Η τοπική μας Εκκλησία εόρτασε τον ποιμένα και αρχιθύτη της, τον θεήλατο οιακοτρόφο της, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Τιμόθεο. Η αγία μας Εκκλησία, την 22α μηνός Ιανουαρίου εκάστου έτους, τιμά την ιερά μνήμη του αγίου Αποστόλου Τιμοθέου. Κατ’ αυτή την ημέρα ήγαγε τα ονομαστήριά του ο σεπτός Ποιμενάρχης μας.
Το εσπέρας του Σαββάτου, 21 Ιανουαρίου 2023, τελέσθηκε ο πολυαρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θήρας, Αμοργού και Νήσων κ. Αμφιλοχίου συγχοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών
Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου,
Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Πλαταμώνος κ. Κυρίλλου,
Σταγών και Μετεώρων κ. Θεοκλήτου,
του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ωρεών και Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος κ. Φιλοθέου και
του άγοντος τα ονομαστήρια Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Τιμοθέου.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ωρεών κ. Φιλόθεος. Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Δεν υπάρχει ένας ατομικός Χριστός, τον οποίο ο καθένας από εμάς με έναν ατομικό τρόπο μπορεί να γνωρίσει και να ζήσει, αλλά υπάρχει ο Χριστός της Εκκλησιάς», και πρόσθεσε πως «τιμούμε τον Χριστό και τους αγίους και ταυτόχρονα μετέχοντας στο εκκλησιαστικό γεγονός προσφέρουμε και την τιμή μας στα πρόσωπα εκείνα τα οποία υπάρχουν, ζουν και προσφέρουν μέσα στον εκκλησιαστικό οργανισμό, παρακαλώντας διαρκώς τον Θεό να τους έχει όλους αυτούς τους ανθρώπους κάτω από την στοργική του σκεπή και αγκαλιά».
Παίρνοντας αφορμή από τον εορταζόμενο άγιο, ο Επίσκοπος Ωρεών επεσήμανε πως «από τους μαθητές του αποστόλου Παύλου ο Τιμόθεος ήταν ο πρώτος και ευδοκίμως προσέφερε την διακονία του μέσα στην εκκλησία και έζησε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, χάριν του οποίου παρέδωσε την ίδια του τη ζωή στο μαρτύριο των ανθρώπων, βρίσκοντας μαρτυρικό θάνατο από ανθρώπους που δεν πίστευαν στο ευαγγέλιο του Χριστού και δεν επιθυμούσαν να αναπτυχθεί περισσότερο η ζωή της εκκλησίας».
Θέλοντας να περιγράψει τι είναι αυτό που μπορεί να μας διδάξει εμάς σήμερα ο απόστολος Τιμόθεος και ειδικότερα ως προς τον τρόπο της ζωής τον οποίο καλούμαστε να έχουμε ως μέλη του σώματος του Χριστού, ο κ. Φιλόθεος τόνισε πως «να αναλογιστούμε πρωτίστως γιατί η εκκλησία στην οποία όλοι ανήκουμε ονομάζεται και αποστολική σημειώνοντας πως τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα μας τις δίνει ο απόστολος Παύλος».
Όπως τόνισε μάλιστα, «η εκκλησία ονομάζεται αποστολική γιατί είναι εκκλησία που έχει ως κέντρο τον ίδιο το Χριστό. Ο απόστολος Παύλος ονομάζει τον Χριστό ως τον πρώτο απόστολο και αρχιερέα της πίστεώς μας. Ο Χριστός είναι ο θεμέλιος λίθος όλης της εκκλησίας. Αποτελεί την κεφαλή της εκκλησίας και χάρη σε αυτόν και την παρουσία του στη ζωή των πιστών υπάρχουν τα πάντα. Ένας δεύτερος λόγος είναι γιατί όλοι εμείς είμαστε τίμια μέλη του σώματος του Χριστού, ανήκουμε στην εκκλησία, είμαστε οικείοι του Θεού, έχοντας οικοδομηθεί από το θεμέλιο των αποστόλων αφού ήταν εκείνοι που θεμελίωσαν την εκκλησία και ο ακρογωνιαίος λίθος είναι ο ίδιος ο Ιησούς».
Ο Θεοφιλέστατος υπογράμμισε πως ένας τρίτος λόγος είναι γιατί στην εκκλησία από τότε μέχρι και σήμερα υπάρχει η λεγόμενη αποστολική διαδοχή. «Αυτή η χαρισματική λειτουργία που μέσα στο σώμα της εκκλησίας μεταδίδει τη θεία χάρη και καθιστά κάποια από τα μέλη της εκκλησίας επισκόπους αυτής, διαδόχους άμεσους των αγίων αποστόλων. Οι απόστολοι ήταν εκείνοι που την ημέρα της Πεντηκοστής έλαβαν το πανάγιο πνεύμα και στη συνέχεια οι ίδιοι το μετέδωσαν στους διαδόχους τους δια της χειροτονίας και έτσι έχουμε μία αδιάσπαστη αλυσίδα που αρχίζει από τους αποστόλους και φτάνει μέχρι τους επισκόπους των ημερών μας», διευκρίνισε.
Έκλεισε λέγοντας πως, «η αποστολική διαδοχή υπάρχει και λειτουργεί μέσα στο σώμα του Χριστού στην εκκλησία και δεν εξαντλείται μόνο σε αυτή τη σειρά τον χειροτονιών από γενιά σε γενιά και από πρόσωπο σε πρόσωπο αλλά αφορά και σε αυτή τη μετάδοση της αποστολικής πίστεως. Η εκκλησία δεν ομοιάζει και δεν είναι ένας από τους υπόλοιπους θεσμούς αυτού εδώ του Κράτους ή γενικότερα που υπάρχουν στην επίγεια πραγματικότητα της ζωής των ανθρώπων, γιατί η αρχή της είναι στον ουρανό και όσοι μετέχουν σε αυτή τη ζωή της εκκλησίας έχουν σε αυτή την ίδια τη ζωή του Θεού».
Την κυριώνυμο ημέρα, Κυριακή 22 Ιανουαρίου, τελέσθηκε η ακολουθία του Όρθρου χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σύρου κ. Δωροθέου.
Κατά τη Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος συλλειτουργούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών
Σύρου κ. Δωροθέου,
Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος κ. Κυρίλλου,
Καρπενησίου κ. Γεωργίου,
Σταγών και Μετεώρων κ. Θεοκλήτου,
Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Πλάτωνος,
Καστορίας κ. Καλλινίκου,
Πολυανής και Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίου και
Θήρας, Αμοργού και Νήσων κ. Αμφιλοχίου.
Προ της Απολύσεως, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας είπε «να προσεύχεστε για την ελάχιστοτητά μου, ώστε η διακονία μου να είναι κατά Θεόν μέχρι το τέλος της ζωής μου», «να είμαι αναζητητής της συναντήσεως με το Χριστό και εναγώνια να προσπαθώ να αγωνίζομαι για αυτό. Ο Κύριος να συντροφεύει τη ζωή μου και τα διαβήματά μου και αυτή η πορεία με τον Κύριο να δημιουργεί μέσα στην καρδιά μου μετάνοια και ταπείνωση, ώστε η χάρις του Θεού να με επισκιάζει και να με χαριτώνει για να διακονώ τον ευλογημένο κλήρο και το λαό αλλά και να μετέχω στα συνοδικά όργανα της εκκλησίας μαζί με τους άλλους αρχιερείς μας, ώστε να πορεύεται η ελλαδική ορθόδοξη Εκκλησία».
Απευθυνόμενος προς τους αγίους αρχιερείς ανέφερε «σας ευχαριστώ για τον σωματικό και πνευματικό κόπο που καταβάλατε ώστε να βρίσκεστε σήμερα ανάμεσά μας. Πέρα από την πνευματική χαρά που μας προσφέρατε, μας αναδεικνύεται ότι ανάμεσά σας συγκαταλέγεται και εμένα τον ελάχιστο στη ζωή σας και στην αρχιερατική σας διακονία ώστε και εγώ, ως ένας από εσάς, να μετέχω σε αυτή τη χάρη και τη δωρεά του Θεού».
Κηρύττοντας στο ευαγγελικό ανάγνωσμα επεσήμανε πως «ο Ζακχαίος προσπαθούσε να έχει μία προσωπική επικοινωνία και σχέση με τον Χριστό. Αυτό το οποίο θα πρέπει και ο κάθε ένας από εμάς, εναγωνίως, να αποζητά στη ζωή του, γιατί η προσωπική σχέση και η συνάντηση με τον Χριστό αλλοιώνει την ζωή μας και μας αλλάζει. Μας κάνει αυτό που πρέπει να είμαστε και δεν είμαστε. Μας κάνει αυτό το οποίο πρέπει να αγωνιζόμαστε στη ζωή μας να έχουμε και πολλές φορές το λησμονούμε και απομακρυνόμαστε, γιατί δεν έχουμε την δυνατότητα να δούμε, να αντικρίζουμε αυτό το φως που ο Χριστός δίνει στη ζωή μας». «Ο αρχιτελώνης Ζακχαίος ξέχασε αυτό που ήταν, το άφησε πίσω του και αποφάσισε να έχει μία συνάντηση με το Θεό. Όταν εμείς λίγο προσπαθούμε εκείνος έρχεται στη ζωή μας ευεργετώντας την ψυχή μας, την καρδιά μας και το νου μας. Μία συνάντηση που εναγώνια πραγματοποιήθηκε μετά από μία σπουδαία όμως αναζήτηση», συμπληρώνοντας συγχρόνως πως θα πρέπει άρα να μάθουμε στη ζωή μας να έχουμε αναζήτηση του Ιησού Χριστού. «Να τον αναζητούμε και όταν πραγματικά μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας τον αναζητούμε η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί και τότε μετά από αυτή τη συνάντηση θα υπάρξει η ομολογία, γιατί ο Χριστός θα μας φέρει σε αυτόν και γιατί τότε θα κατανοήσουμε το μεγαλείο της δόξης του Θεού, την μικρότητά μας και την αδυναμία μας».
