Μπορεί να έχουν περάσει 2 χρόνια από τις καταστροφικές πλημμύρες που χτύπησαν τον νομό μας κατά τη διάρκεια του Ιανού, όμως οι πληγές παραμένουν ανοιχτές για πολλούς εργαζόμενους, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της υπαίθρου που ακόμα πληρώνουν τις συνέπειες της έλλειψης ολοκληρωμένης αντιπλημμυρικής προστασίας.
Το κυβερνητικό κλιμάκιο που επισκέφθηκε το νομό «διαφημίζοντας» τα πολλά έργα που γίνονται και τα πολλά εκατομμύρια που δίνονται, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες τόσο της κυβέρνησης της ΝΔ όσο και των προηγούμενων των ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για το γεγονός ότι τα αντιπλημμυρικά έργα δεν αποτελούν προτεραιότητα. Κι αυτό επιβεβαιώνεται από όλες τις καταστροφές που έγιναν τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στην Καρδίτσα αλλά και στην Μάνδρα, την Εύβοια, την Κρήτη και πρόσφατα στην Θεσσαλονίκη. Είναι επικίνδυνη η πολιτική διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων που καταδικάζει τον λαό από τη μια γωνιά της χώρας στην άλλη να ζει χωρίς τις απαραίτητες υποδομές αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας και αντισεισμικής θωράκισης.
Οι αποκαταστάσεις των ζημιών, τα «μπαλώματα» και τα πολλά μικρά έργα – ξεκομμένα το ένα από το άλλο – δεν αποτελούν, παρά τους ισχυρισμούς της Κυβέρνησης, ολοκληρωμένη, σχεδιασμένη αντιπλημμυρική προστασία και θωράκιση που παίρνει υπόψη ολόκληρο το νομό αλλά και τη σύνδεσή του με τους διπλανούς νομούς.
Άλλωστε, οι βροχοπτώσεις μετά τον Ιανό απέδειξαν περίτρανα ότι ο νομός δεν είναι θωρακισμένος αφού είχαμε πλημμυρικά φαινόμενα σε διάφορα σημεία του νομού, προκαλώντας καταστροφές σε αγροτικές καλλιέργειες, σε χωρία αλλά και σε δρόμους του ορεινού όγκου. Άρα όχι μόνο αντιπλημμυρική θωράκιση δεν έγινε αλλά δύο χρόνια τώρα ούτε καν ολοκληρώθηκαν οι αποκαταστάσεις των ζημιών σε δρόμους, γέφυρες και άλλες υποδομές. Ακόμα ανακοινώνονται καθαρισμοί ποταμών και ρεμάτων που “ΘΑ” γίνουν προσεχώς. Ενώ με θράσος δήλωσε το κυβερνητικό κλιμάκιο πως οι μελέτες για αντιπλημμυρική προστασία δεν έχουν ολοκληρωθεί. Στην πραγματικότητα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ομολογούν ότι τα λαϊκά στρώματα της χώρας βρίσκονται κυριολεκτικά στο έλεος φυσικών ή μη φυσικών καταστροφών.
Ο λαός της περιοχής δεν έχει να κάνει με ”ανίκανους” και με ένα ”ανύπαρκτο κράτος”. Ούτε πρέπει να δεχτεί να παίζεται στις πλάτες του το γνωστό παιχνίδι μετατόπισης των ευθυνών, μεταξύ κυβέρνησης, δήμων, Περιφέρειας, ΤΟΕΒ – ΓΟΕΒ. Ο ένας πετάει το μπαλάκι στον άλλον, προσπαθώντας να κρύψει την δικιά του ευθύνη, το δικό του μερίδιο.
Και όλα αυτά από το ίδιο κράτος που δείχνει μεγάλη ικανότητα, όταν είναι να τσακίσει το εργατικό – λαϊκό κίνημα, να χτυπά το λαό με την ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια να μαζεύει χαράτσια και φόρους, να δώνει επιδοτήσεις και ”ζεστό” χρήμα στο κεφάλαιο, . Εδώ, λοιπόν, είναι αναποτελεσματικοί, ανίκανοι, ανύπαρκτοι, για να προστατέψουν τη ζωή του λαού, των εργαζομένων από ”ακραία” ή μη φυσικά φαινόμενα. Και αυτό είναι ταξική επιλογή, επιβεβαιώνει ότι δεν είναι κράτος για όλους, αλλά κράτος για τους λίγους, κράτος για τους οικονομικά ισχυρούς, κράτος για το κεφάλαιο.
Την ίδια ώρα, τα λαϊκά στρώματα μέσα από τη συσσωρευμένη πείρα τους μπορούν να απαντήσουν πιο εύκολα στο ερώτημα: ”Πώς γίνεται από τη μία να υπάρχει ο πλούτος, η τεχνογνωσία, το εργατικό δυναμικό, επομένως η δυνατότητα κατασκευής έργων αντιπλημμυρικών, εγγειοβελτιωτικών, αποστραγγιστικών, αρδευτικών, αντιδιαβρωτικών έργων και από την άλλη αυτά τα έργα να μην κατασκευάζονται;”.
Στη σημερινή κοινωνία, την καπιταλιστική, το βασικό κριτήριο για το τι θα παραχθεί, που και με τι όρους καθορίζεται από το κέρδος των μεγάλων μονοπωλίων. Η πολιτική που εφαρμόζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, τις Περιφέρειες, τους δήμους και φυσικά την ΕΕ έχει αντίστοιχα ταξικό πρόσημο υπέρ των μεγάλων μονοπωλίων και απέναντι στους εργαζόμενους. Τα αντιπλημμυρικά, αντιδιαβρωτικά έργα, τα έργα αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας, όπως και αρκετά άλλα έργα υποδομών είναι έργα μη επιλέξιμα στη λογική ”κόστους – οφέλους” με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Μπαίνουν σε αντιπαραβολή με έργα όπως για παράδειγμα η κατασκευή οδικών δικτύων.
Αλλά και εκεί που τέτοια έργα τελικά επιλέγονται, με βάση τα ίδια αυτά κριτήρια κερδοφορίας, επειδή ακριβώς δεν γίνονται στο πλαίσιο ενός ενιαίου και κεντρικού σχεδιασμού, τις περισσότερες φορές συνιστούν μπαλώματα, απλά μεταφέρουν το πρόβλημα σε δίπλα περιοχές ή ακόμα γίνονται και αιτία για νέες συμφορές για τα λαϊκά στρώματα. Για αυτούς τους λόγους 2 χρόνια μετά τον ”Ιανό” ο νομός βρίσκεται ξανά εκτεθειμένος.
