Θα αποδεχθούμε, θα προσαρμοστούμε σε μια πραγματικότητα που σκοτεινιάζει καθημερινά τη ζωή μας μέσα και έξω από τα σχολεία μας;
Συνάδέλφισσες, συνάδελφοι, το ερώτημα αυτό απαιτεί απάντηση από τη μεριά μας. Δεν υπάρχει πλευρά της καθημερινότητας μας που να μην αντιμετωπίζει ένα σωρό προβλήματα που συνεχώς αυξάνονται. Δεν υπάρχει τομέας της διαβίωσης μας που να μην βρίσκεται αντιμέτωπος με την κυβερνητική πολιτική, που ασταμάτητα επιτίθεται σε κάθε οικονομικό, εργασιακό, μορφωτικό και κοινωνικό μας δικαίωμα.
Οι ανατιμήσεις στην ενέργεια (ηλεκτρισμός, φυσικό αέριο) αλλά και σε βασικά προϊόντα διατροφής και κοινωνικά αγαθά λεηλατούν το εισόδημά μας, τα οποία μαζί με τους καθηλωμένους πάνω απο 10 χρόνια μισθούς πείνας, μας οδηγούν σε καθεστώς ακόμα μεγαλύτερης φτώχειας.
Κοινωνικές δομές και υπηρεσίες διαλύονται και ιδιωτικοποιούνται, δημόσιες επιχειρήσεις, ξεπουλιούνται για να αποτελέσουν νέες πηγές κερδοφορίας, κι από την άλλη η κυβέρνηση με την πολιτική της προσπαθεί να ξεγελάσει με κουπόνια ελεημοσύνης, που δεν φτάνουν να καλύψουν ούτε τα στοιχειώδη και με τα οποία απλώς επιδοτεί με δημόσιο χρήμα τους μεγαλοκαρχαρίες της ενέργειας, των σουπερμάρκετ, των πετρελαίων για να διαιωνίζουν την κερδοφορίατους εις βάρος μας.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, οι συναδέλφισσες και συνάδελφοί μας αναπληρωτ(ρι)ές και νεοδιόριστοι/ες, οι οποίοι/ες που κλήθηκαν να βρουν νέο σπίτι (νοίκια, ρεύμα κλπ), μετακινούνται καθημερινά, καθιστώντας το ζήτημα της επιβίωσης τους εκρηκτικό.
Σε συνέχεια της προσπάθειας επιβολής της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας που μεταφέρει τις ευθύνες για τα προβλήματα του σχολείου και την χρηματοδότησή του στους γονείς και τους μαθητές, που διαμορφώνει το σχολείο των αποκλεισμών και της κατηγοριοποίησης, και της χειραγώγησης εκπαιδευτικών, το ΥΠΑΙΘ επιχειρεί να υλοποιήσει την εφαρμογή νέων ιεραρχικών δομών μέσα στα σχολεία (μέντορες/συντονιστές κ.λπ.). Οι σχέσεις ιεραρχίας και εξάρτησης που δημιουργούν οι «καινοτομίες» του ΥΠΑΙΘ αποδυναμώνουν τον παιδαγωγικό ρόλο των εκπαιδευτικών και του συλλόγου διδασκόντων/ουσών και αποβαίνουν σε βάρος της ποιότητας του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου. Αυξάνουν τον γραφειοκρατικό φόρτο, απαξιώνουν και στην πράξη καταργούν τον Σύλλογο Διδασκόντων/ουσών με τη μεταφορά πλήθους αρμοδιοτήτων στη διεύθυνση του σχολείου. Δημιουργούνται έτσι σχέσεις εξάρτησης, ανταγωνισμού, εντός του σχολικού περιβάλλοντος, οι οποίες συνδέονται και με την ατομική αξιολόγηση.
Στο στόχαστρο και κάθε συνδικαλιστική δράση με την εφαρμογή του ν. Χατζηδάκη που επιδιώκει να καταστείλει τους αγώνες και να βάλει στο γύψο τα συνδικάτα. Το Υπ. Παιδείας, ακολουθεί, συνεχώς τον δρόμο των δικαστικών προσφυγών και διώξεων. Η δε «επιχειρηματολογία» της υπουργού ότι οι απεργίες εν ολίγοις νοθεύουν τη δημοκρατία είναι αυτή που πραγματικά απειλεί τη δημοκρατία.
Συνεχίζουν το σφυροκόπημα της Δημόσιας Εκπαίδευσης, κατασκευάζοντας ένα σχολείο των λίγων και εκλεκτών, των δεξιοτήτων, της κατακερματισμένης γνώσης και πληροφορίας, με τεράστια κενά εκπαιδευτικών, με συγχωνεύσεις-κλείσιμο τμημάτων. Η πολιτική της κυβέρνησης πολλαπλασιάζει και εντείνει τους ταξικούς φραγμούς. Το εκπαιδευτικό κίνημα μαζί με γονείς και μαθητ(ρι)ες πρέπει να οργανώσει τον αγώνα ενάντια στην «Τράπεζα Θεμάτων», τις εξετάσεις «PISA», την ΕΒΕ, την τεράστια ύλη κ.ά.
Συνάδέλφισσες, συνάδελφοι,
Ένα χρόνο μετά την μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση του κλάδου στις 11/10/2021 απαιτείται να ξαναπιάσουμε το νήμα του αγωνα της αντιστασης και διεκδικησης.
Συμμετέχουμε μαζικά στη συγκέντρωση την Τρίτη 11/10 στη 1μ στην Κεντρική Πλατεία
Η ΟΛΜΕ έχει προκηρύξει πανελλαδική 3ωρη στάση εργασίας.
