Για τις δυσκολίες που βιώνουν οι εργαζόμενοι σε ό, τι αφορά στα εργασιακά και την ακρίβεια που έχει συνθλίψει το εισόδημα των πάντων αλλά και για το αποτύπωμα που έχουν αφήσει οι καταστροφικές πλημμύρες στο Νομό μας και που αντανακλούν σε πολλά επίπεδα και με πολλές προεκτάσεις, μίλησε αποκλειστικά στο Ηχόραμα 100,8 ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας Γιώργος Καπράνας. Ο κ. Καπράνας ήταν καλεσμένος, την Τετάρτη 17 Απριλίου, στην εκπομπή «Μεσημεριανό Μαγκαζίνο» (καθημερινά 14:00-15:00) με τη Βάσω Μπαλαμπάνη και αναφέρθηκε διεξοδικά σε όλα όσα απασχολούν την κοινωνία και την περιοχή μας.
Αναλυτικά η συνέντευξη του κ. Καπράνα στο Ηχόραμα 100,8 έχει ως εξής:
Ερώτηση: «Παλεύουμε για τις ανάγκες μας, για τις ζωές μας. Δίνουμε μαζική, αποφασιστική απάντηση σε όλη αυτή την κατάσταση που ζούμε και διεκδικούμε όλα όσα μας ανήκουν» είναι ένα από τα κύρια μηνύματα του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας αναφορικά με την απεργία της 17ης Απριλίου. Εργασιακά και ακρίβεια βρίσκονται στο επίκεντρο των αιτημάτων. Πως μπορεί να προστατευτεί το λαϊκό εισόδημα; Τι θα πρέπει να αλλάξει ώστε ο άνθρωπος να ζει με αξιοπρέπεια;
Απάντηση: Δυστυχώς, σε ό,τι αφορά στα εργασιακά, και ειδικά τα τελευταία χρόνια, χειροτερεύουν τα πράγματα.
Είδαμε στα χρόνια των μνημονίων ότι όποια εργασιακά δικαιώματα υπήρχαν, πετσοκόφτηκαν.
Δικαιώματα τα οποία κατακτήθηκαν εδώ και πολλά χρόνια, με πολύ αίμα, με πολλούς αγώνες και πολύ ιδρώτα.
Και είδαμε, μέσα σε λίγες μέρες, με ένα νομοσχέδιο fast track, να καταργούνται όλα.
Όπως είδαμε και τους μισθούς και τις συντάξεις να πετσοκόβονται σε όλα αυτά τα χρόνια.
Ενδεικτικά να σας αναφέρω ότι ο μέσος μισθός το 2000 ήταν 1.437 ευρώ και ο μέσος μισθός το 2023 ήταν 1.037 περίπου ευρώ.
Είναι μεγάλη η απόκλιση. Είναι 400 ευρώ κάτω.
Και όλα αυτά όταν οι τιμές των προϊόντων, η ακρίβεια που υπάρχει στην ενέργεια, στα τρόφιμα, στα πάντα, έχουν εκτιναχθεί και οι τιμές τους έχουν πολλαπλασιαστεί.
Γι ΄ αυτό βλέπουμε ότι η κυβέρνηση μπορεί αν βγαίνει και να λέει ότι αύξησε τον κατώτατο μισθό στα 830 ευρώ αλλά δεν φτάνουν.
Μιλάμε για 705 ευρώ καθαρά όταν, με επίσημα στοιχεία, βλέπουμε ότι κάθε χρόνο η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων μειώνεται. Ούτε αυξάνεται ούτε σταθεροποιείται.
Και όλα αυτά από τις συνεχείς ανατιμήσεις των προϊόντων στα σούπερ μάρκετ, στην ενέργεια, στα καύσιμα. Όλα είναι στο κόκκινο.
Οπότε, πως και τι να κάνει κάποιος.
Και όταν, με επίσημα, και πάλι, στοιχεία, πολλοί εργαζόμενοι δαπανούν το 55% περίπου για να πληρώσουν τη στέγαση.
Και περιμένει κανείς με το υπόλοιπο 45% να πληρώσουν φόρους, λογαριασμούς, να πληρώσουν για τη ζωή τους, να ντυθούν, να πληρώσουν φροντιστήρια, να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Όχι.
Γι ΄ αυτό και τα στοιχεία αυτά που παρουσιάζονται επίσημα, προσωπικά πιστεύω ότι είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα.
Ότι 2.722.000 άνθρωποι είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας. Όχι στα όρια της φτώχειας.
Τι σημαίνει αυτό; Δεν έχουν να αγοράσουν βασικά πράγματα για την επιβίωσή τους.
Και αντίστοιχα, πάλι, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, που πλησιάζει το 70%, δυσκολεύεται και αφήνει απλήρωτους λογαριασμούς. Χρωστάει, κάνει ρυθμίσεις.
Και είναι μια κατάσταση αυτή η οποία, δυστυχώς, χειροτερεύει.
Γι ΄ αυτό και εμείς λέμε ότι δεν μπορεί η κυβέρνηση να βγαίνει και να μιλάει για αύξηση – κοροϊδία στα 705 καθαρά ευρώ, όταν οι ανάγκες είναι πολύ μεγαλύτερες.
Ζητάμε την άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού στα 908 ευρώ και με ρήτρα αναπροσαρμογής που ανάλογα με τις τιμές των προϊόντων, που θα ανεβαίνουν, και τια ανάγκες, θα αναπροσαρμόζεται και ο μισθός για να μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος τουλάχιστον αξιοπρεπώς. Να έχει τα βασικά για την επιβίωσή του.
Ερώτηση: Όλα αυτά τα κοινά προβλήματα, στο Νομό μας αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα αφού ο Daniel άφησε ανυπολόγιστες ζημιές στο πέρασμά του σε όλους τους τομείς και σε πολλά επίπεδα. Οι πληγές είναι ακόμα ανοιχτές. Τα χωριά μας ερημώνουν και μαζί με αυτή την ερημοποίηση έρχεται η φτωχοποίηση; Τι ζητάτε, και εσείς, ως Εργατικό Κέντρο σε σχέση με όλα αυτά τα τραγικά και την επιτακτική ανάγκη για ουσιαστικά μέτρα αποκατάστασης αλλά και αντιπλημμυρικής θωράκισης;
Απάντηση: Να ξεκινήσουμε από τον Ιανό όπου και τότε ζήσαμε ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Τότε χτυπήθηκε όχι συνολικά ο Νομός αλλά χτυπήθηκε η πόλη της Καρδίτσας, όταν το 80% περίπου της πόλης ήταν κάτω από μισό και ένα μέτρο νερό και σε ορισμένες περιοχές, που ήταν πιο χαμηλά, το νερό έφθανε ακόμα και δύο μέτρα.
Και τότε είχαμε θύματα. Και τότε είχαμε μεγάλες ζημιές. Είχαμε χιλιάδες επιχειρήσεις που χτυπήθηκαν.
Τότε, σαν Εργατικό Κέντρο, είχαμε πάρει την πρωτοβουλία να κάνουμε μια έρευνα, και ήμασταν ο μοναδικός φορέας που ξεκίνησε κάτι τέτοιο τότε, με χρηματοδότηση από το Ινστιτούτο της Εργασίας, κατόπιν δικών μας ενεργειών, όπου συμμετείχε το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το Επιμελητήριο, ο Εμπορικός Σύλλογος, φορείς από όλους τους κλάδους, και έλαβαν μέρος στα ερωτηματολόγια που καταθέσαμε πάνω από 300 επιχειρήσεις από όλους τους κλάδους.
Κάναμε και φόρουμ μεταξύ μας και όταν έκλεισε αυτή η έρευνα, το πρώτο συμπέρασμα ήταν ότι άμεσα θα πρέπει να αρχίσουν τα αντιπλημμυρικά έργα στο Νομό.
Γιατί καταστάσεις σαν τον Ιανό θα είναι σε πιο τακτικό χρονικό διάστημα.
Και όταν το παρουσιάσαμε, και αυτό έγινε στην περίοδο της πανδημίας και καλέσαμε μόνο φορείς και δεν την παρουσιάσαμε σε ανοιχτό κοινό, προωθήσαμε το βιβλίο με τα συμπεράσματα και πολλοί στηρίζονται σε αυτή την έρευνα.
Και να που φθάσαμε να ζήσουμε πολύ πιο ακραία φαινόμενα. Τρία χρόνια μετά, όχι μόνο βιώσαμε χειρότερα πλημμυρικά φαινόμενα αλλά είδαμε την πόλη του Παλαμά κάτω από το νερό, είδαμε ολόκληρα χωριά να εξαφανίζονται κάτω από τέσσερα μέτρα νερό και να μένουν ακατοίκητα, είδαμε περιουσίες, που με κόπο κατακτήθηκαν, σπίτια, μηχανήματα, ζωϊκό και φυτικό κεφάλαιο, αυτοκίνητα, εξοπλισμό, να καταστρέφονται όλα.
Δηλαδή, ένας τα έχει χάσει όλα. Και είναι και πολλοί εργαζόμενοι.
Ακόμα, τα έργα αποκατάστασης από τις ζημιές του Ιανού, δεν έχουν τελειώσει.
Αν πάτε στον πρώην Δήμο Ιτάμου και στο Δήμο Λίμνης Πλαστήρα, θα δείτε ότι ακόμα γίνονται έργα αποκατάστασης από τον Ιανό.
Γι ΄ αυτό ζητάμε τώρα αποζημίωσης στο 100% της ζημιάς που έχει πάθει ο κάθε πλημμυροπαθής ώστε να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του.
Πως; Όταν τα χρέη τρέχουν, όταν χρωστάει, όταν πολλοί δεν θα παράγουν για τα επόμενα χρόνια, γιατί δεν μπορούν να καλλιεργήσουν, πως θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι; Πως θα αγοράσουν ξανά ζωϊκό κεφάλαιο; Πως θα αγοράσουν μηχανήματα, πως θα καλλιεργήσουν, πως θα αγοράσουν εφόδια εάν δεν στηριχτούν και αποζημιωθούν.
Είμαι άμεση απαίτηση και η κυβέρνηση, χωρίς αστερίσκους, θα πρέπει άμεσα να στηρίξει ουσιαστικά για να μπορέσει να σταθεί ξανά ο Νομός Καρδίτσας.
Γιατί εάν δεν γίνει, σας το υπογράφω, ότι σε πολύ λίγα χρόνια, ο Νομός Καρδίτσας θα ερημώσει.
Μιλάμε για μια γήρανση του πληθυσμού. Οι νέοι μας θα φύγουν και θα πάνε είτε προς τα μεγάλα αστικά κέντρα είτε προς το εξωτερικό για να βρουν δουλειά και να μπορέσουν να ζήσουν.
Και θα είμαστε μια πόλη και ένας Νομός γερόντων με έντονο το δημογραφικό ζήτημα.
Και θα πρέπει, επίσης, άμεσα να γίνουν και τα αντιπλημμυρικά. Να γίνουν και αποκαταστάσεις και τα αντιπλημμυρικά έργα.
Να γίνουν τα φράγματα εκεί που χρειάζονται, οι παρεμβάσεις εκεί που χρειάζεται ώστε να μπορεί η οικογένεια να κοιμάται ήσυχη όταν βλέπει νεροποντή, να ξέρει ο επιχειρηματίας ότι δεν θα πάθει ζημιά η επιχείρησή του, όπως και ο αγρότης, ότι θα καλλιεργήσει και θα μπορέσει να συγκομίσει το προϊόν και να το πουλήσει για να μπορέσει να ζήσει.
Ερώτηση: Η υγεία και η παιδεία βρίσκονται και αυτά στην κορωνίδα των αιτημάτων και, μάλιστα, διαχρονικά. Δύο τομείς που αφορούν όλους, που αποτελούν τους θεμέλιους λίθους της κοινωνίας και που πρέπει να είναι δημόσια και δωρεάν αγαθά. Έτσι είναι; Τι διεκδικείτε για υγεία και παιδεία;
Απάντηση: Είναι πάντα στα πρώτα ζητήματα και διεκδικήσεις γιατί μιλάμε για κοινωνικά αγαθά.
Και ειδικά όταν βιώνουμε εκτεταμένες χρήσεις, αυτά τα αγαθά θα πρέπει να ισχυροποιείται ο δημόσιος χαρακτήρας. Γιατί μιλάμε για τον απλό το λαό.
Πρέπει να δώσεις την ίδια ευκαιρία πρόσβασης στην υγεία όπως επίσης και στην παιδεία.
Δεν μπορούμε να κάνουμε υγεία για λίγους, για αυτούς που έχουν τα χρήματα, να πληρώνουν για να πάνε στα ιδιωτικά ή ακόμα και στα δημόσια, τώρα με τα απογευματινά και να αφήνουμε τους άλλους που δεν έχουν χρήματα να μπουν στη σειρά, σε λίστες και πολλοί πεθαίνουν, δεν προλαβαίνουν να κάνουν και την επέμβαση.
Όπως και στην παιδεία με τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Δεν μπορεί αν καταλύεται το άρθρο 16 του Συντάγματος για να πάμε στην ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων.
Οπότε, είμαστε κάθετοι σε αυτά. Ζητάμε παιδεία και υγεία για όλους.
Είμαστε κατά της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης των δυο αυτών σημαντικών κοινωνικών αγαθών που τα χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε σήμερα.
Ερώτηση: Σε ό,τι αφορά στους αγρότες, καθώς αγροτική περιοχή είμαστε και στηρίζεται η τοπική μας οικονομία, αλλά και στα σχέδια περί εμπορευματοποίησης του νερού, με πρώτο βήμα τη συγχώνευση των ΔΕΥΑ, ποια είναι η κατάσταση και τι ζητάτε;
Απάντηση: Είπαμε ότι για τους αγρότες είναι σημαντικό να στηριχτούν άμεσα για να μπορέσουν να καλλιεργήσουν και να αποζημιωθούν γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο κινητήριος μοχλός όσον αφορά την τοπική οικονομία είναι το εισόδημα των αγροτών.
Θα πάρουν έσοδα οι αγρότες; Τότε και η αγορά θα είναι σε καλό επίπεδο και θα υπάρχει χρήμα να κινείται, θα δουλέψουν τα εμπορικά, τα κρεοπωλεία, όλα. Είναι μια αλυσίδα.
Μη έχοντας, όμως, εισόδημα, οι αγρότες, είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτό θα αποτελέσει ΄΄ταφόπλακα΄΄ για την τοπική οικονομία.
Θα δούμε επιχειρήσεις να κλείνουν και αυτό θα έχει σαν συνέπεια και στον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Γιατί θα αυξηθούν οι άνεργοι.
Σε πολλά χωριά δεν υπάρχει καφενείο. Σε κάποια που υπάρχει καφενείο, θα δείτε τον κόσμο να πάει να πάρει έναν καφέ και πολύ νωρίς θα επιστρέψει στο σπίτι του. Και μιλάμε για τα καμποχώρια.
Γιατί αν μιλήσουμε για τα ορεινά, εκεί μιλάμε για έρημα χωριά. Ωριά που παλιότερα έσφυζαν από ζωή, τώρα πλέον μένουν μόνον μετρημένοι στα δάχτυλα μεγάλης ηλικίας άτομα και κάθε πένθιμος ήχος της καμπάνας, σημαίνει και κλείσιμο ενός σπιτιού.
Δηλαδή, θα πρέπει να δούμε και τον ορεινό όγκο, να δώσουμε κίνητρα ώστε να πάει ο κόσμος να μείνει εκεί.
Παλιότερα υπήρχε ζωή επάνω, υπήρχε οικονομική δραστηριότητα, υπήρχαν δασεργάτες που δούλευαν έξι-επτά μήνες, υπήρχε εισόδημα, παράλληλα υπήρχε και η κτηνοτροφία, οπότε ‘έμεναν στον τόπο τους.
Τελείωσαν αυτά; Τελείωσαν και τα χωριά. Κατέβηκαν όλοι στην πόλη της Καρδίτσας ή στις άλλες μεγάλες πόλεις, Σοφάδες, Παλαμά, ή έφυγαν προς τα μεγάλα αστικά κέντρα.
Ερώτηση: Κλείνοντας, τι θα θέλατε να πείτε τόσο προς τον κόσμο που μας ακούει και που βιώνει όλα όσα συζητάμε, και ιδιαίτερα στους νέους όπου οι γενιές αυτές ζουν συνεχείς κρίσεις στην πιο παραγωγική τους ηλικία, αλλά και προς την πολιτεία και σε σχέση με το πώς αντιμετωπίζεται το δύσκολο παρόν που βιώνει ο Νομός μας αλλά και αναφορικά με το μέλλον και το πώς θα μπορέσει αυτή η περιοχή να βαδίσει σε κάποια σταθερότητα γιατί θα πρέπει να δούμε και το αναπτυξιακό μέλλον.
Απάντηση: Σίγουρα η ανάπτυξη είναι το νούμερο ένα. Και όταν μιλάμε για ανάπτυξη, δεν μιλάμε για ανάπτυξη για τους λίγους. Γιατί βλέπουμε την οικονομική ανισότητα που υπάρχει, βλέπουμε τα μικρομεσαία στρώματα να οδηγούνται στα όρια της φτώχειας και βλέπουμε τους λίγους αυτούς, που είχαν τον πλούτο, να αυξάνουν τα κέρδη τους.
Οπότε, όταν μιλάμε για ανάπτυξη να μιλάμε για ανάπτυξη με ανθρωποκεντρικές πολιτικές, όπου θα ασκείται με βάση τις ανάγκες του ανθρώπου, του εργαζόμενου, του συνταξιούχου.
Να αμείβεται όπως πρέπει για να μπορέσει να ζει αξιοπρεπώς και να μην χρωστάει.
Να δημιουργήσουμε υποδομές και να δίνουμε ευκαιρίες στα παιδιά μας. γιατί στα χρόνια της κρίσης, αυτή ήταν η μεγαλύτερη πληγή. Έφυγαν 450.000 περίπου, νέοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία.
Και όταν μιλάμε για νέους σήμερα, δεν μιλάμε για νέους χωρίς εφόδια, όπως γινόταν τη δεκαετία του ΄ 50 που έφευγαν, και ήταν χαμηλής εκπαιδευτικής ικανότητας γνώσεων.
Τώρα έφυγαν πτυχιούχοι. Έφυγαν γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι, οικονομολόγοι, πληροφορικάριοι, το καλύτερο εκπαιδευμένο προσωπικό έχει φύγει στο εξωτερικό.
Και έχουμε δαπανήσει χιλιάδες ευρώ και σαν οικογένειες και σαν κράτος και τελικά στέλνουμε έτοιμους επιστήμονες που πάνε έξω.
Άρα, τι χρειάζεται ο νέος; Καταρχήν, χρειάζεται δουλειά. Να αμείβεται ώστε να μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς.
Εγώ το ζω καθημερινά στο Εργατικό Κέντρο όπου έρχονται πτυχιούχοι νέοι και ζητάνε να τους βοηθήσω να βρουν εργασία σε ό,τιδήποτε να ΄ ναι. Όχι απαραίτητα στο αντικείμενό τους. Ακόμα και σε παιδιά Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης.
Σε αυτά τα παιδιά θα πρέπει να δώσουμε κίνητρα, να δώσουμε υποδομή, να δημιουργήσουμε στα Πανεπιστήμια, να επενδύσουμε στην έρευνα, να αναπτύξουμε, να συνδέσουμε την εκπαίδευση με την αγορά εργασίας. Είναι σημαντικό αυτό.
Δημιουργούμε μια πληθώρα πτυχίων χωρίς να υπάρχει ανταπόκριση στην αγορά.
Υπάρχουν αυτά τα πτυχία στην αγορά. Οπότε, θα πρέπει να κατευθύνουμε και τους νέους μας.
