Για τις πολύ σημαντικές, καινοτόμες διατάξεις του νέου σ/ν του Υπουργείου Παιδείας για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και τη λειτουργία των Ελληνικών πανεπιστημίων, τοποθετήθηκε στη Βουλή ο Καρδιτσιώτης Βουλευτής της Ν.Δ. κ. Γιώργος Κωτσός.
Τονίζοντας ότι με το νέο νομοσχέδιο αναβαθμίζεται η λειτουργία των ΑΕΙ, ενισχύεται το κύρος τους και προστατεύεται το άσυλο από κάθε είδους επίδοξους σφετεριστές του, ο κ. Κωτσός ανέφερε μεταξύ άλλων τα παρακάτω:
«Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,
Παρακολουθώντας τη ρητορική της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αλλά και της αντιπολίτευσης συνολικότερα, διαπιστώνω την ίδια επιχειρηματολογία που ακολουθήθηκε και σε προηγούμενα νομοσχέδια του Υπουργείου Παιδείας. Λέξεις βαρύγδουπες όπως «αυταρχικότητα», «αντιδημοκρατικότητα», «εκτροπή» σε κάποιες περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν ένα πολιτικό περιτύλιγμα προκειμένου να τεκμηριώσουν τις θέσεις τους κόντρα στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, εκφράσεις που χρησιμοποιήθηκαν και παλαιότερα, και κυρίως, όταν νομοθετήσαμε την κατάργηση του ασύλου της παραβατικότητας, της εγκληματικότητας και της αυθαιρεσίας μέσα στα πανεπιστήμια. Και τότε, οι ίδιες εκφράσεις, οι ίδιοι φόβοι κατατέθηκαν στο Κοινοβούλιο.
Βλέπετε να έχουν επιβεβαιωθεί κύριοι συνάδελφοι;
Βλέπετε να έχει καταργηθεί η δημοκρατικότητα και να έχει εγκατασταθεί η αυταρχικότητα μέσα στα ΑΕΙ της χώρας μας;
Άκουσα και το επιχείρημα, ότι μέσα από τη διαδικασία της θέσπισης κατώτατου ορίου εισαγωγής θα αυξηθεί η κοινωνική ανισότητα. Δηλαδή, αγαπητοί συνάδελφοι των μειοψηφιών του Κοινοβουλίου, θεωρείτε ότι τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα επιτυγχάνουν χαμηλές επιδόσεις στις πανελλήνιες εξετάσεις; Αυτό, αν μη τι άλλο, είναι κοινωνικός ρατσισμός!
Δεν είναι έτσι. Ίσα- ίσα, μέσα από αυτή τη διαδικασία προστατεύουμε τα χαμηλά οικονομικά στρώματα διότι, αν τα παιδιά αυτά«περάσουν» σε σχολές με χαμηλό αντίκρισμα και μάλιστα με «λευκή κόλλα» καταλαβαίνετε ότι ματαιοπονούν. Δεν θα μπορέσουν ποτέ να τελειώσουν τις σπουδές τους και δεν θα επιτύχουμε το μεγάλο ζητούμενο σήμερα στην εκπαίδευση που είναι η κοινωνική κινητικότητα. Ξέρετε; Το όνειρο των μικρομεσαίων οικογενειών και κυρίως αυτών της επαρχίας είναι να σπουδάσουν τα παιδιά τους προκειμένου να έχουν ένα καλύτερο μέλλον, να πετύχουν μια καλύτερη κοινωνική θέση, να εξελιχθούν επαγγελματικά, επιστημονικά και πνευματικά.
Είναι λογικό να επιτυγχάνει την εισαγωγή του κάποιος στο πανεπιστήμιο με 0,6, 1, 2,ή 4; Δεν ευτελίζονταιμέσα από αυτή τη διαδικασία τα πανεπιστημιακά Ιδρύματα άλλα και οι ίδιοι οι φοιτητές που εισάγονται με αυτούς τους βαθμούς;
Δεν θα πρέπει να υπάρχει ένας σοβαρός τρόπος ορθής αξιολόγησης των μαθητών προκειμένου να μπουν στο πανεπιστήμιο; Αυτή η αξιολόγηση δε θα πρέπει να έχει ένα κατώτατο επίπεδο; Σκεφτείτε ότι ακόμη και στο σχολείο για να προβιβαστεί ένα παιδί από τη μία τάξη στην άλλη, απαιτείται η συγκέντρωση ενός κατώτερου μ.ο. βαθμολογίας.Πράττουμε τα αυτονόητα, τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο!
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι το όριο των επιλογών που πρέπει να έχει κανείς όταν συμπληρώνει το μηχανογραφικό του. Το θεωρείτε λογικό να περνά κάποιος στην 154η επιλογή του; Πιστεύει κανείς ότι όταν κάποιος δηλώνει στη θέση 154 μια σχολή έχει ποτέ το όνειρο, το όραμα να την παρακολουθήσει; Δεν είναι μια λύση ανάγκης και όχι μια λύση επιλογής;
Άρα, κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση η δυνατότητα που δίνεται στους υποψηφίους των πανελληνίων εξετάσεων να δηλώνουν στο μηχανογραφικό δελτίο το 10% των εγγεγραμμένων σχολών ανάλογα με τις προτιμήσεις τους και να μην «χάνονται» σε ένα κυκεώνα δηλωμένων σχολών όπως συμβαίνει σήμερα, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι παντελώς άγνωστες γι’ αυτούς.
Είναι λογικό κυρίες και κύριοι συνάδελφοι κάποιος να είναι «αιώνιος» φοιτητής; Αυτό δεν λειτουργεί σε βάρος του οικογενειακού του προϋπολογισμού, σε βάρος του πανεπιστημίου, σε βάρος του ίδιου του φοιτητή που επί της ουσίας καθίσταται ανενεργός πολίτης; Δεν είναι κοινή λογική ότι κάθε εκπαιδευτική διαδικασία πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος; Διότι αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό που όσο μένουν αιώνιοι φοιτητές και δεν έχουν πλέον κίνητρο να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, το στερείται η κοινωνία μας, η αγορά εργασίας.
Θα κλείσω με το μέγιστο θέμα της προστασίας και της ασφάλειας των πανεπιστημίων. Όλοι αναγνωρίζουν ότι υπάρχει ζήτημα, αλλά η οπτική γωνία με την οποία το βλέπει ο καθένας μπορεί να είναι διαφορετική. Καλό θα ήταν να υπάρχει συναίνεση, εθνική συναντίληψη γύρω από αυτό το πραγματικά μεγάλο θέμα.
Όμως, σε καμία περίπτωση η διαφορετικότητα της αντίληψης δεν θα πρέπει να συνιστά αδράνεια και ανυπαρξία δράσης. Ορθά λοιπόν προχωρεί η κυβέρνησή μας – μετά την κατάργηση του ασύλου, της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας στα πανεπιστήμια – στην προάσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών από επιτήδειους σφετεριστές τους. Θα προτιμούσατε να εθελοτυφλούμε ότι όλα βαίνουν καλώς στα Πανεπιστήμιά μας; Ή μήπως θα θέλατε ο Πρύτανης να γίνει αστυνομικός και να επιβάλλει την τάξη, να κυνηγάει τον έμπορο ναρκωτικών ή αυτόν που κατασκευάζει μολότοφ; Γι’ αυτό εκλέγεται;
Με αποφασιστικότητα, κοινωνική ευαισθησία και υψηλό αίσθημα ευθύνης,μεταρρυθμίζουμε ριζικά την Ανώτατη παιδεία και την επαγγελματική κατάρτιση, δίνουμε μεγαλύτερη αξία στα πτυχία των Ιδρυμάτων μας, προσφέρουμε πολλέςεναλλακτικές επιλογές εκπαίδευσηςστους νέους, δημιουργούμε αξιόπιστες προοπτικές για το αύριο της πατρίδας και του λαού μας».
