Η απεργία αυτή αποτελεί αντικειμενικά σημείο συνάντησης δυο καλεσμάτων. Είναι ημέρα μνήμης και οργής για τη συμπλήρωση δυο χρόνων από το έγκλημα στα Τέμπη και ημέρα ένωσης της παρουσίας και φωνής των εκπαιδευτικών, των μαθητών, των φοιτητών, όλης της νεολαίας, με όλους τους εργαζόμενους στη χώρα! Διασταυρώνεται, η παλλαϊκή δήλωση ότι οι 57 νεκροί δε θα ξεχαστούν και δεν θα επιτρέψουμε το έγκλημα να συγκαλυφθεί, μαζί με την απαίτηση-ανάγκη μαζικής συμπόρευσης όλων των αγωνιζόμενων κομματιών για τη διεκδίκηση ζωής με δικαιώματα!
Και αυτή η πολιτική του κέρδους, των ιδιωτικοποιήσεων, της απόσυρσης του κράτους από τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του συνεχίζεται και εντείνεται, συντρίβοντας τα λαϊκά δικαιώματα. Η χώρα, οι εργαζόμενοι, η νεολαία μας γίνονται επιβάτες σε ένα τρένο που οδηγεί στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, στη βαρβαρότητα. Παράλληλα, μόνο θυμό και απέχθεια προκαλεί η κυβερνητική επιχείρηση συγκάλυψης του εγκλήματος. Αποστροφή και αηδία για ένα πολιτικό προσωπικό που κοροϊδεύει κατάμουτρα τους συγγενείς των θυμάτων.
Με συγκεντρώσεις, μπλόκα, πορείες κόντρα στην κρατική καταστολή, την τρομοκρατία, στις συκοφαντίες και την προπαγάνδα των Μέσων Εξαπάτησης λαός και νεολαία επιμένουν να αγωνίζονται για το δίκιο τους. Η ΑΠΕΡΓΙΑ δίνει τη δυνατότητα να εκδηλωθεί μαζικά η αντίσταση στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, να ενωθούν όλες οι φωνές υπεράσπισης των δικαιωμάτων στην παιδεία, στην υγεία, στις συγκοινωνίες, στο εισόδημα, στη σταθερή και μόνιμη δουλειά, στη ζωή!
Αυτή η ανάγκη που αναδεικνύει η πραγματικότητα είναι και το περιεχόμενο του απεργιακού καλέσματος για τους εκπαιδευτικούς. Να κλείσουν τα σχολεία, να ενώσει ο κλάδος μας τη φωνή του με όλο το λαό. Απεργούμε, δεν πάμε εκδρομές ούτε δίνουμε συνελεύσεις στους μαθητές! Η σφοδρότατη επίθεση της κυβέρνησης και του Υ.ΠΑΙ.Θ.Α. ενάντια στα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς και τα εργασιακά μας κεκτημένα μπορεί να αποκρουστεί μόνο με τη συσπείρωση στα σωματεία μας και τη συλλογική πάλη. Στο δρόμο του κοινού αγώνα μαζί με τους γονείς, τους μαθητές και όλους τους εργαζόμενους μπορεί να αναπτερωθεί η ελπίδα για μια αξιοπρεπή ζωή.
Παράλληλα η συμμετοχή στην ΑΠΕΡΓΙΑ είναι στάση υπεράσπισης της ελευθερίας σκέψης και δράσης κόντρα στις διώξεις, τα πειθαρχικά, στις ΕΔΕ, στους εκφοβισμούς και τις απαγορεύσεις, στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, στη φασιστικοποίηση.
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ όχι για να βγούμε “από την υποχρέωση” λόγω της μαύρης επετείου, ή για να ρίξουμε ακόμη μια άσφαιρη τουφεκιά. ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ για να αποτελέσει η Παρασκευή 28/2 έναν σταθμό μαζικότητας και ενότητας, δίνοντας ώθηση για να συνεχίσει και να δυναμώσει η κατεύθυνση της συνολικής και κεντρικής αντιπαράθεσης του λαού με την κυβερνητική επίθεση.
