138 χρόνια μετά την αιματοβαμμένη εξέγερση των εργατών του Σικάγο και η Εργατική Πρωτομαγιά συνεχίζει, να εμπνέει τους αγώνες του κόσμου της εργασίας. Σήμερα, οι εργαζόμενοι βρίσκονται στη μέγγενη μιας πολιτικής που συνθλίβει εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις, ξεπουλά το δημόσιο πλούτο, διαλύει υγεία, παιδεία και όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις για να φέρει στη θέση τους το «λιγότερο κοινωνικό κράτος», «λιγότερα δικαιώματα για τους εργαζόμενους», τη «λιγότερη ζωή για το λαό». Η ακρίβεια σε συνάρτηση με τους καθηλωμένους πάνω από 10 χρόνια μισθούς πείνας, μας οδηγούν σε καθεστώς ακόμα μεγαλύτερης φτώχειας. Στο στόχαστρο και κάθε συνδικαλιστική δράση. Με τρομοκρατία και καταστολή επιχειρείται να μπουν στο γύψο τα σωματεία. Προωθούν την κοινωνική εξαθλίωση και απειλούν τους λαούς με ένα γενικευμένο πολεμικό μακελειό!
Αντίστοιχες εξελίξεις συμβαίνουν και στο χώρο της εκπαίδευσης. Εξελίξεις που συμπυκνώνονται στην ύψωση φραγμών στις σπουδές των μαθητών, την ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων, στη βύθιση δικαιωμάτων στο δημόσιο σχολείο, κατασκευάζοντας ένα σχολείο των λίγων και εκλεκτών, των δεξιοτήτων, της κατακερματισμένης γνώσης το σχολείο της κατηγοριοποίησης και της χειραγώγησης εκπαιδευτικών.
Στις σημερινές συνθήκες, που κατακτήσεις και δικαιώματα ξεθεμελιώνονται, η συλλογική μνήμη επιστρέφει στη ματωμένη πρωτομαγιά του 1886, μέρα-σύμβολο στον αγώνα των εργαζομένων ενάντια στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα, για δουλειά και ζωή με δικαιώματα.
Με ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ και ΑΠΕΡΓΙΑ χτίζουμε ΑΓΩΝΑ για ζωή με δικαιώματα!
Τον Μάιο του 1886 στο Σικάγο αλλά και σε όλη τη χώρα η εργατική τάξη απέργησε και διαδήλωσε επίμονα και αιματηρά για το 8ωρο, για καλύτερους όρους εργασίας. Και το κέρδισε! Και αυτό αποτέλεσε -και συνεχίζει να αποτελεί- στοιχείο συλλογικής συγκρότησης και αναφοράς για όλους τους εργαζόμενους μέχρι και σήμερα.
137 χρόνια μετά και ενώ οι λαοί βιώνουν την βαρβαρότητα της επίθεσης του καπιταλισμού αλλά και τη φρίκη του πολέμου που παράγουν οι ιμπεριαλιστές, αναζητείται πάλι το όπλο της ΑΠΕΡΓΙΑΣ και των ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ για τις αντιστάσεις και τις διεκδικήσεις τους. Από τις απεργίες στα αεροδρόμια στην Αγγλία, στην Γερμανία, στις κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών στην Πορτογαλία, στις δικές μας απεργίες ενάντια στο έγκλημα στα Τέμπη, αλλά και στον επίμονο αγώνα του Γαλλικού λαού.
Η απεργία και η διαδήλωση, η συγκρότηση δηλαδή του κόσμου σε αυτοτελές σώμα στους δρόμους, που έχουν λοιδορηθεί και υπονομευτεί τόσο από τα έξω (κυβέρνηση, σύστημα), όσο και από τα «μέσα» (συνδικαλιστικές ηγεσίες, ρεφορμισμός) συνεχίζουν να αποτελούν τα σημαντικότερα όπλα των εργαζόμενων, του λαού και της νεολαίας. Για αυτό και αποτελούν το μονόδρομο που πρέπει να βαδίσουν για να αντιμετωπίσουν την επίθεση του συστήματος.
Άλλωστε αυτό αποτελεί το επίδικο -και- της φετινής Πρωτομαγιάς. Να εκφραστούν, δηλαδή, οι διαθέσεις των λαών των εργαζόμενων, της νεολαίας, της εργατικής τάξης πλατιά και μαζικά στους δρόμους με στόχο να συγκροτηθούν αγώνες στο σήμερα για την αντίσταση και διεκδίκηση δικαιωμάτων στην εκπαίδευση, στην περίθαλψη, στην ασφάλιση και στην δουλειά! Άλλωστε η οργή που εκφράστηκε στη χώρα μας το προηγούμενο διάστημα για το έγκλημα στα Τέμπη αυτό απαιτεί!
Παράλληλα επίδικο της Πρωτομαγιάς αποτελεί η συγκρότηση της εργατικής τάξης, μαζί τους υπόλοιπους εργαζόμενους για την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Του συστήματος που αποδεικνύει καθημερινά ότι μπρος στα κέρδη δεν υπολογίζει την ανθρώπινη ζωή.
Όλα τα παραπάνω πάνε κόντρα στα αφηγήματα του συστήματος σήμερα, και στα κόμματα του που μπροστά στις εκλογές της 21ης Μάη θέλουν να εγκλωβίσουν τον λαό για να υφαρπάξουν νομιμοποίηση για να συνεχίσουν κανονικά την επίθεση. Είναι ενδεικτικό άλλωστε ότι όλα τα αστικά κόμματα τάζουν μόνο… επίθεση. Αλλά πάνε κόντρα και στα σχέδια και τις επιδιώξεις του ρεφορμισμού κάνει ότι μπορεί για να μην αναπτυχθούν αγώνες που θα ενοχλήσουν πραγματικά το σύστημα και επιδιώκει την εκτόνωση στην κάλπη.
Εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε μπει στο στόχαστρο της επίθεσης. Η αξιολόγηση αποτελεί κεντρικό άξονα των πολιτικών του συστήματος. Φαίνεται ότι θα σημάνει την ολοκληρωτική αλλαγή των όρων και του χώρου εργασίας μας. Η μη μονιμοποίηση των νεοδιόριστων είναι ενδεικτική άλλωστε σε αυτή την κατεύθυνση. Αλλά παράλληλα θα σημάνει και ένα «άλλο» σχολείο για την νέα γενιά, πιο σκληρό, πιο ταξικό για να την προετοιμάσει για την αυριανή εργασιακή εκμετάλλευση. Και μας καλούν να συνηγορήσουμε και να συμβάλλουμε σε αυτό. Βέβαια παρόλους τους εκβιασμούς, την τρομοκρατία αλλά και την υποταγή από τις συνδικαλιστικές μας ηγεσίες ο κλάδος αρνείται να «κάτσει καλά» και να αποδεχτεί την επίθεση της αξιολόγησης.
Η Πρωτομαγιά μας καλεί να απεργήσουμε και να διαδηλώσουμε μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Μας καλεί να συνεχίσουμε τα πρώτα βήματα που κάναμε όλο το προηγούμενο διάστημα με τις μεγαλειώδεις απεργίες της 9 Νοέμβρη, στις 15 Φλεβάρη, ενάντια στην αξιολόγηση και για αυξήσεις στους μισθούς, όπως και στις κινητοποιήσεις για το έγκλημα στα Τέμπη. Με ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ-ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ-ΑΠΕΡΓΙΕΣ να οργανώσουμε τον αγώνα μας κόντρα στην επίθεση του συστήματος.
