-Γιώργο δεν αντέχω άλλο, ποτέ στη ζωή μου δεν έζησα σε τέτοιο κλίμα ψυχρό. Μέσα στα χιόνια είμαι άμαθος να ζω. Γιατί να αφήσω τα κόκκαλα μου εδώ.
-Από που είσαι Πέτρο; -Από την Καρδιτσομαάγουλα της Καρδίτσας, εσύ;
-Από την Μακρακώμη Φθιώτιδας.
Κοντοχωριανοί.
-Τι σπούδασες;
-Δεν σπούδασα δεν είχα λεφτά, εσύ;
– Με το ζόρι λόγω φτώχειας φιλοσοφική. Αλλά τι λέω, πλούσιους Έλληνες θα στέλνανε εδώ.
-Ωραία γιατί χρειάζομαι μια ανάλυση, αλλιώς θα τρελαθώ. Μόνο για την πατρίδα μπορούσα να φαντασθώ πως κάποια στιγμή θα πολεμούσα.
Τώρα μου είναι άγνωστα όλα, δεν μπορώ να καταλάβω τι δουλειά έχω εδώ.
-Είσαι τυχερός έπεσες σε ειδικό. Την πατρίδα δεν την συνιστούν μόνο τα εδάφη αλλά
και οι αξίες της. Τα ήθη τα έθιμα και άλλα πολλά.
Πολεμάμε για τον δυτικό τρόπο ζωής, το διεθνές δίκαιο, την ελευθερία που είναι ανεκτίμητη, την προσήλωση μας στις αξίες γενικά.
-Σοβαρολογείς; Οι άλλοι δεν έχουν αξίες .
-Όχι δεν μιλάω σοβαρά. Ειρωνεύομαι αυτά που λένε οι …, δεν μπορώ να εκστομίσω τη λέξη.
-Ηγέτες ήθελες να πεις;
-Ναι , αλλά όχι αληθικοί.
Τζάμπα θα σκοτωθούμε.
Δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση του και από μια βόμβα σκοτώθηκαν και οι δυο.
Κύριε διοικητά θα τους περισυλλέξουμε;
- Είπαμε δεν μαζεύουμε ξένους, τι να τους κάνουμε, άστους και τα τσακάλια έχουν ψυχή.
- Μα ήταν συμπολεμιστές, μας τίμησαν.
- Όχι ευσυνείδητα, καταλαβαίνω Ελληνικά, άστα τα σκυλιά.
