Ένας χρόνος μετά τον “Ιανό” μας επιτρέπει να κάνουμε μία περισσότερο νηφάλια αποτίμηση των ενεργειών των τοπικών παραγόντων και της κυβέρνησης για την εξάλειψη των συνεπειών της θεομηνίας.
Η πόλη “πνίγηκε” αμαχητί, χωρίς έστω την ελάχιστη προσπάθεια, με απόλυτη ευθύνη Αγοραστού και Τσιάκου και αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να ξεχαστεί από κανέναν.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχαστεί η πλήρης απουσία τους το κρίσιμο επόμενο τριήμερο, όταν ο πόνος των πληγέντων ήταν αβάσταχτος και ήταν αδήριτη η ανάγκη για πραγματική, υλική αλλά και ψυχολογική στήριξη. Τύψεις; Φόβος για την αντίδραση του κόσμου; Αμέλεια; Αδιαφορία; Τι τους κράτησε μακριά από τους απελπισμένους πολίτες;
Ελπίδες ότι θα καλυφθούν οι ζημιές έδωσε η ανακοίνωση του πρωθυπουργού αμέσως μετά τον “Ιανό”. Η οριζόντια αποζημίωση όμως των 5.000 € στους ιδιώτες και 8.000 € στις επιχειρήσεις, από ευλογία έγινε εστία διάχυσης της διαφθοράς.
Με την ανακοίνωση ότι με μία απλή δήλωση μπορείς να πάρεις τα παραπάνω χρήματα και την έντεχνη διακίνηση της πληροφορίας ότι δεν πρόκειται να γίνουν έλεγχοι, έγινε το “έλα να δεις”.
Ιδιοκτήτες διαμερισμάτων σε ορόφους, και πλήθος κατοίκων σε χωριά που δεν τα “πάτησε” το νερό, αποζημιώθηκαν. Η εκτίμηση είναι ότι οι παράνομα αποζημιωθέντες ξεπερνούν κατά πολύ τους χίλιους.
Όταν τίθεται το θέμα στους υπεύθυνους, η απάντηση είναι τόσο αφοπλιστική όσο και τραγική: “Έλα μωρέ, λεφτά μοιράζουμε στον κόσμο”.
Όσοι έπαθαν ζημιά, όσοι είδαν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται, είναι εκείνοι που έχουν ανάγκη να αποζημιωθούν. Το αλόγιστο σκόρπισμα από “πεντοχίλιαρα” και “οκταχίλιαρα” όμως, στέρησε πόρους για πραγματικές αποζημιώσεις.
Έτσι δεν αποζημιώθηκαν:
α) Οι κάτοχοι τουλάχιστον 1000 αυτοκινήτων που αχρηστεύτηκαν.
β) Οι αγροί που καταστράφηκαν από τα πλημμυρικά φαινόμενα, τα φερτά υλικά και τις διαβρώσεις.
γ) Οι αυλές και τα οικόπεδα στα ορεινά χωριά που στην κυριολεξία έγιναν αγνώριστα από τους τεράστιους όγκους λάσπης και βράχων εξ αιτίας των κατολισθήσεων.
δ) Οι κάτοικοι που έμειναν χωρίς ρεύμα πάνω από τρεις μέρες και πέταξαν όλα τα τρόφιμα από ψυγεία και καταψύκτες.
ε) Οι ζημιές σε αγροτικά μηχανήματα, ηλεκτρικά μοτέρ, συστήματα άρδευσης κ.λπ.
στ) Οι επιχειρήσεις που παρά το αίτημα για 100% αποζημιώσεις, η ανακοίνωση του πρωθυπουργού ήταν για αποζημίωση στο 70% και αφού τα λεφτά “φαγώθηκαν” αλλού περιορίστηκε στο 55% από το οποίο καταβλήθηκε μόλις το 20%.
ΤΙ έπρεπε να γίνει;
Ορθά η κυβέρνηση, αφού διαπίστωσε αδυναμία αυτοψίας, επέλεξε να δοθεί η αποζημίωση με υπεύθυνη δήλωση. Έπρεπε παράλληλα όμως να ανακοινώσει το σύστημα ελέγχου. π.χ. τον υποχρεωτικό έλεγχο στο 20% των αιτήσεων με βάση τον λήγοντα στον αριθμό αίτησης. Επίσης καθημερινά να ανακοινώνει τον αριθμό των ελέγχων και τον αριθμό των ατόμων που καλούνται να επιστρέψουν το τετραπλάσιο ποσό.
Είδατε κάτι εσείς από όλα αυτά; Μάθατε για καμία ανακοίνωση αριθμού προστίμων που επιβλήθηκαν; Τίποτα.
Γιατί η κυβέρνηση δεν ανακοινώνει τον συγκεντρωτικό αριθμό των αιτήσεων ανά πόλη και χωριό, για να γελάσει ο κάθε πικραμένος;
Αυτό δεν λέγεται κοινωνική πολιτική. Λέγεται διάχυση, νομιμοποίηση και εμβάθυνση της διαφθοράς.
Όταν είπα σε φίλους ότι θα γράψω κάτι γι αυτή την κατάσταση, μου είπαν: “Θα σε μισήσουν όλοι αυτοί που θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στο άρθρο”. Η απάντηση είναι: “Ναι, δεν πειράζει, αξίζει όμως να τολμήσουμε και να βάλουμε ένα λιθαράκι για μια καλύτερη κοινωνία έστω με προσωπικό κόστος”.
Το απίστευτο σκάνδαλο με τα τρόφιμα που βρέθηκαν σε ιδιωτικό χώρο αντιδημάρχου, έκανε την Καρδίτσα “ρεζίλι” πανελλαδικά και ήταν μόνο “η κορυφή του παγόβουνου”. Αυτό δηλώνει πόσο πολύ χειρότερος ήταν και ο τρόπος διαχείρισης του τεράστιου κύματος αλληλεγγύης με την απόλυτα αδιαφανή διακίνηση των ειδών πρώτης ανάγκης.
Που οδήγησαν τελικά όλα αυτά; Στην εμπέδωση για άλλη μια φορά της αντίληψης ότι “μάγκας” είναι τελικά αυτός που παρανομεί στην πλάτη του έντιμου. Το δε χτύπημα στο αίσθημα της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας με τα όσα έγιναν με τη διαχείριση της βοήθειας των πολιτών, προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημιά στην ψυχή όλων μας.
Κρίμα.
Θα ακολουθήσει σημείωμα σχετικά με την καταιγίδα των αναθέσεων.
Γράφει ο Φώτης Αλεξάκος, πρώην Νομάρχης και Δήμαρχος Καρδίτσας
