Στην εισήγησή του στη συνεδρίαση του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας, ο Πρόεδρος Γιώργος Καπράνας τόνισε τα ακόλουθα: «Η χώρα μας βιώνει μέρες πένθους, μετά το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 57 ανθρώπους, επί το πλείστων νέα παιδιά. Η εθνική τραγωδία στα Τέμπη έχει συγκλονίσει τους πάντες. Παιδιά,νέους,μεγάλους. Διαδηλώσεις, μηνύματα σε τοίχους, σε αυλές σχολείων, σε αίθουσες πανεπιστημίων έχουν κατακλύσει τη χώρα ολόκληρη. Ο καθένας αλλά και όλοι μαζί θέλουμε να εκφράσουμε με το δικό μας τρόπο τη διαχρονική μας απογοήτευση για όσα δεν έγιναν, μα πάνω απ’ όλα την οργή για αυτό που συνέβη στα Τέμπη. Για τους εργαζόμενους όλης της χώρας η διερεύνηση σε βάθος και η απόδοση ευθυνών, καθώς και η λήψη μέτρων για να μη ξανά θρηνήσουμε ανθρώπινες ζωές, αποτελεί κεντρικό αίτημα της κοινωνίας και βρίσκεται στο επίκεντρο της απεργιακής μας κινητοποίησης. Η αδιαφάνεια, η συγκάλυψη, η μετάθεση ευθυνών και οι τυχόν καθυστερήσεις δε θα επιτρέψουμε να οδηγήσουν στη λήθη. Απαιτούμε να διερευνηθούν σε όλο το εύρος οι αιτίες του δυστυχήματος και να αποκαλυφθούν οι υπεύθυνοι. Οι κομματικές και εκλογικές σκοπιμότητες δε θα επιτρέψουμε να γίνουν αιτία εύκολων καταλογισμών και ανταλλαγής κατηγοριών.
Για το Εργατικό Κέντρο τα βασικά τρία ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν άμεσα είναι:
Οι νεκροί συνάδελφοί μας σιδηροδρομικοί, θύματα και αυτοί της ανείπωτης τραγωδίας, με το θάνατο τους όχι μόνο αποκαλύπτουν όλα όσα επιμελώς κάποιοι απέκρυπταν διαχρονικά, δηλαδή τις ευθύνες των Κυβερνήσεων και τη συστηματική υπονόμευση των σιδηροδρομικών υποδομών, αλλά φέρνουν στο φως και το μακάβριοάθροισμα του μακρύ καταλόγου των νεκρών εργαζομένων που απώλεσαν τη ζωή τους σε εργατικά δυστυχήματα τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Την ίδια στιγμή, μετά τη σχεδόν 13ετή κρίση, η εργασία έχει υποστεί τα πάνδεινα: μειώσεις μισθών, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και αποδόμηση του εργατικού δικαίου , περιορισμό των μισθωτών που απολαμβάνουν συλλογική προστασία και κυρίως ανεργία, που ειδικά στους νέους έχουμε το θλιβερό προνόμιο να είμαστε οι πρωταθλητές στην Ευρώπη. Αυτά τα νέα παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη, είναι τα παιδιά της κρίσης. Αρχικά δημοσιονομικής και μετέπειτα πανδημικής, ενεργειακής και τώρα της κρίσης κόστους ζωής.
Ο σιδηρόδρομος εξακολουθεί να είναι ένα μεταφορικό μέσο με εξόχως ταξικά χαρακτηριστικά. Επί το πλείστων εξυπηρετεί τις μετακινήσεις των εργαζομένων, της νεολαίας, των φτωχών ανθρώπων με τα χαμηλά ή και ανύπαρκτα εισοδήματα.
Η πολιτεία αν μη τι άλλο οφείλει να διασφαλίσει τα στοιχειώδη. Ασφάλεια στις μετακινήσεις και ποιότητα υπηρεσιών.
Πανελλαδικό κεντρικό συλλογικό αίτημα είναι οι υπηρεσίες μεταφοράς ανθρώπων που είναι ζωτικό κοινωνικό αγαθό, οφείλουν να υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο με ασφάλεια, με σεβασμό της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων τους».
