναχθήκαμε για να κάνουμε μνήμη θανάτου, αφού εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε την ιερά μνήμη, το μαρτυρικό θανάτου του αποστόλου Θωμά, την γενέθλιο ημέρα του. Και η ημέρα του θανάτου ενός Αγίου καλείται γενέθλιος, διότι κατ’ αυτήν πραγματοποιήθηκε η είσοδός του στη νέα ζωή, την αιώνιο ζωή της Βασιλείας του Θεού.
Το μαρτύριό του, ο θάνατός του, αν και με τα μάτια της λογικής και του κόσμου τούτου θεωρείται αποτυχία, – αφού πεθαίνει στα χέρια των δημίων του – γίνεται αφετηρία δόξης και θριάμβου. Όπως ο Κύριος νίκησε το θανατο διά του θανάτου κι έγινε ο σταυρός Του πηγή χαράς και Αναστάσεως, έτσι και ο απόστολος και μάρτυρας του Χριστού μαρτυρώντας εισέρχεται στη ζωή Του κι άρα στην κατάργηση του θανάτου. Επομένως, την 6 Οκτωβρίου η αγία μας Εκκλησία εορτάζει την ιερά μνήμη του αποστόλου Θωμά, ενώ την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα εορτάζει την καλὴ ἀπιστία του, το γεγονός της ψηλαφήσεως του αναστημένου Κυρίου και την σωτήριο ομολογία.
Τρεις φορές μέσα στην Καινή Διαθήκη μνημονεύεται ο θείος Απόστολος:
α) Στην αρχή της διηγήσεως περί της αναστάσεως του Λαζάρου. Όταν ο Κύριος πληροφορήθηκε ότι ὁ ἀδελφός Λάζαρος ἠσθένει, είπε στους μαθητές Του ἄγωμεν εἰς τήν Ἰουδαίαν πάλιν. Ευθύς οι μαθητές του απήντησαν· Διδάσκαλε, μόλις τώρα οι Ιουδαίοι ζητούσαν να σε λιθοβολήσουν, κι εσύ θες να πας πάλι εκεί; Τότε ο Θωμάς, που λεγόταν Δίδυμος, είπε στους άλλους μαθητές· πάμε κι εμείς, να πεθάνουμε μαζί Του. Ήταν προετοιμασμένος όχι μόνο να είναι μαθητής Του στα λόγια, όχι μόνο να Τον ακολουθεί, όπως ακολουθεί κανείς ένα δάσκαλο, αλλά και να πεθάνει μαζί Του, όπως πεθαίνει κανείς με ένα φίλο ή και για χάρη ενός φίλου, αν χρειαστεί.
β) Πάλι μνημονεύεται κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου. Συγκεκριμένα μετά την πλύση των ποδών των Μαθητών ο Κύριος τους είπε· πορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν, οπότε ο Θωμάς, μη αντιληφθείς το νόημα ρωτά· Κύριε, δεν ξέρουμε πού πηγαίνεις· πώς λοιπόν μπορούμε να ξέρουμε την οδό που οδηγεί εκεί; Δεν μπόρεσε να συλλάβει το νόημα των λόγων του Κυρίου περί της αιωνίου ζωής. Γι’ αυτό και ο Ιησούς, με την χαρακτηριστική ηρεμία και υπομονή Του του απαντά· Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή· κανείς δεν πηγαίνει στον Πατέρα παρά μόνο αν περάσει από μένα. Αν με είχατε γνωρίσει, θα είχατε γνωρίσει και τον Πατέρα μου. Αλλά κι από τώρα τον γνωρίζετε και τον έχετε δει.
γ) Η σημαντικοτέρα διήγηση, όμως, περί του Θωμά είναι αυτή που περιγράφει το γεγονός της ψηλαφήσεως του αναστημένου Χριστού και την σωτήριο ομολογία. Ο απόστολος Θωμάς απετέλεσε στο διάβα των αιώνων το σύμβολο του «απίστου». Ωστόσο, ο Θωμάς δεν ήταν άπιστος. Ήταν ειλικρινής αναζητητής της αληθείας. Η αμφισβήτησή του ήταν γνησία. Δεν είχε ιδεολογικό υπόβαθρο και αντιχριστιανικό πνεύμα. Γι’ αυτό και ο Χριστός ανταποκρίνεται και διαλύει τις αμφιβολίες του. Φανερώνεται και δεν αρνείται να ψηλαφηθεί από τον «άπιστο» μαθητή Του. Τα λειτουργικά κείμενα κάνουν λόγο για καλὴ ἀπιστία του Θωμά, διότι αυτή γέννησε τη βεβαία πίστη.
Η πίστη τους (των αγίων Αποστόλων) και μόνον στο όνομα του αληθινού Θεού, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, δίνει σ’ αυτούς τη δύναμη να επιτελούν θαύματα και ιάσεις, πράγμα που σημαίνει, ότι δεν είναι οι ίδιοι που ενεργούν τα θαύματα, αλλά ο Ιησούς Χριστός δι’ αυτών.
