Οι φύλακες της παραμονής του κλάδου στο τέλμα της αδράνειας και της υποταγής …ξαναχτύπησαν. ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ-ΠΑΜΕ με την …ανοχή της ΔΑΚΕ, βάφτισαν “πρόγραμμα δράσης” ένα κατάπτυστο κείμενο που αποτελεί ένα ξεδιάντροπο φτύσιμο στα μούτρα χιλιάδων συναδέλφων.
Την ώρα που η ζωή μας μέσα και έξω από τα σχολεία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κατάμαυρη καθημερινότητα, που όλο και περισσότερες μέρες το μήνα περισσεύουν όταν τελειώνει ο μισθός μας. Την ώρα που η επιδρομή τόσο στα εργασιακά μας δικαιώματα, όσο και στο δικαίωμα των μαθητών μας να σπουδάζουν συνεχίζεται και εντείνεται. Την ώρα που ασταμάτητα το άδικο γίνεται νόμος, κηρύσσεται παράνομος ο αγώνας και μόνη “νόμιμη” η υποταγή, το ΔΣ της ΟΛΜΕ αποφάσισε να τους …ταράξει στη νομιμότητα.
Τρέμουν οι υπουργοί της κυβέρνησης με το που έλαβαν την επιστολή του ΔΣ για συναντήσεις που θα τους τεθούν κάποια αιτήματα του κλάδου. Αλλά εκεί που το τερμάτισαν είναι με την έμπνευση της 3ωρης στάσης στις 11/10 για συζητήσεις(!) στους συλλόγους διδασκόντων, συνεχίζοντας με παρεμβάσεις στα προαύλια των σχολείων(σε ποιους;;;) και τελειώνοντας με συγκεντρώσεις μεσημέρι σε υπουργείο – ΔΔΕ. Ακόμα και οι ημερομηνίες διεξαγωγής των Γενικών Συνελεύσεων, ορίζονται για 17-21/10 ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα για άλλη απεργιακή κινητοποίηση- λόγω 28/10- και μένει μόνο η απεργία στις 9/11. Όλοι ουρά πίσω από τον Παναγόπουλο της ΓΣΕΕ.
Το ζήτημα με το πρόγραμμα μη δράσης δεν είναι (όπως λένε οι Παρεμβάσεις) ότι “είναι ψηλά ο πήχης των απαιτήσεων” -που είναι- και αυτό υπολείπεται των απαιτήσεων. Το ζήτημα είναι ότι η συμφωνία του κουαρτέτου στην ΟΛΜΕ θέλει να επιβάλει το πολύμορφο τίποτα.
Αποτελεί προσβολή στο συνδικαλισμό και στην οργανωμένη μαζική πάλη. Αποτελεί το τελευταίο κατάπτυστο μέτρο τους, στο μνημόνιο συνδιαλλαγής, συμβιβασμού, τελικά ενεργητικής στήριξης της κυβέρνησης που έχουν επιβάλει στον κλάδο. Είναι η φυσική συνέχεια του περσινού ξεπουλήματος και των πραξικοπημάτων με την απεργία αποχή, την συμφωνία -των 3 από τους 4- στο συνέδριο της ΟΛΜΕ υπέρ της αξιολόγησης, οπότε λογική κατάληξη και η φετινή απραξία για το ζήτημα των μεντόρων, συντονιστών κλπ. Είναι συνέπεια της στάσης του ΠΑΜΕ να αρνείται σε ΟΛΜΕ αλλά και σε ΕΛΜΕ οποιοδήποτε αγωνιστικό απεργιακό βήμα μέσα στον Οκτώβρη, ισχυριζόμενο ότι αδυνατίζει(!!!) την απεργία της 9/11. Είναι δικό τους έργο η διαλυτική κατάσταση στον κλάδο, η επιβολή κλίματος ανημποριάς και ήττας. Για να μείνουν οι καθηγητές θεατές των εξελίξεων, το πολύ ψηφοφόροι και όχι πρωταγωνιστές- δύναμη δηλαδή υπεράσπισης, διεκδίκησης και ανατροπής.
Αν τα πράγματα παραμείνουν έτσι είμαστε χαμένοι. Το σύνθημα “Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ” πρέπει και μπορεί να υλοποιηθεί. Υπάρχει πολύ δυσαρέσκεια, αγανάκτηση, οργή στους συναδέλφους. Είναι ανάγκη κάθε αγωνιστής εκπαιδευτικός, σχήματα, συλλογικότητες, που αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των εξελίξεων να κινηθούν στην κατεύθυνση συγκρότησης κεντρικής μάχης με την κυβερνητική πολιτική.
Γενικές Συνελεύσεις, Επιτροπές Αγώνα σε κάθε σωματείο, συγκρότηση απεργιακού ταμείου, διαδηλώσεις, απεργίες, συντονισμός ΕΛΜΕ
Των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών Ν. Καρδίτσας
