Όπως όλοι γνωρίζουν κατά την διάρκεια του “Ιανού” η πόλη της Καρδίτσας πλημμύρισε χωρίς η Περιφέρεια Θεσσαλίας να κουνήσει το δαχτυλάκι της στο παραμικρό. Επιχειρησιακά υπεύθυνη ήταν η Διεύθυνση Τεχνικών Έργων της Περιφερειακής Ενότητας Καρδίτσας. Την ευθύνη για την λήψη ή μη πρωτοβουλιών την έχει αυτονόητα ο διευθυντής της υπηρεσίας.
Θα περίμενε κανείς εύλογα ό Περιφερειάρχης για ένα τόσο σοβαρό γεγονός – το σοβαρότερο από καταβολής υπηρεσίας – να διατάξει έρευνα (ΕΔΕ) ώστε να αναζητηθούν και να καταλογιστούν οι ευθύνες.
Αντί αυτού ο Περιφερειάρχης, προφανώς για να μην αναλάβει αυτονόητα και αυτός τις δικές του ευθύνες, “εποίησε την νήσσαν”, προσπαθώντας μέσω των φιλικών του ΜΜΕ να πείσει ότι έφταιξε ο κακός μας ο καιρός.
Στη συνέχεια αντί να διαταραχτούν οι σχέσεις μεταξύ του Περιφερειάρχη και του διευθυντή αναπτύχθηκε μία πολύ στενή συνεργασία η οποία είχε άξονα τις αναθέσεις έργων για την αποκατάσταση ζημιών. Όλες οι αναθέσεις έγιναν και γίνονται με διαδικασίες που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν διαφανείς. Δηλαδή όχι ανοιχτή πρόσκληση με δημοσίευση αλλά με την επίκληση του άρθρου 32 του Ν.4412, “προσφυγή σε διαπραγμάτευση χωρίς δημοσίευση”, κάτι που ο νόμος επιτρέπει σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Με απλά λόγια επιλέγουμε εμείς όποιον εργολάβο θέλουμε, χωρίς αιτιολογία και χωρίς να δίνουμε λόγο σε κανέναν.
Οι αδιαφανείς αναθέσεις δεν περιορίστηκαν, το πρώτο διάστημα μετά τον “Ιανό” που θα ήταν κατανοητές, αλλά συνεχίστηκαν και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Εις μάτην η αντιπολίτευση φωνάζει για ανοιχτές και διαφανείς διαδικασίες. Εις μάτην έφερε το παράδειγμα της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας που σε αντίστοιχη περίπτωση για ένα έργο 1.500.000 € κάλεσε 12 εργολάβους.
Ο διευθυντής της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων προφανώς σε συνεννόηση με τον Περιφερειάρχη εισηγήθηκε και εγκρίθηκαν δεκάδες αναθέσεις δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Σε αυτή την πορεία υπήρξε ένα αγκάθι. Η υποχρεωτική συνταξιοδότηση του διευθυντή, λόγω ορίου ηλικίας.
Έπρεπε να βρεθεί ένα τρόπος να συνεχιστεί αυτή η συνεργασία. Βρέθηκε η λύση ο διευθυντής να γίνει σύμβουλος του Περιφερειάρχη. Ως εδώ καλά. Όμως δεν αρκέστηκαν σε αυτό. Ο πρώην διευθυντής έπρεπε να κάνει τον διευθυντή και ας μην είναι, για να εξακολουθεί να ελέγχει τα πράγματα, με την αυτοπρόσωπη παρουσία του.
Αποτέλεσμα αυτής της επιθυμίας είναι να συμβαίνουν τραγελαφικά πράγματα που ούτε σε περιπτώσεις ανώμαλων πολιτικά καταστάσεων δεν τόλμησε κάποιος να κάνει.
Ο πρώην διευθυντής διατηρεί το γραφείο του, δίνει εντολές στους υπαλλήλους – οι οποίοι κοντεύουν να τρελαθούν – τους κάνει παρατηρήσεις, χρεώνει έγγραφα, παρίσταται ως διευθυντής σε επίσημες συνεδριάσεις όπως είναι η συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής της Περιφέρειας, κ.λπ. Είναι προφανές ότι όποιος κάνει αυτά τελεί το αδίκημα της αντιποίησης αρχής.
Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες κάνει αλλαγές στο γραφείο του διευθυντή της υπηρεσίας που προφανώς το προορίζει για δικό του. Ρωτώ σε ποιόν κωδικό είναι γραμμένες αυτές οι δαπάνες; αν όχι μήπως τις πληρώνει εργολάβος; και αν ναι με τι αντίδωρο;
Και ο καινούριος διευθυντής τι κάνει; θα ρωτήσει κάποιος. Είναι δυνατόν να αποδέχεται μία τέτοια κατάσταση; για όλα υπάρχουν απαντήσεις. Εκπαραθυρώθηκαν – παρακάμφθηκαν δύο υπάλληλοι με πολύ περισσότερα προσόντα να γίνουν διευθυντές και τοποθετήθηκε πρόσωπο που αποδέχεται αυτά άκριτα. Το πρόσωπο αυτό παραμένει στο παλιό γραφείο του και αρκείται στον τίτλο ενώ τα καθήκοντα εκτελεί άλλος.
Επίσης ένα ερώτημα στον Περιφερειάρχη και τους Αντιπεριφερειάρχες Τσιάκο και Νούσιο. Ισχύει ότι το αυτοκίνητο που παραχώρησε ως συμβατική υποχρέωση ο εργολάβος του έργου Ύδρευσης της Ανατολικής πλευράς του Νομού, στην υπηρεσία, το χρησιμοποιούσε για περίπου εφτά χρόνια ο διευθυντής ως Ι.Χ; Ότι με αυτό πηγαινοερχόταν σπίτι του; και αν ναι γίνονταν αυτό με την σύμφωνη γνώμη τους; θα το ελέγξει αυτό η δικαιοσύνη; θα το ελέγξουν τα ΜΜΕ;
Όσοι γνωρίζουμε καλά τα πράγματα, ξέρουμε ότι η Διεύθυνση Τεχνικών έργων βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της εδώ και 35 τουλάχιστον χρόνια κάτι που θα τεκμηριωθεί προσεχώς.
Αυτό κάνει ακόμη πιο κατανοητούς τους πραγματικούς λόγους της επιβράβευσης, πέραν της αλαζονείας και της καθεστωτικής αντίληψης του Περιφερειάρχη.
Γράφει ο Φώτης Αλεξάκος, πρώην νομάρχης και πρώην δήμαρχος Καρδίτσας
